Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 9.1

Ze snoof terwijl ze voelde hoe de tranen gestopt waren.

Ze liet haar hoofd nog kort op zijn borst rusten om bij te komen voordat ze langzaam met haar hand het bewijs van tranen van haar wangen en ogen veegde.

"Het spijt me voor dat."

" Je hoeft je nooit te verontschuldigen voor zo iets tenslotte ben je mijn verloofde" zei hij enigszins plagend.

Ze voelde een zwakke glimlach zijn weg langzaam over haar gezicht maken voordat ze haar keel schrapte en fluisterde

" zou je het erg vinden als ik een paar minuten voor mezelf neem voordat ik naar het feest terug keer?"

Ze voelde hem zijn hoofd schudden nog voordat zijn stem volgde met een zachte

" nee, neem je tijd." Ze stapte een stap achteruit als hij haar handen in de zijne nam voordat hij met een frons en op een serieuze toon zei.

"mijn aanbod om achteruit te zitten en van het geld te genieten geldt nog altijd dat weet je toch?"

Ze keek hem voor een seconde zwijgend aan. Voor een seconde alleen overdacht ze zijn aanbod serieus. Voordat alles wat er de laatste dagen gebeurd is door haar gedachtes ging. Elke keer dat ze het ene ding uit de mond van de mannen hoorde alleen om het ander te zien gebeuren.

Bovendien wou ze geen herhaling van wat haar familie is aangedaan en dat zou gebeuren als ze controle zou geven aan andere mensen.

Dus schudde ze haar hoofd met een zachte "toch bedankt."

Ze keek toe hoe hij bezorgd knikte. Haar een kneepje in haar handen gaf voordat hij met een hoofdknik richting zijn mannen ze beval om haar te volgen.

Hij keek haar nog even kort aan voordat hij met een glimlach en een kus op haar wang haar hand los liet terwijl ze richting de tuin liep.

Ze stapte door de grote deuren heen, liep de trap af naar beneden en haalde haar schoenen uit voordat ze op haar blote voeten door het gras liep.

Het was een tiental minuten later toen het huis niet meer te zien was en op de zachte ademhalingen van de mannen die haar volgden na ze eindelijk stopte, haar schoenen op de grond liet zakken en diep in ademde.

Ze liet haar tenen in het gras weg zinken en haar blik naar de nu met rood en oranje verkleurde lucht die haar signaleerde dat de zon onder ging glijden.

Ze voelde hoe een laatste verdwaalde traan zijn weg over haar wang naar haar kin vond en sloot haar ogen kort terwijl ze diep in ademde en de geur van rozen gemengd met een lichte hint van citroen afkomstig van de citroenbomen wat verderop diep in ademde.

Ze was vergeten hoe vredevol en gelukkig ze ooit was in dit land. Hoe erg ze zich er altijd op verheugde als haar vader haar meedeelde dat ze weer voor een paar weken of weekend naar Frankrijk zouden gaan.

Natuurlijk is dit allemaal teniet gedaan die ene zonnige namiddag.

Toch kon ze zich nergens anders zo dichtbij haar familie voelen als hier in dit land.

"Yazzy." hoorde ze een stem haar uit haar gedachtes halen. Ze opende haar ogen en zag hoe de lucht nu grijs kleurde terwijl Dario naast haar kwam staan.

"Er wordt naar je gevraagd. Ze willen een toost uitbrengen zodat ze de avond kunnen afsluiten." Ze knikte langzaam, stapte in haar schoenen en draaide zich al om richting het huis alleen om te stoppen en zich terug te draaien naar Dario die haar nu niet begrijpend aan keek.

Ze nam de man die voor haar stond en zo erg op Dameon leek op voordat ze langzaam zei

"Heb ik jullie eigenlijk bedankt voor alles?     Ik herinner me namelijk niet meer of ik daartoe gekomen ben door al de hectische gedoe in de laatste dagen?"