Chapter 186 : သရုပ်ဆောင်ခြင်း
ယခုအချိန်တွင် ကန်စုန့်ပိုင်သည် အလွန်အမင်း ဒေါသထွက်နေ၏။
သူက ချင်ဇစ်ရွှယ်သည် ဆန်ကုန်မြေလေးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကို အစောကြီးကတည်းက သိထားသည်။
သို့ရာတွင် သူသည် ဒါရိုက်တာလျို့အား လူကောင်းတစ်ယောက်အဖြစ် မှတ်ယူထားခြင်းဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် မျက်စိရှေ့တွင် ကြီးပြင်းလာသောကလေးလည်း ဖြစ်သည်။ သူ အရွယ်ရောက်လာပြီးနောက်တွင် သူတို့ တဖြည်းဖြည်းဝေးကွာသွားခဲ့လျှင်တောင်မှ ကန်စုန့်ပိုင်နှင့် အမှုဆောင်ဒါရိုက်တာလျို့၏ ဆက်ဆံရေးက ကောင်းမွန်နေဆဲဖြစ်ရာ မြေးဖြစ်သူ အလှည့်ရောက်မှ ဘယ်အချိန်ကတည်းက သူ့အား အပြစ်ရှာဝေဖန်ရန် ဖြစ်လာခဲ့သနည်း။
ချင်ဇစ်ရွှယ်က သူ့အား အလွန်ဒေါသထွက်ပြီး မုန်းတီးလာအောင် လုပ်ထားပြီးဖြစ်၍ သူသည် အံကြိတ်၍ ဒေါသတချောင်းချောင်းထွက်နေခဲ့သည်။ သို့သော် ယခုအခါ၌ သူသည် သူ့အပေါ်၌ ဒါရိုက်တာလျို့၏ မျှော်လင့်မထားသော အပြုအမူကြောင့် နာကျင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရ၏။
ဤသည်က ဆေးပညာသင်ယူခြင်း၏ စည်းမျဥ်းဥပဒေသများနှင့် လမ်းစဥ်ကို လေ့လာလိုက်စားနေသည့်သူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည်။
သူ ငယ်စဥ်ကတည်းကပင် ရိုးသားဖြောင့်မတ်စွာ ပြုမှုနေထိုင်ရမည့် သင်ခန်းစာများသည် ပထမဆုံးနှင့်အရေးအကြီးဆုံးအဖြစ် သူ့ အဖိုးအဖွားများနှင့်မိဘများက သူ့အား အရိုးစွဲအောင် သင်ကြားပေးထားခဲ့ကြ၏။ ဤသည်မှာ သူ၏ ဆေးပညာအထူးလေ့လာကျွမ်းကျင်မှုကို မလေ့ကျင့်ရသေးခင်အချိန်ထိပင်။ အခြေခံအားဖြင့် ဒါရိုက်တာလျို့၏ သဘောထားသည် သူ့ ကိုယ်ကျင့်တရားကို စွန်းထင်းသွားစေရန် မေးမြန်းလိုက်ခြင်းပင်။ သူ့၌ ဆေးပညာကျင့်ဝတ်မရှိဟူသော စကားကို သူကိုယ်တိုင် ထုတ်ပြောစေရန် ဖြစ်သည်။ သူ့ ဘဝကိုပင် မေးခွန်းထုတ်နိုင်သေး၏။
ဒေါသဖြင့် တုန်ယင်နေရင်း ဒါရိုက်တာလျို့သည် သူ့ ဒဏ်ရာကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ကန်စုန့်ပိုင်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဤကိစ္စကို ဆက်လက်၍ ကိုင်တွယ်ရန် စိတ်မရှည်တော့သော်လည်း သူသည် အတော်လေးဒေါသထွက်နေဆဲပင်။ သူသည် ဒါရိုက်တာတစ်ယောက် ဖြစ်နေဆဲဖြစ်၍ အနာဂတ်၌ ဤဆေးရုံအား ဆက်ခံရန် ကြိုးစားအားထုတ်နေရဆဲ။ လူများစွာ၏ ရှေ့၌ ကန်စုန့်ပိုင်က သူ့ကို ပါးရိုက်လိုက်ခြင်းက သူ့ ရာထူးအဆင့်အတန်းကို အဝေးသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သူသာ ဤသည်ကို လွှတ်ထားလိုက်ပါက အနာဂတ်၌ သူ့ အင်အားကို မည်သို့ တည်ဆောက်ရမည်နည်း။
