Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.3

nieuwe vervolg op het forum aan de oude lezers aan de nieuwe lezers veel lees plezier:)

Op hetzelfde moment dat Yasmin haar ogen aan het uithuilen was in de gevangenis liep Dameon met zware benen zijn ouderlijke huis binnen.

Hij kon de lach van de detective nadat hij hem toegefluisterd had dat Yazzy hem verteld had dat hij de dader was nog altijd niet uit zijn hoofd halen.

En dat zijn eigen advocaat haar niet kon spreken omdat ze niet om een advocaat gevraagd had maakte zijn frustraties en hartzeer hier niet beter op.

Hij nam de gezichten van zijn broers, neefjes zo wie zijn beste vrienden op bij het betreden van de woonkamer.

Voelde zijn hart naar zijn voeten zinken bij het zien van zijn vader die plaats had genomen op een stoel.

Het was twee jaar terug dat hij voor het laatst zich bemoeid had met hun zaken en net zoals de vorige keer was hij ook nu weer de reden waarom zijn vader zich er mee moest moeien en de bende zo wie hun levensonderhoud in gevaar was.

Hij moest zichzelf eraan herinneren om kalm te blijven en zijn pokerface op te houden.

Alhoewel hij in het midden van geliefde mensen stond kon hij het zich niet permitteren om de schaamte die zich als een golf over hem heen spoelde toen zijn moeder na een korte kneepje in zijn hand de kamer verliet, kenbaar te laten zijn voor de rest door rood aan te lopen of als een kleine jongen naar de grond te staren.

Alhoewel elke zenuw in zijn lichaam ertoe geneigd was bij het zien van de niet geamuseerde blik van zijn vader.

"Heeft Liam haar kunnen spreken?" Viel zijn vader dan ook gelijk met de deur in huis hij schudde zijn hoofd langzaam.

"Ze heeft niet om een advocaat gevraagd." Het gevloek steeg op als een ingestudeerde roep van de groep mensen en voor een kort moment wou hij zich omdraaien en de kamer weer net zo snel uitlopen als hij binnen gewandeld is.

Maar zijn vaders blik zorgde er voor dat hij als aan de grond genageld bij de deur bleef stil staan.

"Ze heeft je verraden." Vroeg hij langzaam nadat de groep zich weer herpakt had en het rustig werd.

Hij slikte dit maal kort voor hij antwoordde "dat is wat er gezegd is geweest."

Zijn vader knikte hierop langzaam voordat hij, na hem na een minuut waarin hij hem woordloos aanstaarde totdat hij bijna huilend op zijn knieën wou vallen en om vergiffenis vragen zei

"Je denkt nog altijd dat ze onschuldig is." Het was geen vraag maar een vaststelling hij slikte en nog voor hij kon antwoorden hoorde hij Jason kwaad sissen zich van de muur afduwen en kortaf vragen.

"Ik heb een sigaretje nodig zou ik buiten mogen stappen" tegen zijn vader. Die op zijn beurt een kort knikje gaf voordat Jason naar voren liep en richting Dameon uit.

Waar hij voor een kort moment stil bleef staan hem aankeek en vooruit stapte om zachtjes in zijn oor te fluisteren

"Ze heeft je naam genoemd. Jouw naam Dame. Hoe snel denk je dat het zal duren voordat ze ook die van ons erbij haalt. Die van mij als ze de man met wie ze het bed deelt onder de bus kan gooien?

Laat je verdomme niet leiden door je gevoelens maar los dit op voordat het te laat is en je twintig tot een leven achter tralies door brengt.

Het maakt dan namelijk ook geen fuck meer uit of ik haar keel op het moment dat ik haar vind open snij of niet."

Dameon slikte kort bij het voelen van zijn vriend die zich terug trok en langs hem heen zonder op een antwoord te wachten naar buiten liep.

Hij wist dat als hij er net zo nuchter over nadacht tot dezelfde conclusie zou komen.