Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 9.10

Dameon nam Yasmin op en antwoordde met een zachte "Dank je wel" Terwijl zijn ogen genoten om Yazzy als persoon weer voor hem te hebben. levend, ademend, bewegend.

Daar stond ze dan de liefde van zijn leven, het meisje dat zijn hart verpulverd had zonder een tweede gedachte eraan te verspillen alsof ze nooit weg was geweest.

Haar haren had ze weer donkerbruin geverfd en viel perfect gekapt rond haar hartvormige gezicht. Ze was niet veranderd en op hetzelfde moment compleet anders.

Ze was nog altijd adembenemend mooi maar hij zag een kilte in haar hazelkleurige ogen die hij hiervoor niet gezien had.

Het kleine jonge meisje was ogenschijnlijk een vrouw geworden een succesvolle vrouw van wat hij gehoord had en hij was blij voor haar maar kon het nog niet opbrengen om dit te zijn voor hun.

Hij had gezien hoe verdriet voor een moment te zien was in haar ogen voordat ze het diep weg stak achter de kilte en de beleefde glimlach die ze voor hem gereserveerd had.

Hij zou het gemist hebben was het niet dat hij haar zo goed kende als ze hem haar blik ontnam door haar witte blouse terug te steken in haar witte vorm omhelzende rok.

Ergens wist hij dat hij haar moest meedelen dat de ring aan Dario toebehoorde en hij het vanochtend van Yoseline in de hand gedrukt heeft gekregen met de mededeling dat ze zijn ballen zou verpletteren als hij het kwijt zou raken.

En aangezien hij geen zakken had en hij Yoseline's dreigementen altijd serieus nam had hij het om de enige vinger geduwd waarop het paste.

Toch slikte hij de verklaring door omdat Yazzy hier niet voor hun was maar voor haar eigen shit zoals zijn broers hem net luid en duidelijk hadden meegedeeld.

Hij wou niet komen. Hij weet nog altijd niet wat hem bezielde om Dario terug te bellen en hem te dwingen om hem mee te delen waar ze was.

Toch kon hij niks anders doen dan hierheen te rijden alhoewel het waarschijnlijk de stomste ding is dat hij in zijn leven heeft gedaan als hij terug reflecteert op de laatste drie jaar

Haar te verliezen was op zijn zachtst gezegd de meest pijnlijke gebeurtenis van zijn leven en dat zegt toch al wat als het op zijn leven aankomt.

Maar nu nog altijd kon hij niet vatten hoe snel alles gegaan is.

Het ene moment zat ze warm en veilig in zijn armen en het volgende zaten ze in Parijs en liep hij zonder haar een paar dagen later een vliegtuig binnen die hem terug naar Los Angeles bracht alsof zij nooit geweest was alsof hun relatie één grote droom was waaruit hij ontwaakte.

En ja, hij had er zelf voor gekozen om dat vliegtuig op te stappen maar dat maakte de keus niet makkelijker en haar afwezigheid in zijn leven niet minder pijnlijk.

Hij had zich in alcohol ondergedompeld in de eerste maanden en daarna in seks gecombineerd met wiet of hasjiesj om de pijn van binnen te verzachten.

Hij moest zich elke keer inhouden om haar niet te bellen noch om op een vliegtuig te stappen naar Parijs om bij haar te zijn en dat was misschien wel het moeilijkste beslissing geweest.

Want het feit dat je jouw hart met je hoofd er van moest overtuigen dit niet te doen, alhoewel alles je vertelde dat als je het wel zou doen, de onverdraaglijke pijn weg zou gaan.

Alles weer goed zou komen was een haast onmogelijke taak op zich.

Noem hetgeen hij doorstaan heeft een depressie, zelfmedelijden of een gebroken hart hij persoonlijk noemde het een twee jaar durende hel voordat hij maar enigszins weer zichzelf werd.