Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 7.3

AUB twee vervolgen voor onze vakantiemensen in NL:)

Hij keek toe hoe haar lichaam zich al richting de buitendeur draaide en hoewel hij zichzelf beloofd had om eerst af te wachten en te zien waarom ze hier was hoorde hij zichzelf met een panikerend hart zeggen "er is niks gebeurd."
Hij keek toe hoe haar hoofd zich naar hem terug draaide, zag haar wenkbrauwen zich fronsend boven haar twijfelende ogen samen trekken.
Ze staarde hem misschien maar voor vier seconden aan maar het leken uren voordat hij zag hoe ze haar lichaam in beweging zette en zonder Sofia nog een blik te gunnen zijn richting op uit stapte.
Hij voelde hoe zijn ingehouden adem langzaam zijn mond verliet en keek toe hoe Dario Sofia niet al te zacht bij de bovenarm greep terwijl hij haar in het oor kwaad iets toe siste.
Zijn hele lichaamstaal vertelde hem dat het geen lieve woorden waren.
Als de lichte geur van vanille zijn neus binnen drong en hem ertoe bracht zijn aandacht weer te vestigen op het meisje dat nu langs hem heen zijn kamer inliep.
Zonder nog een blik op de mensen in de gang te werpen stapte hij achter haar aan de kamer in en sloot de deur achter zich.
Hij leunde er tegen aan terwijl hij naar Yasmine keek die haar handen nerveus in vuisten aan het ballen was en weer los liet in een inspanning om haar overduidelijke zenuwen te kalmeren.
Hij was in de laatste jaar zo ingesteld geraakt op haar lichaam, haar bewegingen dat zelfs de kloppende zenuw in haar nek hem niet ontging.
Hun ogen kruisten elkaar toen hij weer opkeek . Voelde hoe geladen de sfeer zich opeens aanvoelde maar geen van hun zei een woord.
Ze staarden elkaar alleen maar aan. Hoewel hij wist dat hij er van buiten af waarschijnlijk meer dan kalm uitzag.
Klopte zijn hart hem toch in de keel als een puberende jongen die voor het eerst zou vrijen.
Hij zette zijn handen achter zich tegen de muur zodat ze niet kon zien dat ze aan het trillen geslagen waren. En zette de staar wedstrijd voort.
Ze hoorden beide hoe de luide muziek afkomstig van de woonkamer plots stopte.
Hij wist zonder de gang op te lopen dat zijn broers het feest aan het afbreken waren.
Ze hadden kennelijk meer vertrouwen in wat er zou komen dan hij het had.
Of ze wilden gewoon niet naar de onvermijdelijke ruzie luisteren die er zou komen.
Aangezien het zonder muziek nu haast onhoudbaar werd nam hij het woord toe zich en zei "Goed je wou privacy..." met zijn hand rond zich heen wuivend.
"ik neem aan dat dit genoegt. Dus vertel me waarom je hier bent Yasmine?" Hij keek toe hoe ze haar handen nu met elkaar verstrengelde.
Haatte het dat hij van een afstandje moest toekijken hoe ze haar gedachtes ordende.
Op zoek was naar passende woorden terwijl ze die helemaal niet nodig had.
Hij had alleen vier woorden nodig uit haar mond en het kon hem geen flikker meer schelen dat ze in de armen van een andere gast lag vanochtend.
Als zijn gedachtes abrupt werden onderbroken door Yazzy's onzekere stem "ik... ben gekomen om..."
Hij hoorde haar stem afbreken. Keek toe hoe ze haar handen verslagen langs haar lichaam liet vallen en zich richting de raam draaide.
"Ik weet niet waarom ik hier ben." Haar zo te zien staan. Het horen van die gebroken woorden maar die hem vol hoop pompten liet hem automatisch zijn lichaam van de deur afduwen om haar richting op te lopen.
Hij had nog geen twee stappen gezet of ze draaide zich naar hem toe en hield haar hand werend op terwijl ze zich angstig verplaatste naar de andere kant van de kamer.
Hij zag haar blik naar de deur darten, zette zichzelf al schrap om haar achterna te sprinten aangezien alles aan haar hem signaleerde dat ze wou rennen.
Om dat te voorkomen hield hij zijn amen capitulerend op.
Een beweging die haar ertoe bracht haar armen in een beschermende manier rond haar lichaam te draaien en hem met grote angstige ogen aan te kijken.
De sfeer kon niet nog gespannener zijn dan het nu was dus zei hij langzaam.
"Laat ons opnieuw beginnen en corrigeer me vooral als ik fout zit Yasmine. Ben je hier om te praten of iets te halen?"
"Praten" hoorde hij haar haast geluidloos na een korte stilte antwoorden.
Hij knikte langzaam "Dan laat ons één ding eerst uit de weg halen. Als ik nu naar de raam zou stappen en naar beneden zou kijken. Zou die gast van voorheen daar dan staan?"
Hij zag haar mooie ogen zich verwijdden, ze keek haast beledigd.
Hoewel hij niet begreep waarom.
Als haar hoofd eindelijk zich van links naar rechts bewoog en haar lippen er kracht bij zetten door "Nee!" te fluisteren.
"Goed, nu we dat geklaard hebben. Misschien kunnen we iets aan de gespannen pose doen waarin je jou bevind."
zei hij wijzend naar de stoel die twee meter bij haar vandaan stond. Ze schudde als antwoord daarop haar hoofd.
"Ik blijf liever staan"
"en ik wil je aanraken. Maar aangezien je dat niet wilt en jouw hele lichaam mij toe schreeuwt dat je wilt rennen.
Wat ertoe leidt dat mijn lichaam automatisch daardoor op alert staat om je achterna te lopen.
Vraag ik je om alstublieft plaats op de stoel te nemen Yasmine.
Ik zal zelfs op het bed zitten als dat je geruster stelt. Verder bij je vandaan zitten dan dat gaat helaas niet in deze kamer."
Hij zag haar aarzelen nerveus met haar nagels spelen als hij langzaam fluisterde.