Mafia Princess (afgeschreven)

Epiloog:

Moskou vier jaar later.

Lorenzo slenterde het verlaten magazijn aan de rand van de stad binnen.

Als hij de donkere stem van Adrian hoorde roepen "Geen beweging Lorenzo of ik schiet je hoofd van je nek." Hij hield zijn armen op en draaide zich om alleen om oog in oog te komen staan met Adrian die tussen twee mannen van de Russische Bratva stond.

Hij wenkte hem met zijn wapen om dichterbij te komen en Lorenzo stapte langzaam naar voren.

"Ik had gehoord dat je naar me op zoek was alleen nooit gedacht dat je het lef zou hebben om persoonlijk naar Rusland te reizen.

Of beter nog dat Yasmin haar geliefde schoothondje zou sturen op onbekend territorium."

Lorenzo glimlachte terwijl hij zijn hand in zijn zak stak en onmiddellijk zag hoe de drie mannen hun wapen op hem richtten.

"Rustig Adrian." Zei hij spottend terwijl hij zijn hand uit zijn zak haalde en hem het voorverpakte roze snoepje toonde.

Adrian gniffelde: "Je was altijd een koude klootzak Lorenzo. Alhoewel Yasmin dit nooit zag als je die grote blauwe puppy ogen op haar richtte." Lorenzo haalde zijn schouders nonchalant op

"ik ben tenminste loyaler dan de buldog die haar vader had aangeworven om haar te beschermen."

Adrian siste nu zachtjes "ze leeft nog dus ik denk dat ik mijn taak heb volbracht." Lorenzo glimlachte geamuseerd terwijl hij het snoepje uit zijn papiertje haalde en in zijn mond stak.

"Dat doet ze inderdaad."

"Wat kom je hier doen Lorenzo?" hij glimlachte breed.

"Mijn werk."

"Je weet toch hopelijk dat je Rusland niet meer levend zult verlaten en Yasmin de verkeerde mensen heeft uitgezocht om een vijand van te maken. De Bratva is zelfs voor haar te hoog gegrepen." Lorenzo knikte niet onder de indruk.

Als hij hoorde hoe een muziektoon door het lege magazijn galmde en toe keek hoe de man aan Adrian's rechter zijde een telefoontje uit zijn jaszak trok en het me een "Da" aan zijn oor bracht.

Hij duwde het snoepje naar de andere kant van zijn mond en hield zijn hoofd wat schuin terwijl hij naar het groepje keek.

Hij zag hoe Adrian hem ongemakkelijk opnam voordat zijn blik naar de man naast hem gleed.

"Wat is er aan de ..." hij had zijn zin nog niet af of Lorenzo keek toe hoe de man die het telefoontje beantwoord had Adrian een klap tegen de zijkant van zijn gezicht gaf en het wapen uit zijn hand nam.

Hij gebaarde de andere man hem te volgen terwijl Adrian zijn hand over zijn bloedende lip hield

"Meneer Aminev heeft het pakketje goed ontvangen. Hij vraagt u de hartelijke groeten te doen aan mevrouw Dubois en haar te vragen om weer gauw eens langs te komen." Lorenzo glimlachte met een knik terwijl hij toekeek hoe de mannen het gebouw verlieten en hij nu alleen met Adrian stond

Hij hoorde hem hardop lachen. "ik had het moeten weten dat ze je onmogelijk alleen zou sturen als ze niet al een plan op zijn plaats had." Lorenzo haalde nonchalant zijn schouders op terwijl hij zijn wapen uit de binnenzak van zijn jas haalde.

"Hoe heeft ze het voor elkaar gekregen?

Ik ben om eerlijk te zijn nieuwsgierig. Macabre ik weet. Toch ben ik benieuwd hoe onze kleine meid het voor elkaar heeft gekregen dat twee groepen die elkaar nooit hebben gemogen samen konden komen. Zo dicht bij elkaar dat Aminev één van zijn eigen mannen op een serveer tablet aanbiedt" Lorenzo glimlachte