Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.7

Ze keek toe hoe hij zich naar voren boog.
Hield haar adem in terwijl zijn ogen die van haar zo intens vast hielden dat ze het wou uitschreeuwen.
Voelde hoe de vingers van zijn rechter hand langzaam over haar nek gleden naar haar schouder en hij fluisterde.
"Meisje als ik niet met de mantra opgevoed was om een heer te zijn tegenover dames zou ik wellicht het feit vergeten dat je een getraumatiseerde vrouw bent"
"Ik heb nooit beweert dat ik een dame ben. Ik ben er zelfs verre van één" Zei ze fluisterend terug.
Terwijl ze haar blik naar hem ophief. Haar ademhaling probeerde te kalmeren en ze haar onderlip iets naar binnen zoog.
Ze trok haar badjas weer langzaam over haar schouder naar beneden en liet haar blik niet van die van hem glijden.
Hij glimlachte geamuseerd en mompelde "En dat feit zal mij waarschijnlijk een enorme fijne tijd kunnen bezorgen.
Maar het is niet mijn stijl om een meisje in jouw situatie uit te nutte."
"He bah dat is een akelige woord. Wie heeft het hier in godsnaam over uitnutten?" Hij glimlachte nu breed en zei
"laten we tot morgen wachten en na een goede ontbijt en nachtrust. Mocht je dan nog altijd naar me willen staren met die blik.
Zal ik wellicht de uitnodiging aannemen.
Maar tot dan doe me een plezier en houd je badjas aan. Tenslotte ben ik ook maar een man" Stond recht en liep naar zijn kamer.
Met alleen een "welterusten Yasmin"achter zich.
Met trillende handen mompelde ze een "welterusten." Terug terwijl ze haar badjas omhoog trok en bibberend uitademend de riemen strakker rond haar middel vast zette.
Ze sloot haar ogen en slikte met een kleine schietgebedje omhoog wellicht was er toch iets of iemand daar boven die over haar waakte.
Ze gooide haar benen van de bank en liep met kleine stapjes richting de kamer waar ze zou slapen.
Het zouden twee fucking lange jaren worden als het in deze tempo zou gaan.
Dus glipte ze onder de vers gewassen en gestreken lakens en sloot haar ogen. Ze wist dat ze een kans om ergens te slapen en te eten zonder dat er wat tegenover stond niet zo vaak zou meemaken ze kon er net zo goed van genieten.
Tenminste totdat de donkerheid en de beelden haar angsten beeldig voor ogen bracht.
Want terwijl Marcus aan de andere kant van de suite sliep rende Yasmin weg van kogels, keek toe hoe Dameon haar bij de keel greep en doorgaf aan de tuinman voordat die met een koude glimlacht het metalen voorwerp door haar buik drukte.
Met een schreeuw schoot ze overeind in het bed alleen om recht in Marcus zijn ogen te kijken.
Haar hart wou nu zelfs klaarwakker en met het gewis dat ze veilig was ver weg van Los Angeles niet langzamer slaan.
Ook het glas met koude water die hij naar haar lippen bracht hielp niet om haar lichaam tot rust te brengen. Het trillen te stoppen.
Als ze tot haar grote afgrijzen voelde hoe een traan zijn weg langzaam over haar wang zocht en medeleven intrek in zijn ogen nam.
"Schuif op." Hoorde ze zijn slaperige stem zeggen. Alhoewel een deel van haar angstig was, onzeker.
Vertelde het andere deel haar dat ze hem kon vertrouwen.
Dus schoof ze op, voelde hoe hij haar tegen zijn blote borst aantrok en zachtjes fluisterde "het was maar een droom. Niks zal je hier overkomen beloofd."
Ze voelde hoe haar lichaam die verkrampt en stijf tegen hem aanlag. Vol wantrouwen en angst zich na een paar minuten bij het besef dat hij zijn hand niet lager dan haar rug of armen liet gaan kalmeerde.
Het was niet lang daarna voordat haar vermoeide lichaam en geest weer probeerden rust te vinden in een diepe en hopelijk droomloze slaap.

Bij het ontwaken de volgende ochtend was haar dit dan ook gelukt. Marcus was weg maar ze had dan ook niks anders verwacht.
Een briefje lag op zijn kussen met "ontbijt beneden. Lift tot de begane grond derde restaurant van links."
Terwijl ze bij het horen van de irritante rinkelen van de telefoon aan haar kant van het bed wist wat haar gewekt had.
Ze keek op de klok en zag dat het half elf was en wist niet of ze moest opnemen. Maar toen het rinkelen na een minuut stopte en weer begon strekte ze haar hand uit en nam de hoorn op.
"Goedemorgen mevrouw Yasmin, De wekdienst hier. Het is Half elf. " Ze schrapte haar keel en mompelde een "bedankt" ze ging recht op zitten en wist dat Marcus hierom gevraagd had.
Ze zag dat haar stapeltje kleding die ze op het uiteinde van de bed had gezet omgewisseld was worden voor een blauwe jeansshort en een soort van witte tuniek shirtachtig kledingstukje dat half doorzichtig was gelukkig voor haar lag er een hemdje bij.
Het waren merk spulletjes en ze wist niet of dat hij ze had aangekocht speciaal voor haar.
Of dat één van de meiden van gisteren ze gedoneerd had zodat ze er wat fatsoenlijker uit zou zien voor het ontbijt.
