Chapter 99 : ကိုယ်ဖော်တဲ့ဆေးရဲ့အရသာ ကိုယ်မြည်းခြင်း
ကျင်းယွင်ကျောင်းနေသော နေရာကို ရှာတွေ့ပြီးနောက် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် ထိုနေရာ၌ ဆက်နေရန် အကြောင်းမရှိတော့ဘဲ အိပ်ယာထဲ၌ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်နေသော ကောင်းရှင်းနှင့် တွေ့ရန် တည်းခိုခန်းကို အမောတကော ပြန်ပြေးလာခဲ့သည်။
သူမ, ဝင်သွားသော အခန်းအား ကျင်းယွင်ကျောင်း မြင်သွားသည်ကို ချောင်ဟုန်ယဲ့ မသိလိုက်ပေ။
"ဟွားဇယ်၊ ချောင်ဟုန်ယဲ့က အခန်းနံပါတ် ၃၀၁ မှာ နေနေတယ်။ ခင်ဗျားရဲ့လူတွေ လှုပ်ရှားဖို့ လုံလောက်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်"
တည်းခိုခန်းမှ ထွက်လာပြီးနောက် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ဟွားဇယ်အား ချက်ချင်းဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ အပြီးသတ်ရန် ကျန်သောအလုပ်မှာ သူမ၏ လက်ထဲတွင် မဟုတ်တော့ပေ။
ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် အကြံအစည် ကောင်းနိုင်သော်လည်း ကျင်းယွင်ကျောင်းကလည်း ထိုနေရာ၌ မညံ့ပေ။ သူမသည် သူတို့အား အနှောက်အယှက် ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
ချောင်ဟုန်ယဲ့ ဤပတ်ဝန်းကျင်၌ လှည့်ပတ်သွားလာရန် အားစိုက်ထုတ်ခဲ့ခြင်းအတွက် အကြောင်းပြချက်များမှာ သိသာ၏။ သူမသည် ချောင်ဝေ့မင်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို ခန့်မှန်းနိုင်ရန် ဖြစ်သည်။ မိမိကိုယ်ကို သိခြင်းသည် ရန်သူကို သိခြင်းမည်၏၊ ထို့ကြောင့် ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ ကြိုးပမ်းအားထုတ်မှုက အလွယ်တကူ အလကား ဖြစ်မသွားပေ။
ဖုန်းခေါ်ပြီးနောက် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် သူမ၏ ပုံမှန်လမ်းကြောင်းအတိုင်း ပြန်လာခဲ့၍ အဖိုးရှုဆီသို့ သွားလိုက်သည်။
ဤအဖိုးအို၏ စိတ်ထားသည် ပုံမှန်နှင့်မတူဘဲ တမူထူးခြား၏။ သို့ရာတွင် သူမ၏ အပေါ်တွင်တော့ ဖော်ရွေမှုရှိသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ဂျင်ဆင်းအား လက်ခံရရှိပြီးနောက်တွင် အတော်လေး ပို၍ ကောင်းလာခဲ့၏။
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ယခုလက်ရှိစိတ်သည် သူမ၏ မျက်စိရှေ့၌ ဖြတ်သွားသော အရာအားလုံးကို မှတ်မိနိုင်သည်။ သူမသည် အကြိမ်ရေအနည်းငယ်ဖတ်လိုက်ရုံမျှနှင့်ပင် စာလုံးတစ်လုံးချင်းစီကို အတိအကျ မှတ်မိနိုင်၏။ ထို့ကြောင့် အဖိုးရှုပေးသော စာအုပ်များသည် အခက်အခဲမရှိလှပေ။
