Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.2

De woorden uit te spreken, de gedachte om het uit te voeren deden zijn maag omdraaien maar hij moest het zeggen.

Zoals zijn broers hem er al op hadden aangewezen het was niet de eerste keer dat hij zijn vertrouwen in de verkeerde persoon had gezet. En toen hij een half uur later een bekende officier van justitie door dezelfde gang zag komen als Yasmin een half uur van te voren en dan ook nog eens dezelfde kamer in zag lopen voelde hij zich koud worden van binnen.

oh god hij had zijn vertrouwen nogmaals in de verkeerde gezet ze heeft een deal gemaakt.

Yazzy die verderop in het kamertje zat tussen drie man in hield haar ogen op de tafel en haar lippen stijf op elkaar. "Je zult Dameon niet verder helpen door niks te zeggen." hoorde ze de detective nu zuchtend zeggen. Als de deur open gaat en een andere man de kamer in loopt. Donkerblond haar, grijze ogen en in de dertig.

"Goedemiddag Yasmin." Ze keek kort naar hem op en zonder dat hij haar meedeelde dat hij bij de officier van justitie hoorde wist ze het.

Ze had zulke mannetjes vroeger vaak genoeg haar ouderlijke huis binnen en dan weer buiten zien wandelen.

Ze zag hoe de agenten zich bij het horen van zijn stem die goedemiddag zei automatisch naar de achtergrond bewogen en toekeken hoe hij tegen over haar plaats nam.

Het dossier waar haar naam met koeien letters op stond werd als in een slechte b film op tafel voor haar neer gegooid.

Voordat de man een knoopje van zijn jasje opende en plaats nam tegenover haar. Ze zag foto's van zichzelf eruit verschijnen. Zij met Dameon samen en dan weer met zijn broers.

"Mijn naam is Nick Donovan, ik ben een officier van justitie en behandel de moord op Patrick Rodriguez."

Ze bleef hem zwijgend en emotieloos aankijken als hij wat foto's voor haar schoof.

Ze liet haar blik er kort over glijden het ging automatisch en ze had er gelijk spijt van bij het zien van de levenloze lichaam van Patrick die er op afgebeeld stond.

"Voor iemand die de moord gepleegd heeft zie je er witjes uit." Zei de man calculerend. Ze onderdrukte de neiging om met haar ogen te rollen, slikte en nam het woord op haar beurt toe zich.

"Ik heb begrepen dat hij vermoord is... de beelden hiervan voor ogen te krijgen is weer iets anders. Ik heb met zijn dood namelijk niks te maken. Ik heb zoals ik de andere agenten al eerder heb gezegd die man met geen vinger aangeraakt."

Hij glimlachte zwak en duwde nog wat blaadjes voor haar op tafel.

"We hebben je DNA onder zijn vingernagels gevonden. Haren die stammen van jou op zijn lichaam."

Ze kon zich inbeelden van waar die kwamen. Voor een kort moment keerde ze terug. Voelde Patrick zijn vingers zich in haar haren klauwen terwijl hij haar hoofd ruw naar achteren trok, zijn nagels hoe ze zich in haar lijf duwden terwijl hij zich in haar drong. Als de stem van de officier haar weer terug deed keren naar het hier en nu.

"U kunt me niet vertellen dat u daar niet was." Ze sloot haar ogen kort om zich te verzamelen voordat ze haar blik van het rapport voor haar ophief en mompelde.

"Ik heb nooit beweerd dat ik hem niet gezien heb. Alleen dat ik hem niet vermoord heb."

Ze zag hoe hij de papieren en foto's weer verzamelde en in het dossier stak.

"wel dat is aan een rechter en jury om te beslissen en aangezien je achttien bent zal het niet voor een jeugdgerecht zijn." Ze zweeg bij het horen van het dreigement en keek toe hoe hij na een paar seconden van stilte het woord weer toe zich nam.