Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 8.9

Yazzy heeft drie uur lang aangekleed op hun bed gezeten .
Ze kwam pas uit haar verstijfde houding toen ze hoorde hoe er dronken gelach en voetstappen de trap op kwamen lopen. Nerveus verstrengelde ze haar vingers in afwachting van Dameon die binnen zou stappen. Het rumoer kwam dichterbij en trok weer weg voordat ze een kwartier later met een pijnlijk trekkende hart besefte dat hij niet zou komen.
Dus kroop ze aangekleed terug onder de deken en liet haar tranen de vrije loop. Ze had iets gebroken tussen hun vanavond en ze wist niet of het hersteld kon worden.
Met veel te weinig slaap en een knallende koppijn en nog altijd trekkende jetlag werd ze de volgende ochtend gewekt door haar veel te luide wekker.
Ze viel half uit bed voordat ze rommelend door haar tas de oranje potje met aspirines vond en voor zichzelf een glas water schonk uit de glazen karaf.
Ze gooide het bittere pilletje in haar mond, spoelde het door en liep met zware benen richting de badkamer waar ze na zich uitgekleed en zich naakt voor een kort moment in de spiegel betracht te hebben, onder de warme stralen van de douche stapte en met gesloten ogen zich voor ogen probeerde te halen hoe de stralen haar verknoopte zenuwen zou los krijgen.
Gewikkeld in een buitengewoon grote witte dikke badhanddoek stapte ze haar kamer weer in alleen om Dameon met een chagrijnig gezicht die maar één betekenis kon hebben, Namelijk een reusachtige kater, voor de opengetrokken commode te zien staan overduidelijk op zoek naar iets fris om aan te trekken.
Hij stopte voor een kort moment met zijn bezigheid om haar op te nemen voordat hij mompelde:
"mijn kleren liggen hier en aangezien ik één of ander plakkerige drankje over me heen heb gekregen ..."
Hij sloot de commode met wat kledingstukken in zijn hand en vervolgde zonder zijn zin af te maken, alsof hij zich realiseerde dat hij haar geen reden hoefde te geven voor zijn aanwezigheid in de kamer, met de woorden "ik zie je zo beneden."
Ze wou knikken hem laten gaan maar op het moment dat hij langs haar liep zijn geur haar neus binnen drong voelde ze hoe haar hand automatisch zijn pols omklemde en haar lippen een smekende "Dameon"lieten ontglippen.
Hij stond stil het was meer dan ze verwacht had dus fluisterde ze "Ik heb het niet gedaan om je pijn te doen dat weet je toch?" het werd akelig stil voordat hij eindelijk haast woordloos fluisterde:
"Maar je kon weten wat mijn reactie op je beslissing zou zijn... Zoals gezegd ik zal niet de tweede viool spelen in deze opvoering."
Hij glipte uit haar hand als ze een sprong vooruit maakte zich voor hem plaatste en haar hand tegen zijn borst plaatste.
"Ik hou van je!" fluisterde ze langzaam met tranen in haar ogen ze had niet gedacht dat na alles wat er gebeurd was in de laatste maanden dat na alle tranen er nog enkele waren om los te kunnen laten.
"Maar niet genoeg om voor mij te kiezen."
"Het een heeft niks met het andere te maken waarom kun je dat nu niet gewoon zien?"
Hij wou er hoofdschuddend langs als ze beide handen nu tegen zijn borst duwde en wanhopig vroeg "waarom verlang je van mij om te kiezen tussen mijn liefde voor jou en mijn liefde voor mijn familie?"
"Ik ben niet degene die je voor die keuze stelt Yazzy die mannen daarbuiten die jij vrienden en familie noemt zijn degene die jou voor die optie geplaatst hebben." Siste hij woest.
"Doe het niet Dame... na alles wat we samen hebben meegemaakt doe dit alstublieft niet. Verlaat me niet.
Niet nu ik je zo erg nodig heb. Ik ben al overbelast genoeg met al hetgeen nu om me heen gebeurd ik kan het niet alleen aan. Nu niet. Nooit niet." ze zag voor een kort moment een glimp van haar Dameon voordat ze toekeek hoe zijn blik weer koud werd en zijn lippen bitter mompelden
"Geen angst Yazzy ik denk dat er genoeg mannen daar buiten staan die je er door heen willen helpen."
Ze hoorde de vijandigheid in zijn toon voelde de pijn en teleurstelling van hem af spatten.
Terwijl ze de wanhoop die binnen in haar woedde haast wou uitschreeuwen.
Ze wou geen keuze maken. Niet nu ze zo dichtbij was gekomen bij hetgeen ze al zes jaar naar verlangd had.
Maar ze zou hem verliezen zag het nu zo duidelijk als maar kon en ze voelde haar hart breken bij de gedachte.
Terwijl ze hem terug duwde weg van de deur bij het voelen van zijn lichaam die weer langs haar heen wou lopen.
" wacht!
Geef me een moment Dameon gewoon een kort moment." Mompelde ze met ingehouden tranen.
En alhoewel ze zich bereid maakte om al haar kracht in te zetten om hem hier te houden voelde ze hoe zijn lichaam geen tegenweer meer bood.
Ze stapte een stap vooruit zodat er haast geen plek meer tussen hun was en fluisterde langzaam in zijn oor.
"Ik hou van je en je zult nooit weten hoeveel en hoe dankbaar ik ben dat god je op me pad heeft gebracht ."ze hoorden beide dat er ergens achteraan een maar moest komen en het was een grote maar alleen kon ze het niet over haar lippen krijgen.
In plaats daarvan hield ze zijn gezicht tussen haar handen en drukte haar lippen tegen de zijne.
Hij gaf niet mee en zij gaf niet op. Ze draaide haar armen rond zijn nek voelde hoe de handdoek meegaf en in een hoopje rond haar enkels viel terwijl ze zijn hoofd stevig vast hield, meer drukte uitoefende en het duurde dan niet al te lang voordat zijn warme vingers hun weg over haar rug zochten.
Opluchting rees door haar lichaam maar het was maar van een korte duur want nog geen tien seconde erna kwam zijn hand bij haar nek aan en omklemde die stevig terwijl hij haar hoofd iets naar achteren trok weg van zijn lippen.
Hij bestudeerde haar gezicht in wat ze later als waarschijnlijk de langste twintig seconde van haar leven zou kunnen omschrijven en dat op zich zei al heel wat.
Ze hoefde niks te zeggen haar tranen en het korte moment van pijn die in zijn ogen op flitsten zeiden genoeg over hetgeen ze had besloten
Hij sloot hierop zijn ogen kort en fluisterde haar naam zo wanhopig alsof het hem houvast kon geven uit het drijfzand waarin hij zich bevond.
De manier hoe die het uitsprak. Zijn hand die zich strak rond haar nek draaide tot pijn toe benam haar de adem.
Ze wou hem zeggen dat het haar speet, wou hem vertellen dat ze van hem hield hem nogmaals smeken dit niet te doen maar ze kon haar lippen niet van elkaar halen, kon niks anders doen dan toekijken hoe de sterke man van wie ze hield zijn ogen opende langzaam knikte voordat hij zijn lippen ruw op die van haar plaatste.
Het duurde niet lang of zijn bittere tranen mengden zich met die van haar. Zijn lippen lieten die van haar niet los terwijl hij bezig was zijn onderhemd over zijn hoofd te trekken.
Hij tilde haar iets op terwijl ze haar benen rond zijn middel draaide en hij haar naar de andere kant van de kamer droeg waar hij met haar op zijn schoot plaats nam op het bed.