Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.5

Ongemakkelijk zat ze tegenover Marcus achteraan in het restaurant naar wat scheen aan de beste tafel van het vertrek.

Ze liet haar blik door het restaurant glijden en zag voornamelijk oudere mensen zitten. Niet dat haar dit zou verbazen aan de prijzen die op het menu kaart stonden te zien.

Ze voelde hoe haar hart kort opsprong bij het zien van een man wat verderop die vanuit deze kant verdacht veel op Jamal leek.

De jongen voelde kennelijk aan dat ze hem aan het bestuderen was en draaide zich kort naar haar om. Voordat hij haar een zwakke glimlach toewierp en zich terug draaide naar zijn gezelschap die bestond uit een wat oudere vrouw van rond de zestig.

Voor een hele korte moment dacht ze dat het zijn moeder was maar besefte dat ze het meer dan fout had toen hij haar romantisch in de ogen keek en cirkels begon te maken op de achterkant van haar hand.

Ze wist niet of ze moest lachen of kokhalzen bij de gedachte aan die gast met die vrouw.

Ze heeft nooit kunnen begrijpen waarom jonge mannen of vrouwen liever een gerimpelde kut of pik wouden behagen dan te werken voor hun eigen geld.

Hoofdschuddend duwde ze de rimpelige geslachtsdelen gedachtes ver weg om nooit weer op te halen. Vooral niet in een restaurant als deze.

Ze draaide zich om naar Marcus die haar geïnteresseerd aan het opnemen was alsof hij op iets aan het wachten was voordat het haar daagde dat hij wou praten.

"Zeg me alstublieft niet dat je verwacht dat we een gesprek met elkaar moeten houden tot het eten komt."

Ze zag zijn ogen geamuseerd oplichten.

"Wel dat is wat mensen doen als ze samen om de tafel zitten en aan het wachten zijn. Anders zorgt het alleen voor ongemakkelijke stiltes."

"Ik heb daar geen probleem mee." Hij glimlachte nu breed terwijl hij mompelde "natuurlijk niet." Voordat hij zijn keel schrapte zich recht zette en zei.

" Laten we iets anders uit proberen oké." ze keek hem voor een kort moment tussen samengeknepen ogen aan en knikte dan.

"We vergeten de voorval met de ring en zien de zaak zoals het is. Ik ben een man en jij bent een vrouw en we gaan een maaltijd met elkaar delen. Als we onderwijl elkaar beter leren kennen kan dat niemand kwaad toch?"

Ze bekeek de man voor haar. Hij zou schreeuwend weg rennen als hij wist wat voor kwaad het allemaal kon om alleen een gesprek te voeren met een vreemde voor haar en hem.

Maar hij kent je niet fluisterde het kleine stemmetje in haar hoofd. Niet jij, noch je familie noch Dameon dus relax.

Je verwondingen zijn al opvallend genoeg zonder de gespannen houding alsof je iets te verbergen hebt.

Dus haalde ze diep adem en knikte instemmend. "Goed" zei Marcus nu tevreden.

" Ik ken je naam al Yasmin... mag ik misschien dan ook vragen wat je achternaam is?"

Ze glimlachte breed "Mijn achternaam is... Gaat je geen fuck aan." Hij glimlachte nu ook breed terug.

"Je gaat het mij moeilijk maken huh?" Ze haalde haar schouders op "jij wou een gesprek." hij knikte bevestigend

"maar een meewerkende tafelpartner zou aardig zijn." Ze beet kort op haar lip voordat ze haar keel schrapte en mompelde.

"Wat doe je voor werk?"

"Ahh je springt er gelijk in huh." ze glimlacht "Tenzij het te persoonlijk is." Hij schudde zijn hoofd en zei "Ik werk in de verzekeringen."

Ze nam hem kort op "verzekeringen?" Herhaalde ze ongelovig hij glimlachte breed.