Fate or Folly?

89:

جیمین به پسر کنارش نگاه کرد.
بی حس بود و زخمی که خونریزی هم داشت کار رو براش سخت میکرد اما به خوبی بهش دقت کرد و چیزی که باید رو پیدا نکرد .

حافظه اش بهش کمکی توی شناخت نمیکرد اما گرگش باز هم طبق غریزه اش میدونست که پسر براش آشناست . دقیقا به همون اندازه ای که تهیونگ براش اشنا بود.

با نگاهی پر از سوال به عمق چشم های قرمزی که حالا به چشم های خودش دوخته شده بود نگاه کرد و دنبال جواب بود اما جز حس عجیب توی اون چشم ها چیز های زیادی دیده میشد و جیمین از خوندنشون عاجز بود.

جیمین توی ذهنش گفت :"تو کی هستی ؟!؟"

برای ثانیه ای لب های درشت پسر تکون خوردن و جیمین رو حتی گیج تر کردند.  اون متوجه ی افکار شده بود ؟

_: من قبلا بهت گفتم برام کی هستی !

جیمین سرش رو پایین انداخت نه چون اتصال نگاهش با اون چشم ها براش سخت یا سنگین بود بلکه فقط به این خاطر که با وجود سردرد و ضعفش بیش از این بالا نگه داشتن سرش انرژی زیادی میخواست .

باید حرف های پسر رو دوره میکرد و با گذشته هایی که کابوس این زندگیش بودن مطابقت میداد که به شکل عادی براش زمان بر بود اما ...

صدای پسر انگار خود به خود توی سرش میپیچید و حرف های مبهمش رو یاد آوری میکرد.

" چشم هات شبیه اونه .. به پدرم حق میدم نتونسته باشه واقعیت رو تشخیص بده ."

" لب هات هم شبیهشه . دوتا غننچه برجسته که بین صورت سفید..."

" بین اونهایی که سعی کردن چهره اش رو شبیه سازی کنن تو واقعا به اون چهره شباهت داری "

" تو خودت رو جفت اون خیانت کار معرفی کردی "
" به پدرم حق میدم ..."

"جفت اون خیانتکار "

" میدونم یه جایی اون تویی مامان."

ناگهان آخرین حرف های بی معنی پسر توی ذهنش تکرار شد و تمام کلمات بی معنی مرتبط شدن.

"مامان"
" تو واقعا به اون چهره شباهت داری "
" به پدرم حق میدم ..."
"مامان"

اون نمی تونست که  ... اون از تهیونگ یه بچه داشت ؟ این ... غیر ممکن بود !

اون شیفتره ! حتی اگر امگا بوده باشه اما این یه جورایی غیر ممکنه !
یه شیفتر با یه خون آشام ...

صدایی به یادش اورد که تهیونگ خودش فرزند یه انسان و یه خون آشامه...

این چه کوفتیه ! انگار براش دژاو اتفاق افتاد و اینبار حتی نیاز به خوابیدن نداشت.

دو نفر توی اون جمع به سرعت اون حس رو دریافت کردن و هیچ کدوم متوجه ی عجیب بودن ماجرا نشدند فقط  هر دو نگران شدن.