Chapter 26 : ချစ်စဖွယ် နေရာလွတ်ပိုးကောင်လေး
နေရာလွတ်နယ်မြေ၏အရွယ်အစားသည် အလွန်ကျယ်ဝန်း၏။ အထူးသဖြင့် သူမသည် ဝိညာဥ်စွမ်းအားရှိသည့် ကျောက်စိမ်း၏ ပထမဆုံးအပိုင်းကို စုပ်ယူပြီးနောက် နေရာလွတ်နယ်မြေသည် သူမ ပထမဆုံး ဝင်လာခဲ့သည့် အချိန်ကထက် ပို၍ကြီးမားလာကြောင်း ခံစားလာရသည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း ဝယ်လာသော မျိုးစေ့များမှာ အများဆုံး တစ်ကီလိုဂရမ်ခန့်သာရှိ၏။ ဥပမာအားဖြင့် သန်ရှန်းဆေးမြစ်ပင် (T/N : ဂျင်ဆင်းမျိုးနွယ်ဆေးပင်တစ်မျိုး) များသည် ပမာဏမများသော်လည်း မူတစ်ဝက်စာခန့်နေရာယူ၏ (T/N : 3588 စတုရန်းပေနီးပါး)။ ၎င်းတို့အား ရိတ်သိမ်း၍ အခြောက်ခံပြီးသောအခါ မူတစ်ဝက်စာခန့် ရိတ်သိမ်းထားသော ပမာဏသည် အနည်းဆုံး တစ်ရာကီလိုဂရမ် အလေးချိန်စီးလျက်ရှိလေသည်။ ဤသန်ရှန်းမြစ်များကို တစ်ယူနစ် ယွမ်ငါးဆယ်နှင့်ရောင်းချလျှင်ပင် သူမသည် ယွမ်ငါးထောင်ဝန်းကျင် ရှာနိုင်မည်ဖြစ်၏။
နေရာလွတ်နယ်မြေ၏ အကျိုးကျေးဇူးကြောင့် သူမသည် မည်သည့်ဆေးပင်မျိုးစိတ်ကိုမဆို သာမန်ထက်ပို၍ မြန်မြန်ကြီးထွား အပင်ပေါက်လာအောင် လုပ်နိုင်လာခဲ့သည်။ အရှုံးမရှိသော စီးပွားရေးပင် ...
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ ခံစားချက်မှာ အလွန်ကောင်းနေသည်။ တခြားသူများ နှစ်နှစ် သုံးနှစ်ခန့် အချိန်ယူ၍ စိုက်ပျိုးရသော အပင်များသည် သူမ၏နေရာလွတ်နယ်မြေထဲ၌ ဆယ့်နှစ်နာရီအတွင်း အားလုံးရှင်သန်ကြီးထွားနိုင်ကြ၏။ သူမ၏နေရာလွတ်နယ်မြေ အပြင်ဘက်တွင်မူ အချိန်နှစ်နာရီခန့်သာ ကုန်သေးသည်။ ဤကဲ့သို့ သဘာဝနှင့်ဆန့်ကျင်နေသော ဖြစ်ရပ်ကို မည်သူက မနာလိုမဖြစ်ဘဲ နေမည်နည်း။
သို့ရာတွင် ရင့်မှည့်နေပြီဖြစ်သော ဆေးခင်းအကြီးကြီးကို ကြည့်ရင်း ကျင်းယွင်ကျောင်း စတင် ခေါင်းကိုက်လာရသည်။
၎င်းမှာ သေချာပေါက် ငွေရမြန်သည့် နည်းလမ်းဖြစ်သော်လည်း အခက်အခဲရှိသေး၏။ အကယ်၍ သူမသာ မူတစ်ထောင်ကျော် အကျယ်အဝန်းခန့်ရှိသည့် ဆေးပင်ခင်းကြီးကို စိုက်ပျိုးပါက ၎င်းတို့အား သူမတစ်ယောက်တည်း မည်ကဲ့သို့ ရိတ်သိမ်းရမည်နည်း။
