Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 1. Ervaring is een brutale leraar...

                          Hoofdstuk 1

Ervaring is een brutale leraar, maar je leert.

         En mijn god. hoe je het leert.

      "A wise girl kisses but doesn't love.     
          Listens but doesn't believe
         and leaves before she is left."

                -Marilyn Monroe

Yasmin sprong zo snel ze kon achteruit bij het horen van een luide getoeter afkomstig van de donkerblauwe auto die nu langs haar heen raasde en haar lichaam nog net niet mee trok.

Ze voelde haar hart in haar keel kloppen terwijl ze de auto met grote ogen na keek.

Haar gedachtes waren zo geoccupeerd door het op tijd thuis geraken dat ze niet gemerkt had dat het stoplicht op rood was gesprongen.

Ze trok de nek van haar jasje op bij het voelen van de wind die tegen haar huid sloeg.

Ze herinnerde zich nog dat de T-shirts uit de kasten werden gehaald als de temperaturen in Parijs of Amsterdam rond de vijftien graden schommelden.

Maar je hoefde maar lang genoeg in Los Angeles te wonen, in haar geval een jaar, of je lichaam acclimatiseert zich zo, dat ze zelfs bij zulke milde temperatuurgraden voelde hoe de rillingen hun weg over haar armen naar haar nek zochten.

Ze wisselde de bruine boodschappen zak van arm en stak bij het stoplicht die op groen sprong de weg snel over.

Alleen om zuchtend stil te blijven staan als ze haar straat indraaide en het groepje van tien man met de bekende zwarte bandana's voor haar deur zag staan.

"Verdomme." siste ze met gefronste wenkbrauwen terwijl ze haar blik naar haar horloge liet gaan.

Het was vier uur en over minder dan anderhalf uur zou Patrick thuis komen.

Ze wist dat ze niet op het strand had moeten blijven dwalen. Dat de jongens uiteindelijk richting de avond als vleermuizen zouden ontwaken en hun plek voor de deur zouden innemen om te werken.

Maar putain, ze had gehoopt dat ze op zijn minst tot vijf uur zouden wachten.

Ze had er zo naar gesnakt om de zeelucht te ruiken, het geluid van de golven in te nemen, zich terug te verzetten naar de laatste keer dat  ze als gezin alleen met haar ouders en broers had doorbracht een dag voor hun... dood.

Ze haalde diep adem zelfs de gedachte aan het woord zorgde ervoor dat haar hart pijnlijk samen trok.

Terwijl ze haar ogen sloot en zich probeerde te verzamelen om na te denken.

Het duurde minder dan drie kwartier om de spaghetti voor te bereiden en het bier in de zak was nog koel genoeg om Patrick tevreden te stellen bij binnenkomst.

Ze hoopte nu alleen nog dat god haar genadig zou zijn en er voor zou zorgen dat de jongens binnen nu en een half uur weg zouden zijn.

Of dat de politie hun ballen terug zou hebben gevonden en hier langs zou rijden nadat ze de laatste keer dat ze hier geweest waren met een wagen vol gaten terug zijn gekeerd naar hun station.

Maar ze wist dat een ijsblokje in hel nog een betere kans dan haar had om op tijd thuis te geraken.

Ze voelde haar rechterarm pijnlijk trekken bij de herinnering aan wat haar de laatste keer overkomen is toen Patrick ontevreden over haar was.