အထူးလုပ်ကြံရေးသမတစ်ယောက်ရဲ့ စာမျက်နှာသစ်

အပိုင်း (၁၇) လူမိုက်လေးတစ်သိုက်

လီရှောက်သည် သူမ၏နာကျည်းမှုကို သည်းခံလိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူလိုက်ပြီးနောက် ပုံအနေအထားပြန်ဖြစ်သွားလေသည်။ သူမသည် ထောင့်တွင်ရှိနေသည့် ရှန်ယွဲ့ကို မကြည့်မိအောင် အကောင်းဆုံးကြိုးစားလိုက်ပြီး ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလို ဟန်ဆောင်နေလိုက်လေသည်။

မနက်ခင်းသည် မြန်မြန်ဆန်ဆန် ကုန်ဆုံးသွား၏။ သင်္ချာချိန်တွင် ဆူဆူညံညံဖြစ်သွားပြီး အခိုက်အတန့်တွင် ရှန်ယွဲ့ကို မည်သူမှ ရန်မစရဲတော့ချေ။ ထို့ကြောင့် သူမသည် စာချိန်သင်နှစ်ချိန်ကို အေးအေးလူလူ အိပ်ခဲ့ရလေသည်။

နေ့လည်စာစားချိန် ကျောင်းဆင်းသောအခါ ကျောင်းသားများသည် ကျောင်းမုန့်ဆိုင်သို့ မြန်မြန်သွားကြရာ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက်ထွက်သွားတော့သည်။ ရှန်ယွဲ့သည်လည်း သူမ၏အိတ်ကို ထုတ်လိုက်ပြီး ရှန်ချန်နှင့် စားဖို့ ပြင်လိုက်လေသည်။ မနက်က သူတို့ လမ်းခွဲခဲ့ချိန်က ရှန်ချန်သည် နောက်ဆိုလျှင် သူမနှင့်အတူ နေ့လည်စာစားမည်ဟု သေသေချာချာ ပြောခဲ့သည်ကို သတိရနေသေးသည်။

ငါလေးရဲ့ဒီနုံအတဲ့မောင်လေးက အေးတိအေးစက် ဂရုမစိုက်သလိုတဲ့ပုံဆိုပေမယ့် သူက တကယ်တော့အရမ်း အစွဲကြီးတာပဲ။

သို့သော် ရှန်ချန်ရောက်လာမည့်အစား မဖိတ်ခေါ်ထားသည့်ဧည့်အချို့ ရောက်လာလေသည်။

ဝုန်း။

စာသင်ခန်း၏ သစ်သားတံခါးသည်ကို ကန်ကာဖွင့်လိုက်ပြီး လှလှပပဝတ်စားထားသည့် မိန်းခလေးအချို့သည် ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့် ဝင်လာလေသည်။ သူတို့သည် ဝင်လာသည်နှင့်တပြိုင်နက် အခန်းကို လှည့်ပတ် ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့၏အကြည့်များသည် ရှန်ယွဲ့ဆီသို့ ချက်ချင်းရောက်သွားတော့သည်။

ခေါင်းဆောင်မိန်းခလေး၏နာမည်မှာ ချန်းမင် ဖြစ်၏။ သူမသည် အင်မတန်လှပပြီး မောက်မာသည့်အကျင့်စရိုက် ရှိလေသည်။ သူမသည် အတိတ်တုန်းက ရှန်ယွဲ့ကို သူ့အပေါင်းအပါများနှင့် မကြာခဏ အနိုင်ကျင့်တတ်လေသည်။

ချန်းမင်၏အကြည့်သည် ထောင့်တွင် ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို လွယ်ပြီး ထွက်သွားဖို့ရန် ပြင်နေသည့် ရှန်ယွဲ့ကို မလွှတ်တမ်း ကြည့်နေ၏။ သူမသည် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အော်ဟစ်လိုက်လေသည်။