Chapter 139 : ကျောင်းပြောင်းလာသော ကျောင်းသား(၂)
ယနေ့ ထန်ကျစ်ဟွားသည် ယခင်ကထက်ပင် ပို၍ ဖြူဖျော့နေသည်။ ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ မေးခွန်းများပါသော အကြည့်များကို ခံစားမိသောအခါ သူက ပြုံးလိုက်၏။
"ကြည့်ရတာ ငါ နင့်ကို ဒုက္ခပေးရတော့မယ်နဲ့ တူတယ်"
ထန်ကျစ်ဟွား၏ အပြုအမူသည် လူကြီးလူကောင်းဆန်ကာ အားနည်း၍ ချူချာနေသော မင်းသားလေးတစ်ပါးအလားပင်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ နောက်ရှိ ထိုင်ခုံကို ရွေးခြယ်ထားသော ကန်ကျင်းချန်က ထိုဖြစ်ရပ်ကို မြင်သောအခါ မျက်မှောင်မကြုံ့မိဘဲ မနေနိုင်တော့ချေ။
သူသည် ကျောင်းပြောင်းလာသော ကျောင်းသားများ အကြောင်းကို စုံစမ်းပြီး ဖြစ်၏။ ကျောင်းပြောင်းလာသည်မှာ နှစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်မှာ ထန်ကျစ်ဟွားဟုခေါ်၍ ကျန်တစ်ယောက်မှာ ဟယ့်ကျားစစ်ဟု ခေါ်၏။
ထန်ကျစ်ဟွား၏ အဖိုးဖြစ်သူသည် နင်းမြို့တော်တွင် အချမ်းသာဆုံးဖြစ်ပြီး ဟယ့်ကျားစစ်သည်လည်း နင်းမြို့တော်ရှိ အခြားမိသားစုတစ်ခုမှ လူချမ်းသာ သမီးတစ််ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမ၏ အဒေါ်ဖြစ်သူက သူ့အား ပြောပြသည်မှာ မိသားစုနှစ်စု၏ ဆက်ဆံရေးသည် အလွန်ကောင်းမွန်သော်လည်း ဟယ့်မိသားစုက စီးပွားရေးကျသွား၍ သူတို့၏ ဂုဏ်ကျက်သရေသည် အတိတ်ကနှင့် မနှိုင်းယှဥ်နိုင်တော့ပေ။ ဟယ့်မိသားစုက ဟယ့်ကျားစစ်အား ဟွားနင်ခရိုင်သို့ ပို့လိုက်သည့် အကြောင်းအရင်းမှာ ထန်ကျစ်ဟွားကြောင့်ဖြစ်သည်။ သူတို့က ငယ်စဥ်ကတည်းကပင် သူတို့နှစ်ဦးကြားရှိ ခံစားချက်များ တိုးတက်လာနိုင်ရန် မျှော်လင့်ထားကြ၏။ ထိုရည်ရွယ်ချက်များ၏ အဓိပ္ပါယ်အား အခြားလူသိအောင် ထုတ်ပြောပြရန်ပင် မလိုတော့ချေ။
ကန်ကျင်းချန်က သူ၏ အကြည့်များကို အတန်း၏ အပြင်ဘက်သို့ ဦးတည်လိုက်ရာ ထန်ကျစ်ဟွားနှင့် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား စိုက်ကြည့်နေသည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို အမှန်တကယ်ပင် မြင်လိုက်ရသည်။ သို့ရာတွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား ကြည့်နေသော သူမ၏ အကြည့်များက သတ်ပစ်ချင်နေသည့်အလားပင်။ ဤသည်က ကန်ကျင်းချန်ကို အမှန်တကယ် သူမအား မနှစ်သက်ဖြစ်စေသည်။
