Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.7

sorry was in NL de laatste week hierbij een vervolg.

XOXOXO

Ze voelde de tranen haar ogen langzaam verlaten. Hoe ze over haar wangen naar beneden gleden terwijl ze probeerde haar blik niet van zijn gezicht af te wenden.

"Praat met me." hoorde ze zijn stem nu zo dicht bij haar gezicht fluisteren dat ze alles wat ze in zich had moest samen rapen om niet weg te deinzen met haar gezicht.

Maar het was niet genoeg om haar benen er van te weer houden om een stap achteruit te zetten terwijl ze hoorde hoe haar lippen "ik kan het niet." Fluisterden.

Het was toen dat ze de korte flits van pijn door zijn emotieloze blik heen zag komen. Hoe het een breuk aan zijn onberoerde verschijning teweeg bracht bij zijn handen die automatisch van haar gezicht gleden en aan beide kanten van zijn lichaam vielen waar hij ze in vuisten balde.

Ze zag hem slikken voordat hij kort knikte zijn ogen sloot alsof hij haar er van wou weerhouden om te zien wat hij dacht en langzaam met een gebroken stem fluisterde.

"Ik heb een naam nodig... ik moet een naam hebben." Hij opende zijn ogen nu en keek haar smekend haast verloren aan.

Ze kon een snik niet binnen houden bij het zien van zijn gestalte. Voelde hoe ze door tweeën verscheurd werd als hij aanstalten maakte om vooruit te stappen alleen om zich te bedenken en verslagen te fluisteren

"Ik kan je niet helpen. Ik kan niks doen als je mij geen naam geeft Yazzy." Ze wist dat ze het moest zeggen haar hele lichaam schreeuwde naar wraak.

Maar zou het de blik uit Dameons ogen weg krijgen, haar pijn minderen of het gevoel van machteloosheid laten verdwijnen?

Ze wist het niet. Wat ze wel wist was dat ze hem nodig had, dus fluistert ze hakkelend

"Ik ...hij heeft me pijn gedaan.." Ze zag hem zijn ogen sluiten, vooruit stappen en haar gezicht in zijn handen nemen.

Ze voelde zich verstijven en alhoewel hij dit gevoeld had liet hij niet los.

Hij plaatste zijn voorhoofd tegen die van haar en mompelde "Ik zal het hem betaald zetten. Wie het ook geweest is hij zal betalen met zijn fucking leven." Ze voelde hoe de tranen bij haar kin aankwamen.

Snoof bij het voelen van de nattigheid die haar bovenlip bereikte terwijl ze fluisterde

"Het is mijn schuld. Ik had hem mij moeten laten afmaken. Ik had hem moeten toe laten om die mes over mijn nek te halen zoals hij gedreigd had."

"Nee....!!" Hoorde ze nu niet alleen Dameon sissen terwijl ze haar ogen sloot en snikkend fluisterde "Dameon...hij heeft me verkracht." Ze hoorde hem scherp in ademen terwijl hij zijn grip om haar gezicht verstevigde

"Het spijt me zo Dameon... het spijt me dat ik het toe gelaten heb....dat ik..."

"Shhtt.. niet doen.. niet doen Yazzy. Het spijt mij dat het gebeurd is. Het spijt mij zo erg voor jouw dat ik je niet heb kunnen beschermen." Ze snikte nu oncontroleerbaar terwijl Dameon de grip rond haar gezicht verstevigde er alles aan deed om zijn armen niet rond haar te draaien en naar zich toe te trekken in een strakke omhelzing niet dat dit moeilijk was want alles aan haar schreeuwde breekbaar.

dus hij liet haar huilen zei niks terwijl ze zich probeerde samen te rapen te bedaren. Het was pas toen de tranen gestopt waren dat hij fluisterde

"Weet je wie het was? Zou je hem herkennen als je hem zou zien?" Ze knikte nu moe en fluisterde

"Patrick....het was Patrick."

Hij voelde hoe zijn handen begonnen te trillen balde ze in vuisten om zich te verzamelen bij de gedachte aan die clown van een Patrick. Hij kon niet geloven dat van alle mensen, alle redenen, het een geschifte ex vriend was die haar dit aangedaan had.