Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 4 Je komt verder met ....

                               Hoofdstuk 4

                    Je komt verder met een
            Vriendelijke woord en een wapen
             Dan alleen een vriendelijk woord.

Yasmin ontwaakte de volgende ochtend door een felle pijn die door haar lichaam raasde.

Ze opende haar ogen doodmoe en besefte zich dat Dameon zijn arm onbewust in zijn slaap rond haar middel had geslagen en ze voelde hoe de wondde een kloppende pijn door haar lichaam liet gaan.

Ze tilde zijn arm langzaam op om hem niet te wekken. Hoewel ze samen in bed zijn gestapt had hij de hele nacht niet geslapen.

Want elke keer dat ze wakker schoot uit haar slaap van pijn of door een nachtmerrie stond hij of te wel zwijgend bij het raam, om dan snel naar haar toe te lopen en haar weer terug in slaap te sussen met lieve woordjes of hij zat in de hoek van de kamer fluisterend in zijn telefoon te praten terwijl zij zwijgend slaapdronken zijn bezorgde gestalte opnam zonder dat hij door had dat ze wakker was.

Het was pas rond zonsopgang dat ze voelde hoe de matras aan zijn kant iets naar beneden zakte en hij weer terug naast haar in bed was gestapt.

En aan de klok op zijn telefoon die twaalf uur aangaf was het nog geen zes uurtjes geleden.

Ze ging rechtop zitten en liet haar blik naar zijn slapende gezicht glijden. Hij zag er zo vredig, lief en jong uit hoe die hier lag

Niks herinnerde meer aan de man die gisteren met bloedspatten op zijn kleren de kamer binnen is gelopen integendeel alles aan hem schreeuwde mooi en onschuldig uit en ze moest toegeven dat hij er op deze manier veel te sexy voor zijn eigen bestwil uitzag.

Ze glimlachte om haar eigen gedachte terwijl de steken in haar zij haar er pijnlijk aan herinnerden dat ze zulke gedachtes voor voorlopig maar achteraan op haar lijstjes van doen moest zetten.

Ze sloeg haar benen uit bed, nam een shirt van Dameon op van de stoel in de hoek van de kamer en deed hem aan voordat ze schuifelend over de krakende vloer naar zijn kant van het bed liep.

De potjes van het nachtkastje aan zijn hoofdeinde nam en zachtjes naar de deur door liep om uit de keuken een flesje water te halen.

Zachtjes trok ze de deur achter zich dicht en luisterde kort of ze hem gewekt had voordat ze zich om draaide en nog net niet een gil van pure angst over haar lippen bracht bij het zien van Dario die opeens in de gang stond.

Haar hand ging automatisch naar haar hart terwijl haar andere de potjes antibiotica en pijnstillers los liet.

Dario ving er één en zij bukte zich in een reflex achter de tweede en voelde hoe de pijn door haar zij trok zo fel dat het haar voor een kort moment de adem benam en ze door haar knieën zakte en Dario haar nog maar net opving voordat ze de grond raakte.

Het potje viel alsnog kletterend op de grond terwijl zij haar gezicht tegen zijn schouder begroef en het kermende geluid van pijn die haar lippen ontglipten tegen zijn schouderblad probeerde te dempen.

"shht shht shht, alles oké.... Alles oké." Hoorde ze Dario nu sussen.

Als ze niet lang erna hoorde hoe de deur achter haar werd open getrokken en ze op trillende benen en tranen die in haar ogen waren gesprongen voelde hoe Dameon haar in één zwaai van de grond tilde terwijl hij fluisterde

"wat ben je toch aan het doen kleine..." voordat ze voelde hoe de matras waarvan ze nog geen halve minuut geleden was opgestaan weer tegen haar rug drukte.

Als de tranen nu vol schaamte hun weg toch over haar wangen vonden terwijl Dario en Jamal naast het bed kwamen staan en Dario bezorgd zei "kijk of ze haar wondde niet open gehaald heeft."