Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 8 They fuck you up .....

                                                                                          Hoofdstuk 8

        "They fuck you up, your mum and dad.

           They may not mean to, but they do.

          They fill you with the faults they had

             And add some extra, just for you."

     "Children learn more from what you are

                      than what you teach"

                           W.E.B DUBOIS

Vermoeid opende Yasmin de volgende ochtend verward haar ogen.

Het was pas tot ze haar arm bewoog en een pijn door haar schouder trok dat de herinneringen terug kwamen vloeden.

"Shhht ik ben hier" hoorde ze de geruststellende stem van Dameon zeggen bij het horen van haar vol pijn gevulde kreun.

Ze slikte maar haar keel voelde zich zo droog aan dat ze niks anders kon zeggen dan "water."

Nog geen tien seconde erna voelde ze een flesje tegen haar lippen en hoe de koele vloeistof verkoelend zijn weg door haar keel zocht.

"wat is er gebeurd?" hoorde ze haar schorre stem nu vragen.

Nog voordat ze haar vraag had uitgesproken stroomden de herinneringen terug.

Terwijl Dameon haar meedeelde dat ze het kennelijk voor een nachtje verloren had.

Ze hoorde hem praten. Maar kon alleen de tuinman zien die gewond voor haar op de grond lag of beter gezegd Emile.

Ze herinnerde zich nog hoe normaal ze de naam vond klinken.

Nu nog hoorde ze de namen die hij opgesomd had in haar oren na galmen. Als de herinnering aan het koude ijzer in haar hand,

die haar schouder haast uit de kom had gerukt toen ze de trekker had overgehaald door haar hoofd ging.

Ze had iemand omgebracht. Een levende, ademende mens.

Hij was iemands zijn zoon geweest en was nu niks meer dan een dode omhulsel die hier een paar straten vandaan op de koude asfalt lag.

Ergens wist ze dat ze spijt moest voelen of afschuw maar er was niks.

Zelfs geen opluchting bij de gedachte dat het monster die haar jaren lang in haar dromen had nagejaagd er niet meer was.

Integendeel zelfs zijn dood liet een bittere nasmaak achter met de informatie die hij haar verstrekt had.

"Yazzy." hoorde ze Dameon nu voorzichtig fluisteren.

Ze keek naar hem op en zag hem ongerust op haar neerkijken "alles oké?" Ze slikte en haalde haar schouder onzeker op.

"Ik dacht dat het met zijn dood ten einde zou zijn..." hoorde ze haar stem schor fluisteren

"Maar het blijkt het tegenovergestelde te zijn. Ik heb gisteren de doos van Pandora geopend zonder dit mij te beseffen en ik heb meer op mijn bord geschept gekregen dan ik aan kan."

"Je hoeft het niet alleen te doen Yazzy. Ik ben hier ook nog." Ze knikte langzaam

"Maar dat is het nu juist. Als de namen die hij genoemd heeft kloppen houd het nooit op en ik ben zo moe Dameon.