Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 7.4

Hij sloeg zijn benen uit bed nam zijn trainingsbroek van de stoel en stak zijn benen in de broekspijpen terwijl hij daarmee jongleerde nam hij zijn telefoon van de bedkant tafel.
Liep dan richting de woonkamer terwijl hij Danny's nummer opzocht in zijn telefoon.
Hij wist van zijn vriend dat hij vannacht drugs wou verkopen en zou haar gegarandeerd zijn woning uit hebben zien lopen en welke richting op.
Hij wou net op het symbooltje drukken om hem te verbinden als hij bij het binnenstappen van de woonkamer zag hoe Yasmin in de hoek van de zetel met opgetrokken benen zat.
Haar handen had ze om haar knieën geslagen terwijl de zon met de verschillende kleuren van haar haren speelde.
Hij zag haar opkijken, het groen zo helder dat het hem kort de adem benam.
Een glimlach vormde zich op haar gezicht en het gevoel van opluchting sloeg als een golf over hem heen.
"heb ik je gewekt?" hoorde hij haar engelenstem verontschuldigend vragen.
Hij schudde zijn hoofd terwijl hij woordloos voor een kort moment nog even genoot van haar uitzicht.
De manier hoe ze daar zat gekleed alleen in zijn shirt was... Zelfs in zijn eigen hoofd kon hij er geen woord voor bedenken.
Hij legde zijn telefoon op de commode en liep naar haar toe. Hij zag hoe haar gezicht iets omhoog kwam toen hij zich bukte om haar te kussen.
Haar lippen voelden zich nog net zo zacht aan als vannacht en smaakten nog net zo zoet.
"beloof me om nooit meer uit bed te stappen voordat ik wakker ben en je gekust heb." Ze glimlachte haast verlegen met een knik terwijl ze fluisterde "beloofd."
"Goed, nu kom mee terug naar bed schoonheid. Het is nog veel te vroeg om te piekeren over dingen waar je niks aan kunt veranderen." Zei hij knikkend naar het fles wijn en halfvolle glas op de bijtafel.
Hij wist dat hij de nagel op zijn kop had geslagen toen een schuldige glimlach zich rond haar lippen vormde en haar stem klonk dan ook vol spijt alsof ze de woorden met tegenzin uitsprak toen ze mompelde "voordat we terug naar bed gaan wou ik je spreken."
Hij voelde de alarm bellen luid rinkelen bij het horen van die zin. Ik moet je spreken betekende nooit iets goeds.
En aan de blik in haar ogen te zien zou het dit keer niet anders zijn. Hij hoopte alleen dat ze hun minstens vierentwintig uur zou gunnen voordat ze zich weer zouden storten in een andere dilemma alsof de laatste al opgelost was.
"Weet je zeker dat het niet kan wachten?
De lakens zijn nog warm."
Vroeg hij nog hoopvol.
Hij keek toe hoe ze voor een kort moment aarzelde alsof ze het zich overlegde om hetgeen dat ze wou zeggen te verschuiven alleen om haast teleurgesteld te knikken.
Dus zette hij zich voor haar op de tafel, draaide zijn armen rond haar kuiten en trok ze lichtjes naar zich toe.
Haar benen gleden daardoor zachtjes van de bank en zorgden ervoor dat ze Yazzy nu zo gepositioneerd hadden dat ze tussen zijn knieën met de gezicht naar hem toe zat.
"Oké, ik luister. Wat houdt die mooie kopje van je bezig?"

279

Hij zag hoe ze diep inademde haar hand uitreikte naar de half volle wijnglas zich bedacht en het weer langzaam naar beneden liet zakken.
"He.." fluisterde hij nu bezorgd terwijl hij haar gezicht iets naar hem ophief.
"Je kunt me alles vertellen dat weet je. Wat het ook is ik zal niet boos worden."
Hij trok haar onderlip waarop ze nerveus was begonnen te kauwen tussen haar tanden vandaan en keek haar strak in de ogen aan.
Als ze na wat een eeuwigheid van stilte leek eindelijk fluisterde "Wat is mijn naam?"
Hij fronste kort maar zag aan haar blik dat ze het meende. Dus alhoewel de vraag hem vreemd in de oren klonk antwoordde hij met "Yasmin." Ze knikte "en verder?"
"Martin. Ik begrijp niet waarheen je met die vraag heen gaat Yazzy." Ze schrapte haar keel nam het glas wijn van de tafel en sloeg een grote slok achterover.
Hij plaatste zijn hand rond die van haar toen ze een tweede slok wou nemen en nam het glas uit haar handen. Hij zette het langzaam naast zich op tafel en mompelde
"Als je hetgeen dat je mij wilt zeggen zo moeilijk vind dat je het alleen dronken kunt doen.
De moed om het uit te spreken alleen kunt verzamelen als je onder invloed bent.
Misschien is het wellicht beter als je helemaal niks zegt." Hij had het akelige gevoeld dat ze het soort lieve meisje was die hem alles wou vertellen over hetgeen gelopen is tussen haar en die gast om de relatie niet te vervolgen met leugens.
Hoewel hij dit apprecieerde moest hij ook eerlijk zijn dat hij het niet wou weten. Voor hem telde de gezegde wat je niet weet maakt je niet heet.
Vooral als hetgeen wat je te horen zou krijgen zou betekenen dat je het beeld van jouw meisje met een andere gast niet uit je hoofd zou kunnen krijgen als ze het hem eenmaal bevestigd heeft.
Hij kon het gevoel van onzekerheid, jaloezie, irritatie en het proberen aftroeven van die andere gast missen als kiespijn. Hij wou gewoon terug naar hun relatie voordat het een hel is geworden.
"Ik kan het zonder alcohol." Zei ze terwijl ze de fles wijn iets verder weg schoof.