Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.8

vervolg op het forum voor de oude lezers nieuwe lezers 2 vervolgen komen er aan xoxoxox:)

Het duurde niet lang of ze voelde hoe de wagen tot stilstand kwam en de zachte stem van Dameon die fluisterde "We zijn thuis."

Stijfjes zette ze haar rechterbeen op de stoep nadat Dameon de auto was uitgesprongen en de deur voor haar openhield.

Ze zette haar linker er naast en haalde diep adem voordat ze haar tanden strak op elkaar zette om haar kracht te verzamelen om niet met trillende benen door haar knieën te zakken bij het voelen van de pijn.

De adrenaline was nu al een tijdje uit haar systeem en haar hele lichaam voelde zich als één grote pulserende wond.

Ze zag de aarzelende uitgestoken hand van Dameon voor zich in afwachting of ze hem zou nodig zou hebben en aan de pijn die door haar enkel trok deed ze dit.

Dus legde ze haar hand voorzichtig in die van hem en liet hem haar uit de wagen helpen. Ze stond net buiten als haar hart naar haar keel schoot bij het horen van twee luide stemmen die haar naam riepen.

In reflex draaide ze richting het geluid en zag Phoenix en Yoseline haar richting op rennen vlak voordat ze beide van de grond werden getild door Dario en Jamal om hun er van te weerhouden om verder te lopen.

Ze zag de bezorgdheid en medeleven in hun ogen zag hun monden als in synchroon "het komt goed." vormen voordat ze haar ogen sloot en Dameon haar naar boven hielp komen.

Eenmaal in de woning liet ze haar hand uit de zijne glippen terwijl ze plaats op hun bed nam.

Ze liet haar gewonde vingers naar de knoopjes van haar hemdje glijden. De pijn in haar vingertoppen was ondragelijk. Als ze opeens opschrikt bij het voelen van de warme handen van Dameon op die van haar.

Hij wou haar helpen. Haar hoofd registreerde dit feit.

Ze wist dat hij haar geen pijn zou doen. Hij niet de reden was dat ze hier gebroken zat. Toch kon ze haar lichaam er niet van weerhouden achteruit te deinzen.

Een beweging waar ze gelijk spijt van had bij het zien van zijn reactie hierop. Net een geslagen puppy. Toch kon ze zijn aanraking nog niet aan.

Hij schrapte zijn keel en fluisterde met gebalde vuisten ik zal het bad vullen.

Ze schudde haar hoofd langzaam "Geen bad. Ik wil douchen." Ze wist niet waarom ze dit prefereerde.

Of wie probeerde ze voor gek te verkopen ze wist waarom niet.

De gedachte dat ze in bloed en resten sperma van Patrick een bad zou nemen deed haar rillen van afschuw.

Ze wou alles van hem van zich afwassen. En toekijken hoe het door de riolering zou glijden net als de viezigheid die hij was.

Ze zag Dameon begrijpend knikken en de badkamer binnen lopen terwijl zij haar ogen sloot, de pijn probeerde te blokkeren en de knopen één voor één opende.

Voetje voor voetje als een klein kind dat net leerde lopen liep ze richting de badkamer.

Ze wist dat Dameon er stond, voelde zijn aanwezigheid in het kleine kamertje terwijl ze onder het water ging staan.

Ze wist dat hij aan het wachten was. Afwachtend of ze hem zou nodig hem. Niet realiserend dat ze dit altijd zou doen maar niet wetend of ze het aankon met het besef dat een andere man haar had aangeraakt, verkracht. In haar was gedwongen.

Ze hoopte dat het water het allemaal zou weg spoelen het niet meer te zien zou zijn. Dus hield ze haar kaken strak op elkaar bij het voelen van het water op haar huid.