Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.1

Sorry was bij mijn ouders de laatste dagen heb niet eerder kunnen plaatsen:)

hierom twee vervolgen als goedmaker.

voor de oude lezers ik ben bezig met een vervolg een xxxxll vervolg. veel lees plezier xoxoxoxo Cami

Dameon die na de aanblik van Yazzy probeerde zijn kalmte te bewaren,

voelde het uit elke porie in zijn lichaam stromen toen ze drie straten verder waren en hij nog altijd geen antwoord had gekregen.

"Wie van jullie heeft de fucking opdracht gegeven?" siste hij dus geïrriteerd.

Als ook nu geen antwoord kwam behalve een doodse stilte.

Hij probeerde zich in te houden. Zichzelf er van te overtuigen af te wachten tot ze thuis waren.

Maar met elke seconde dat er passeerde zonder een antwoord noch verontschuldiging,

voelde hij de woede als een warme hand zich vanuit zijn borst naar zijn hoofd en handen verspreiden,

tot hij het niet meer kon tegen houden en woest riep"Praat verdomme."

Terwijl zijn handen het dashboard voor hem met een knal raakten en het ding open vloog.

"Verdomme kalmeer je Dame" mompelde Dario nu terwijl hij door de spiegel naar achteren keek en mompelde

"Wie was het?"

Ze keken allemaal toe hoe de blikken elkaar vragend kruisten voordat ook Dario nu geïrriteerd mompelde.

"Kom op verdomme we zijn geen zes meer en mam staat ons niet op te wachten met een slipper bij de deur.

Wie heeft de opdracht gegeven. Ik kan namelijk alleen voor mezelf praten en ik was het niet."

Hij parkeerde de wagen en draaide zich net als Dameon nu naar achteren om hun broers aan te kijken.

Die begonnen op hun beurt met z'n vieren tegelijkertijd ontkennend hun hoofden te schudden.

"Dit kan verdomme toch niet waar zijn." Riep Dameon nu met trillende handen die hij van pure woede automatisch in vuisten gebald had.

Jamal trok een grimas en siste "Hou nu op met roepen dame. Het zal de antwoord niet versnellen."

Als hij zich naar hun andere broers draaide en zuchtend vroeg

"Wel wie van jullie was het? "Jeremy en Joshua staken nu beiden hun armen op en schudden ontkenend hun hoofd terwijl ze als in synchroon mompelde "Ik niet."

De blikken gleden nu automatisch allemaal naar Pascal als die op zijn beurt geïrriteerd mompelde.

"Waag het niet dit op mij af te schuiven of ik geef jullie iets om echt kwaad om te worden."

Terwijl hij zijn gebalde vuist dreigend omhoog hield .

"Ik zou Yazzy geen haar op het hoofd krenken en dat weten jullie."

Zuchtend draaide Jamal zich met een knik om als hij voor zich uit mompelde

"Dan wie was... het?" Als hij tussen samengeknepen ogen fluisterde

" Yazzy zat in de Centrale gevangenis toch?"

Dameon knikte nu langzaam en probeerde met alle macht zijn woede te beteugelen terwijl hij niks anders wou dan zijn vuist in één van hun gezichten planten.

"Wel denk na wie kan de opdracht gegeven hebben?

Wie zou dom genoeg zijn om een doelwit op haar hoofd te plaatsen zonder onze kennis.