Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.2

Hij keek vol bewondering naar de manier hoe hij zijn gezicht hield op het moment dat hij hem een kneepje in de schouder gaf met de woorden

"het spijt me Dameon dat het zo moest gaan met Yasmin." Nog altijd in de veronderstelling dat ze haar hadden omgebracht.

Als hij niet beter wist zou hij werkelijk geloofd hebben dat het hem speet.

Hij vroeg zich af of hij moest applaudisseren voor de gehele act dat hij nu opvoerde of zijn gebalde vuist in zijn gezicht moest planten.

Maar Jason die nu begonnen was om hem mee te delen hoe aardig Yasmin was en hij het haar niet kwalijk moest nemen liet de beslissing op zijn gedachte zeer snel volgen want nog geen seconde erna vloog Jason door de ruimte en sloeg met een plof tegen de muur tegenover hem op.

Met grote ogen en bloed die langzaam uit de barst in zijn lip gleed krabbelde hij omhoog en vloekte binnensmonds voordat hij kwaad riep

" Ik weet dat het niet gemakkelijk geweest moest zijn Dameon om te doen wat je hebt gedaan maar doe dat nogmaals en..." siste hij met fonkelende ogen zonder zijn zin af te maken.

" en dan wat...?" Gromde Dameon nu woest terug. "Leg me uit J, dacht je echt dat we er niet achter zouden komen?

Dacht je een opdracht in onze naam te kunnen geven zonder dat er een consequentie aan vast zou zitten?"

Hij zag angst voor een seconde alleen intrek in zijn ogen maken voordat hij het maskerde en gromde

" Ik weet bij god niet waar je het over hebt Dame maar wat het ook is dat iemand je toegefluisterd heeft ik heb er niks mee te maken. Of geef me in ieder geval eerst de mogelijkheid om mezelf te verdedigen. Voordat je me een bloedende lip slaat klootzak."

Hij glimlachte wrang terwijl hij een stap naar voren zette "Was dat hetzelfde wat je Yazzy heb gegeven toen je Cassie als een dolle hond op haar hebt afgestuurd?" Dameon zag hem slikken

"Dameon ik weet niet." Hou op schuimbekte hij nu woest ik heb haar gezien Jason toegetakeld en met de donkerblauwe vingerafdrukken van die wijven nog rond haar nek. " hij zag hem wit weg trekken.

"Je hebt haar kunnen spreken?" hij glimlachte boosaardig

"Ja vriend in tegenstelling tot jou schiet ik de mensen van wie ik hou niet in de rug en maar goed ook want ze heeft me heel wat informatie kunnen geven."

Het was een bluf en hij wist het maar Jason die in zijn hoofd zo bezig was te begrijpen hoe het kwam dat ze nog leefde en wat ze gezegd kon hebben vergat zijn masker goed te zetten en gaf daarbij Dameon de kans

om alles wat hij wou weten met één blik eruit te pikken voordat hij zonder genade op zijn vriend sprong en hem bij de nek greep.

"Jij vuile vieze kakkerlak. Mijn meisje. Je hebt geprobeerd mijn meisje om te brengen." Jason sloeg niet terug hief zijn handen niet op tegenover Dameon behalve om zijn gezicht te beschermen op het moment dat hij als een bezetene op hem in begon te trappen.

Alle schuldgevoelens en pijn reageerde hij op hem af alle onzekerheid en angst van de laatste twee dagen ontlaadde hij totdat hij voelde hoe zijn broers hem naar achteren trokken.

Met een grauw liet hij het toe dat ze hem naar achteren trokken terwijl hij naar het bloedende hoopje mens keek dat zijn vriend was sinds hij het zich kon herinneren.

Hoestend en met een bloedende gezicht en handen krabbelde Jason langzaam overeind.

Terwijl hij zijn blik op Dameon en zijn broers wierp die tegenover hem stonden.