Chapter 169 : ခွေးတိုင်းမှာလည်း သူ့ရဲ့နေ့ဆိုတာရှိတယ်
ချောင်ဟုန်ယဲ့၏ အကြည့်များက တမင်တကာဆွပေးနေသလိုဖြစ်နေပြီ ပြန်ထိန်းရန် ရည်ရွယ်ချက်လည်း ရှိပုံမရပေ။ ယခင်က သူမသည် သူမ၏ အဖေကြောင့် ဟယ့်ကျားစစ်အား နေရာတကာ ဦးညွတ်ခဲ့ရသည်။ သို့သော် ယခုအချိန်၌ သူမ၏ အဖေကပါ သူမအား ငွေကြောင့် စွန့်ပစ်လိုက်ပြီဖြစ်၏။ သူ၏ သူမအပေါ် ဆက်ဆံပုံများက ဆိုးဝါးလှသည်။ သူ စိတ်ကောင်းဝင်နေသောအချိန်တွင် သူမအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် အော်ငေါက်ရုံသာ ဖြစ်သော်လည်း သူ စိတ်အခြေအနေ ဆိုးဝါးနေသည့် အချိန်၌မူ သူမအား ရိုက်နှက်တတ်သည်။
ဟယ့်ကျားစစ်၏ မိသားစုနောက်ခံက သူမထက် ပိုကောင်းသည်ကလွဲလျှင် ဟယ့်ကျားစစ်၏ မည်သည့်အချက်က သူမနှင့် နှိုင်းယှဥ်နိုင်သနည်း။
ယခုအချိန်တွင် ဟယ့်ကျားစစ်သည် နှလုံးသားထဲ၌ မုန်းတီးမှုများ ပြည့်နေသည်။ သူမသည် ဆုံးရှုံးမှုများစွာကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရပြီး ဟယ့်မိသားစု၏ ဆယ်စုနှစ်များစွာ ရှည်ကြာသော အစီအစဥ်ကို ဖျက်ဆီးပစ်မိခဲ့သည်။ စုံစမ်းမှုရလဒ်များအရ သူတို့သည် ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ အကြောင်းကို မသိခဲ့ရဘဲ ကျပန်းလမ်းသရဲတစ်ယောက်ဟုသာ သိခဲ့ရ၏။ သို့သော် ယခုအချိန်တွင် ချောင်ဟုန်ယဲ့က ထိုအကြောင်းကို ပြောသောအခါ သူမ၏ နှလုံးသားထဲရှိ သံသယမြူများ ရှင်းလင်းသွားတော့သည်။
ကျင်းယွင်ကျောင်းက သူမ၏ နေရာတွင် အစားထိုးထားသည့် ထိုလမ်းသရဲမှတစ်ဆင့် လုပ်ဆောင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ရမည်။ ခဲတစ်လုံးနှင့် ငှက်နှစ်ကောင် ပစ်ခြင်းပင်၊ သူမသည် ဤသို့ဖြင့် လူနှစ်ယောက်ကို ဖျက်ဆီးနိုင်ခဲ့သည်။ ထို ကျင်းယွင်ကျောင်းသည် မြင့်မြတ်၍ ကိုယ်ကျင့်သိက္ခာ ဖြူစင်ပုံပေါ်ပြီး အပြင်ပန်း၌ သူမသည် ထန်ကျစ်ဟွားနှင့် အကွာအဝေးတစ်ခု ထိန်းသိမ်းထားသော်လည်း တကယ်တမ်း အတွင်းထဲကမူ သစ္စာဖောက်ဖျက်သူ ဖြစ်၏။
သို့ရာတွင် သူမသည် ကျင်းယွင်ကျောင်းအား လွယ်လွယ်နှင့် လွှတ်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ ထိုနည်းတူစွာပင် ချောင်ဟုန်ယဲ့အားလည်း အလွတ်ပေးလိမ့်မည် မဟုတ်။
