Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 10.8

Het duurde bijna een uur voordat hij gekalmeerd was en ze zachtjes "kom." In zijn oor fluisterde.

Ze had zich naar voren gebogen, zijn shirt opgeraapt en het over zijn hoofd getrokken en nadat hij zijn armen door de armsgaten had gestoken zijn gedroogde tranen van zijn wangen geveegd en een zachte kus op zijn lippen gedrukt.

"waar wil je heen?" ze glimlachte zwak en fluisterde:" we gaan naar huis."

Hij had niet meer geantwoord. Ze had de deur geopend en samen met Jamal en haar mannen zijn ze naar buiten gelopen de wagen ingestapt en naar zijn woning  die nog geen vijf minuten van de boksschool vandaan lag gereden.

Dameon stapte wankelend uit terwijl Jamal haar hielp om hem boven te krijgen.

Ze had hem in bed gestopt en ging met haar hand langzaam over zijn haren als ze hem met een hese stem hoorde fluisteren:

"ik ben zo moe Yazzy. Ik ben dit alles zo zat... zo zat." Ze voelde haar hart samentrekken bij het horen van de intense pijn waarmee hij de woorden uitsprak.

Als ze haar lippen net achter zijn oor plaatste en hem een zachte kus gaf terwijl ze fluisterde: "Ik beloof je dat alles in orde komt. Nu slaap wat lieverd."

Ze hoorde hem nog zachtjes "blijf bij me."zeggen terwijl hij haar arm vast nam voordat zijn ogen zich sloten.

Ze had daar een moment gezeten totdat ze voelde hoe zijn vingers langzaam hun grip verloren over haar arm en naast haar eigen hand neer viel.

Yazzy stond op terwijl ze met haar hand over zijn haren ging ze wist niet of hij in slaap was gevallen door uitputting of drank.

Wat het ook was, ze was blij dat hij wat slaap zou krijgen. Want ze betwijfelde of hij überhaupt een oog dicht had gedaan in de laatste dagen.

Ze stond op en opende de slaapkamer deur alleen om te zien hoe Lorenzo tegenover de deur tegen de muur geleund stond.

"Waar is Jamal?"

"beneden."

"Goed, dan kunnen we."

Lorenzo keek langs haar heen de kamer in naar de slapende gestalte van Dameon en vroeg langzaam

"Je gaat hem niet mee nemen?" ze schudde haar hoofd

"hij zou voor niks nuttigs zijn. Hij zal als ik niet oppas waarschijnlijk de schuld op zichzelf nemen en dan heb ik geen andere keus dan dit te aanvaarden en hem een kogel door de kop te jagen

En zou het niet funest zijn als ik de levens van twee Matthews neem. Ik denk dat de ene die vandaag begraven is meer dan genoeg is."

Lorenzo knikte met gefronste wenkbrauwen als er op de deur geklopt werd.

Hij knikte haar toe om een stap naar achteren te nemen terwijl hij zijn wapen trok en naar de deur liep hij keek kort door het piepgaatje en mompelde: "Jeremy."

"Laat hem binnen."

Lorenzo trok de deur open en Jeremy liep met een knik langs hem heen voordat hij voor haar halt hield en een kus op haar wang drukte.

"He."

"He, dank je dat je bent gekomen. Ik heb liever niet dat iemand anders hem in deze staat ziet." Hij knikte begrijpend.

"Ik ben al blij dat je hem uit die sport hal hebt kunnen krijgen. Wellicht lukt het je straks om er voor te zorgen dat hij een douche neemt." Ze glimlachte zwak als ze een zachte heldere stem blij hoorde zeggen

"Tante Yasmin." Ze keek langs hem heen en zag Madison staan

Ze keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan als hij fluisterde