Chapter 187 : သားရဲကောင်ထက် ပိုဆိုးသော
ကျင်းယွင်ကျောင်းက လူအုပ်ကို ဖြတ်၍ ရှေ့တိုးသွားလိုက်ကာ မျက်စိစပါးမွှေးစူးအောင် စကားပြောနေသည့် ဒါရိုက်တာအား ဘေးသို့ ဆောင့်ကန်လိုက်ပြီး လမ်းရှင်းခိုင်း၍ ကန်စုန့်ပိုင်၏ ဘေးသို့ အမြန်သွားလိုက်သည်။
သူ၏ သွေးခုန်နှုန်းကို စမ်းလိုက်ပြီးနောက် ၎င်းမှာ အလွန်မြန်နေ၍ ရှန်ဓါတ်များ အလွန်အကျွံ စီးဆင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
(T/N: တရုတ်တိုင်းရင်းဆေးပညာအရ ရှန်ဓါတ်ဆိုတာ သွေးထဲမှာရှိတဲ့ နှလုံးအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးတဲ့ဟာလေးကို ခေါ်တာပါ။)
သူမသည် ကျောပိုးအိတ်ကို အမြန်ပင် ဆွဲယူလိုက်၍ သူမ၏ လက်ကို အထဲသို့ထည့်လိုက်ကာ သူမ၏ နေရာလွတ်နယ်မြေထဲမှ ဂျင်ဆင်းတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်လိုက်၍ အဖိုး၏ ပါးစပ်ထဲသို့ ခပ်မြန်မြန် သိပ်ထည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ၏ အပ်စိုက်ရာ နေရာများထဲမှ အချို့ကို ဖိထားလိုက်၏။
ဝိညာဥ်ကျောက်စိမ်းအပိုင်းသည် အပ်စိုက်ကုထုံးခေါင်းစဥ်သို့ မရောက်သေးပေ။ သို့မဟုတ်ပါက သူမသည် ၎င်းကို အသုံးပြုလိုက်ပြီးဖြစ်၏။ အကြောင်းမှာ ၎င်းက ပို၍ ထိရောက်မှုရှိသည့် ရလဒ်များရှိသောကြောင့်ပင်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း၏ လုပ်ရပ်များက ထူးဆန်းနေပုံပေါ်သော်လည်း အခန်းထဲရှိ သမားတော်အနည်းငယ်သည် သူမ၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို နားလည်စပြုလာကြသည်။
သူတို့အားလုံးသည် ယခင်က သူမကို တွေ့ဖူးကြ၏။ သမားတော်ကန်က ဤသည်မှာ သူ တာဝန်ယူထားသော မြေးမလေးဖြစ်၍ ဆေးပညာနယ်ပယ်တွင် ပါရမီရှင်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟု ပြောခဲ့၏။ ထိုအချိန်က သူတို့အားလုံးသည် သူမအား အနည်းငယ်ပင် အထင်သေးခဲ့ကြသည်။ စင်စစ် သူမသည် ငယ်ရွယ်သော ကလေးမလေးတစ်ဥှီးသာ ဖြစ်ရာ သူမသည် ဆေးပညာကို နှစ်ပေါင်း ဘယ်လောက်များများ လေ့လာခဲ့နိုင်မည်နည်း။ သူမက မည်သည့်ပါရမီရှင်အမျိုးအစား ဖြစ်နိုင်သနည်း ဟူ၍သာ။
သိူ့သော် သူတို့ စောင့်ကြည့်နေရင်း အံ့သြထိတ်လန့်ကုန်ကြ၏။