Wat het ook was ze zagen er nog gloednieuw uit en aan hoe de meiden eruit zagen gisteren zou waarschijnlijk de helft van hun kledingkasten vol met kleding hangen waar de prijskaartjes nog aan hingen.
Ze ging onder de douche staan waste haar lichaam snel en kleedde zich na het drogen aan.
Het tuniekje kwam iets gespannen rond haar borst heen. Maar ze loste dit op door de knopen te openen.
Ze was blij dat het wat langere mouwen had die haar plekken zouden verbergen en dat haar oog nu gelig begon te zien.
Ze zou er wat voor willen geven om wat make-up tot haar vervoeging te hebben om het tenminste te camoufleren.
Diep in ademend stapte ze vijf minuten later de lift uit en liep naar het restaurant waar ze Marcus bij het raam al zag zitten.
In tegenstelling tot gisteren droeg hij vandaag geen pak maar een jeansbroek en T-shirt.
Hij zag er zo veel jonger uit en ze moest toegeven dat zelf nu in de ochtend en zonder de moeheid, honger en angst die haar blik enigszins zou kunnen beïnvloed hebben gisteren hij een mooie exemplaar van een man was.
Alsof hij aanvoelde dat ze er stond ging zijn hoofd omhoog en vormde er zich een glimlach rond zijn lippen.
Hij stond als de heer dat hij was recht toen ze bij de tafel aankwam en trok een stoel naar achteren om haar plaats te bieden.
Aan de grote van de tafel te zien kwamen er waarschijnlijk nog andere mensen mee ontbijten en ze wist niet hoe ze zich daarover moest voelen vooral in de ochtendlicht.
"Je ziet er goed uit." Hoorde ze zijn stem zeggen. "Dank je. Ik neem aan dat ik de kleding aan jouw hoffelijkheid te danken heb?" Hij wuifde haar woorden weg en mompelde "ik had het niet over de kleding. Maar dat je er uitgerust uitzag." Ze glimlachte en nam plaats.
"Ook dat heb ik aan jou goede opvoeding te danken." Hij gaf een spottende buig met de woorden
"Mijn plezier, mijn lady." en gaf haar de kaart aan.
Ze glimlachte geamuseerd terwijl hij naast haar aan tafel plaats nam
"Je kunt alvast bestellen. Me broers en Sarah zouden zich normaal bij ons moeten voegen maar ik neem aan dat ze zich verslapen hebben."
"Ahh als je hun ook de wekdienst op de nek had gejaagd waren ze hier op tijd." Hij glimlachte geamuseerd
"Geen angst ze zullen verschijnen. Dat doen ze altijd. Of de moment nu gepast of ongepast is" vervolgde hij met een gepijnigde uitdrukking alsof hij aan een beschamende voorval dacht.
Ze lachte hierom. Als ze opschrikt door een lieve zachte stem die vrolijk zei "zie aan ze kan nog lachen.
Marcus heeft het bloed dus nog niet helemaal van onder haar nagels vandaan gehaald.."
Ze draaide zich om en zag het meisje van gisteren nu voor haar staan.
Grote bruine ogen, een lieve hartvormige gezicht en een waterval van bruine haren met highlights.
Haar lichaam was gehuld in een zwarte bloesje met opgevouwen armen die ingestoken zat in een zwarte stoffen short die haar bruingebrande benen prachtig tot gelding bracht.
Achter haar stond versie nummer twee en drie van Marcus, Tony van gisteravond en aan de hand die bezittelijk om de zij van het meisje geslagen werd kon ze concluderen dat dit de verloofde was.
Mooie DNA moest ze toegeven. In tegenstelling tot Marcus had Giovanni wat zachtere contouren.
Maar op de één of andere manier zorgde dit er voor dat hij er juist ruiger uitzag ze durfde zelfs te zeggen gevaarlijker.
Op het eerste gezicht had hij Marcus zijn relaxte, I do not give a fuck vibe.
Maar zijn ogen hadden iets arrogantst en gevaarlijks erin.
Als een zorgvrije, jeugdige glimlach opeens tevoorschijn kwam en alles wat er in zijn ogen te lezen was weg maskerde.
Het was zo echt dat zijn gehele gezicht oplichtte. Terwijl ze gefascineerd toekeek hoe het groen in zijn ogen nog lichter van kleur veranderde.
Als dat al mogelijk was. Ze hadden zulke geweldige ogen dat je het gevoel kreeg alsof je er zo in kon verdrinken.
"Hij is verloofd." Hoorde ze Marcus nu zachtjes tegen haar fluisteren.
Ze voelde een lichte blos naar haar wangen glijden en mompelde "Was dan ook niet geïnteresseerd. Probeerde alleen de verschillen tussen jullie eruit te halen. Jullie lijken griezelig veel op elkaar terwijl jullie geen tweelingen zijn.
En toon wat respect voor zijn verloofde ze staat er in godsnaam naast." Als Sarah lachend Yazzy haar woorden en dreigende blik onderbrak.
Door met een kneepje in haar schouder "ik mag haar" achter zich te roepen tegen haar verloofde en Tony.
Ze voelde hoe de blos zich nu intensifieerde terwijl Marcus zich van geen kwaad bewust het groepje met een brede grijns gebaarde om plaats te nemen.