Chapter 110 : အမှန်တရားထံမှ ပါးရိုက်ချက် တစ်ချက် လက်ခံရရှိခြင်း
ဤလမ်းသရဲနှစ်ယောက်သည် သွေးထိုးခြင်းအမှုကို လွန်စွာမှ ကျွမ်းကျင်ကြ၍ စည်းမကျော်ရမည့် အချိန်အခါနှင့် လွန်ကဲသော ကိစ္စများ မလုပ်ရမည်ကိုလည်း သိကြသည်။ သူတို့သည် သွေးထိုးစကားများ ပြောပြီးသည်နှင့် ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင် ဓါတ်ပုံများကို ယူ၍ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ထွက်သွားကြလေ၏။
နောက်တွင် ကျန်ခဲ့သော သက်ဝင်ယုံကြည်သူများဖြစ်သည့် ကျန်းဟောင်နှင့် တုန်းယီ ဤယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မျက်လုံးများဝိုင်း၍ စိုက်ကြည့်နေကြသည်။
"ငါ...ငါ အခု အိပ်မက်မက်နေတာ မဟုတ်ဘူးမလား"
ကျန်းဟောင်က သူ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် ထုံထိုင်းထိုင်း အမူအယာဖြင့် စောဒကတက်လိုက်၏။
တုန်းယီက သူ၏ ပါးစပ်ကို အကြိမ်ရေ အနည်းငယ် ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက် လုပ်နေပြီးနောက် ပြန်တုံ့ပြန်လာသည်။
"တကယ်ကြီး ငါတို့ အိပ်မက်မက်နေတာဆိုရင် ပိုကောင်းမယ်။ ဒါပေမယ့် ဒါက အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး....ချောင်ဟုန်ယဲ့၊ သူ...သူက ငါတို့ထင်ထားတာနဲ့ လုံးဝကွာခြားတာပဲ"
သူတို့၏ မှတ်ဥာဏ်များထဲရှိ ချောင်ဟုန်ယဲ့သည် ရေပူစမ်းအိုင်လေးနှင့် တူ၏။ သူမသည် အမြဲတမ်း ပျော့ပျောင်း၍ နူးညံ့သော အသံဖြင့် စကားပြောလေ့ရှိပြီး သူမ၏ မျက်လုံးများထဲတွင် ချိုမြိန်သောအလွှာခပ်ထူထူလေး ရှိနေသည်။ လူများက သူမ၏ မျက်လုံးထဲသို့ ကြည့်လိုက်သည့်အခါတိုင်း သူတို့သည် သူတို့ကိုယ်သူတို့ ပျောက်ဆုံးသွား၍ သူတို့ပိုင်ဆိုင်ထားသည့် အကောင်းဆုံးအရာများကို သူမအား လက်ဆောင်ပေးချင်စိတ်များ ပြင်းပြလာ၏။
သူမ၏ အဆင့်များသည် အလွန်ကောင်းသည်။ သူမ၏ ပုံပန်းသွင်ပြင်ကလည်း ပထမတန်း၊ သူမ၏ စိတ်ထားကလည်း အလွန်မြင့်မြတ်၏၊ သူမ၏ အကျင့်စရိုက်သည်လည်း အမွန်မြတ်ဆုံးပင်။ သူမသည် အမြဲတမ်း လက်တွေ့ဆန်သည့် ခံစားချက်များနှင့် ကင်းကွာနေသော်လည်း ၎င်းက လူများအား သက်တောင့်သက်သာရှိ၍ ပျော်ရွှင်စေသည်။
