Chapter 73 : အရှက်ကွဲခြင်း
ယဲ့ချင်းက ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုကြွေးနေသည်။ သူမသည် အမှားမလုပ်ထားဘဲ မှားယွင်းစွပ်စွဲခံရသူ ဖြစ်နေသကဲ့သို့ပင်။
"ကျွန်မတို့ မိသားစု စီးပွားပျက်သွားပြီဆိုတာ ကျွန်မရဲ့ အတန်းဖော်တွေက သေချာပေါက် သိသွားပြီ။ တကယ်လို့ ကျွန်မသာ ပြန်သွားပြီး တောင်းပန်လို့ သူတို့က ဘာမှမလုပ်ဘူးဆိုရင်တောင် ကျွန်မ ဒီဒုက္ခကို ခံနိုင်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အနာဂတ်မှာ ကျွန်မ ကျောင်းခန်းမတွေကို ဖြတ်လျှောက်သွားရင် သူတို့က ကျွန်မကို သေချာပေါက် လက်ညိုးထိုးပြီး ကဲ့ရဲ့ကြလိမ့်မယ်။ ဆင်းရဲတဲ့မိသားစုက လာတဲ့သူတွေထက်ကို ကျွန်မက ပိုဆိုးသွားလိမ့်မယ်။ အမေ၊ ကျွန်မ အရှက်မကွဲချင်ဘူး။ ကျွန်မကို ပိုက်ဆံနည်းနည်းပေးပါ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ကျွန်မ အဝေးကို သွားပြီး ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့ဘူးလေ။ အကယ်လို့ အမေ သမီးကို လွမ်းတယ်ဆိုရင်လည်း သမီးကို တခြားကျောင်းကို ပြောင်းပေးလိုက်လို့လည်း ဖြစ်တာပဲ။ ဒီလောက်အကြွေးတွေ အများကြီးကို သမီးတို့က နောက်ဆုံးကျရင် တကယ်ရော ပြန်ဆပ်နိုင်မှာလား။ ထွက်ပြေးကြမလားဟင်။ ကျွန်မတို့ ထွက်ပြေးနိုင်သရွေ့ အကြွေးလည်း ပြန်ဆပ်စရာ မလိုတော့ဘူးလေ"
ယဲ့ချင်းက ငိုရင်း ပြောလိုက်သည်။
သူမ၏ မွေးနေ့ပွဲ ပျက်ဆီးသွားသည့် အကြောင်းကို တွေးလိုက်မိသည်နှင့် သူမသည် ကောင်းကင်ကြီးပြိုကျသွားသကဲ့သို့ ခံစားနေရ၏။ ဤအခြေအနေ ဖြစ်သွားသော ယန်ထျန်းထျန်းရောသာဆိုလျှင် အခြားကျောင်းသားများက သူမအား မည်သို့ ကြည့်ကြလိမ့်မည်နည်း။
အန်တီယဲ့သည် သူမ၏ သမီးရင်းဖြစ်သူအား မျက်ရည်အပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်ရင်း စိမ်းသက်သော ခံစားချက်တစ်ခုကို ခံစားနေရသည်။
အတိတ်တုန်းက သူမ၏ သမီးက ဒီလိုပဲလား။ အမြဲတစေ နူးညံ့သိမ်မွေ့၍ အသိဉာဏ်ရှိသော အိမ်၏ မင်းသမီးလေးသည် ဘယ်အချိန်ကပင် မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ပြောင်းသွားခဲ့သနည်း။
မကောင်းဆိုးဝါးတဲ့လား။ အန်တီယဲ့သည် အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွား၏။ သူမ၏ သမီးအရင်းဖြစ်သူအား အဘယ်ကြောင့် ဤသို့တွေးမိသွားမှန်း သူမကိုယ်တိုင် မသိတော့ပေ။
