Chapter 134 : အမှောင်ထဲ၌ စမ်းတဝါးဝါး
ထိုအခိုက်တွင် သူမ၏ စိတ်ထဲ၌ ကြီးစိုးနေသော အတွေးမှာ ချောင်ဝေ့မင်၏ လက်သရမ်းသော မြင်ကွင်းများသာဖြစ်၏။ အထူးသဖြင့် သူသေသောနေ့က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကိုပင်။ ထိုလက်တစ်စုံက သူမရှေ့၌ ဘယ်ညာလှုပ်ရှားနေပြီး သူ၏ ရမ္မက်ဇောကပ်နေသော မျက်နှာက သူမအား ပို၍ ပျို့အန်စေသည်။ ချောင်ဝေ့မင် သွေးအိုင်ထဲ၌ လဲကျနေကာ ထပ်ပြီး ထ,မလာနိုင်တော့သည့် ပုံရိပ်အား မြင်မှသာ သူမ ပို၍ ခံစားရသက်သာလာ၏။
ကျင်းယွင်ကျောင်းက ရုတ်တရက် သူမကိုယ်သူမ အမှန်တကယ်ပင် အတော်လေး သွေးဆာနေသော လူတစ်ယောက်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ လတ်ဆတ်သောသွေးများအကြောင်းကို တွေးလိုက်ပါက အနည်းဆုံးတော့ သူမ၏ ခံစားချက်များက ထွက်ပေါက်တွေ့သွားသလို ခံစားရ၏။ များများတွေးပါက သူမသည် ပို၍ပင် စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။
သူမက ခဏမျှ အမောဖြေနေ၍ စိတ်များ ပြန်လည်တည်ငြိမ်လာပြီးနောက် အပြစ်ကင်းစင်စွာဖြင့် တစ်ချက်ငေးမောကြည့်လိုက်ကာ သူမ၏ ပါးစပ်ကို သုတ်လိုက်၏။
သူမသည် လီရှောက်ယွင်ကဲ့သို့သော လူတစ်ယောက်အား ကြည့်ရုံနှင့်ပင် ဤကဲ့သို့သော တုံ့ပြန်မှုများ ရှိနေရာ အနာဂတ်၌ ပို၍ ဆိုးဝါးလာလိမ့်မည်လား။
ယခုအချိန်၌ ကျေးဇူးတင်ရမည်မှာ သူမသည် ဆယ့်ခြောက်နှစ်ပင် မပြည့်သေးခြင်းပင်။ သူမ၏ အထက်မှ တိုက်တွန်းမည့် လူကြီးမိဘများလည်း သူမတွင် မရှိပေ၊ သူမသည် ယောက်ျားတစ်ယောက် မရှာခဲ့လျှင်တောင် ဤဘဝ၌ ကောင်းမွန်စွာ နေထိုင်နိုင်နေဆဲပင်။
ကျင်းယွင်ကျောင်း ဤအကြောင်းကိုသာ တွေးတောနေစဥ် သူမ၏ နောက်ဘက် သိပ်မဝေးသော နေရာမှ သူမအား ကြည့်နေသော ယောက်ျားတစ်ယောက်ရှိသေးကြောင်း ရုတ်တရက် သတိရလိုက်သည်။ သူမသည် သူမ၏ နောက်၌ ဖြစ်ပျက်နေသည်များကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်ကာ သူမ၏ မြင်ကွင်းထဲသို့ မောင်းလာသော တက္ကစီလေးတစ်စီးကို မြင်လိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်းပင် လက်ပြ၍ တားလိုက်တော့၏။ သူမ၏ နောက်မှ စိုက်ကြည့်နေသော အကြည့်များကို မခံစားမိသည့်အလား သူမ၏ စိတ်ကို သူမပြင်ဆင်၍ ထွက်သွားတော့သည်။
