Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.3

Aan alle lezers, heb nog een kleine stukje op het einde geplaatst van hoofdstuk 3.2 kennelijk ben ik die de laatste keer vergeten :)

hierbij een nieuwe stuk veel lees plezier.

Dameon die een paar uurtjes voordat Yasmin ontwaakt was zijn bed uitgebeld is geweest door zijn broers om de controle te doen voor een nieuwe levering cocaïne.

Had Yasmin niet gewekt omdat ze er afgepoeierd uitzag en hij eigenlijk nog terug naast haar het bed in wou kruipen nadat alles afgehandeld was.

Helaas is de drugs onderschept geweest door de politie en zat hij nu met zijn broers; na een telefoontje van de Colombianen waarin ze hun meegedeeld hebben dat er een lek van hun kant uit was en een nieuwe afspraak wouden voor de volgende levering, achteruit gezakt op een stoel in de achterkamer van hun lokale boksschool.

Jamal was nog altijd razend aan het vloeken omdat hij ook bijna opgepakt was geweest had hij zich die ochtend niet verslapen naast Yasmin.

Als de herrie uit de zaal ernaast waar jongens aan het trainen waren en het geraas van zijn andere broers naast hem ertoe dreef de geluiden allemaal buiten te sluiten. Terwijl hij diep in gedachte met de pen die hij vasthield begon te spelen.

Zijn gedachtes sprongen van opluchting over het feit dat hij nu niet in de cel zat.

Naar Yasmin, die nog warm in zijn bed zou liggen en de vraag hoe hij haar eindelijk zo ver zou kunnen krijgen dat ze hem ging vertrouwen.

Want alhoewel hij geduldig wou zijn met haar en haar alle tijd van de wereld wou geven om hun relatie op haar tempo te nemen.

Voelde het zich ook aan alsof ze op een timer stond. Ze elke minuut zou kunnen opstappen.

En dat ze dit gisteren wou doen bewees maar weer eens dat het gevoel dat aan hem knaagde dat ze ergens op zat te wachten... geheimen had. Bevestigd werd.

En op de één of ander manier hoopte hij dat als ze zich zou laten gaan... Zij zich lichamelijk aan hem zou geven... Hij het knagende gevoel kwijt zou kunnen raken dat hij haar niet moest vertrouwen. Omdat ze dan niet alleen met woorden maar ook met daden bewees dat ze van hem was.

Hij hoorde de geluiden om zich heen zijn oren weer binnen dringen bij het voelen van de por die zijn broer hem tegen zijn schouder gaf.

Hij keek op en zag hoe Dario hem met gefronste wenkbrauwen aankeek terwijl hij hem een stapeltje biljetten voor het gezicht hield.

Hij nam het aan terwijl hij zich rechtop zette het geld tussen zijn andere duim en wijsvinger klemde en de biljetten snel door zijn vingers liet glijden.

"Negenduizend vijfhonderd twintig" mompelde hij binnensmonds terwijl hij het pakket terug gaf aan Dario die hem nu tussen samengeknepen ogen opnam terwijl hij het stapeltje op tafel gooide en hem een pakketje van tienduizend dollar aangaf.

Vermoeid van de lange nacht en weinig slaap rolde hij met zijn nek terwijl hij het pakketje onder zijn T-shirt stak en vastklemde tussen zijn buik en riem

"Alles oké?" Hij keek op naar Dario die nog geen oog dicht had gedaan vannacht en haalde zijn schouders zuchtend op.

Als hij als reactie op zijn zucht ziet hoe zijn andere broers nu het geld op tafel gooiden en achteruit gingen zitten terwijl ze hem net zo geïnteresseerd of bezorgd aankeken als Dario.

"Zaken of persoonlijk?" hij opende zijn mond om te antwoorden. Zijn twijfels hardop te bekennen als hij ze weer door slikte en mompelde.

"Niks, alles is oké." Met opgetrokken wenkbrauwen drukte Dario hem in zijn schouder.