Chapter 16 : ပထမဆုံးအကြိမ် ပိုက်ဆံရှာခြင်း
ထိုအချိန်တွင် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် ချောင်ဝေ့မင်၏ ယုတ်ညံ့သော အကြံအစည်များကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သတိမပြုမိခဲ့ပေ။ သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်း ကျောင်းဆက်မတက်နိုင်တော့သည့် အကြောင်းကိုသာ တွေးနေခဲ့ပြီး သူမ၏ခံစားချက်မှာလည်း အနည်းငယ် ကောင်းမွန်လာခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့် သူမသည် ချောင်ဝေ့မင်၏စကားကို နားထောင်ပြီးမနက်စာ လုပ်လေ၏။
သို့ရာတွင် ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် ယခင်က အိမ်မှုကိစ္စများကို တစ်ခါမှမလုပ်ခဲ့ဖူးချေ။ သူမ၏မနက်စာမှာ မြိုချရန်ပင် ခက်ခဲလှသဖြင့် ချောင်ဝေ့မင်ဆီမှ ထပ်မံ၍ ဆူပူကြိမ်းမောင်းခံလိုက်ရသည်။
ချောင်အိမ်၌ ထိုကိစ္စများဖြစ်ပျက်နေစဥ်တွင် ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် ခရိုင်မြို့သို့ ရောက်နေပြီဖြစ်၏။
ဘတ်စ်ကားခငွေကို ဖယ်လိုက်လျှင် သူမတွင် ယွမ်ဆယ်ဂဏန်းသာ ကျန်တော့သည်။ သူမ၏ပညာသင်စရိတ်မှာလည်း အကန့်အသတ်နှင့်ဖြစ်ပြီး ချောင်မိသားစုက သူမကို မုန့်ဖိုးပဲဖိုး သုံးစရာငွေတစ်ပြားတစ်ချပ်မှ မပေးဖူးချေ။ သူမသည် ရံဖန်ရံခါ မူလတန်းနှင့် အလယ်တန်း ကလေးများကို ကျူရှင်ပြ၍ ပိုက်ဆံရှာခဲ့သော်လည်း သူမမှာ ငွေရေးကြေးရေးကျပ်တည်းနေဆဲပင်။
သို့သော် ယခုတစ်ကြိမ်တွင်တော့ သူမသည် ငွေရပေါက်တစ်ခုကို ရှာတွေ့ခဲ့သည်။
စျာပနအတောအတွင်း၌ လူတိုင်းသည် အလုပ်ရှုပ်နေကြရာ သစ်သီးများစွာသည် အလဟဿဖြစ်၍ ပုပ်သိုးသွားခဲ့သည်။ သူမသည် ချောင်မျိုးရိုးများ အိမ်တွင် မရှိသည့်အချိန်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ ပန်းသီးစေ့၊ လိမ္မော်သီးစေ့များကို ယူကာ သိမ်းထားခဲ့၏။ ထို့နောက် ညဘက်၌ သူမ၏ နေရာလွတ်နယ်မြေထဲတွင် ၎င်းအစေ့များအား စိုက်ပျိုးထားခဲ့ရာ ရလဒ်မှာ မဆိုးလှချေ။
နဂါးခေါင်းပုံစံထွင်းထားသော ကျောက်တုံးမှ စီးကျနေသော ရေသည် ကြီးထွားမှုအရှိန်မြှင့်ပေးနိုင်သည့် အစွမ်းရှိသော်လည်း သူမသည် လောင်းရမည့် အချိုးအစားပမာဏ၏ အခန်းကဏ္ဍကို မှန်မှန်ကန်ကန် လုပ်ဆောင်တတ်ရန် လိုအပ်သေး၏။
