Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.10

"Ik ga volgende week naar Azië voor twee weken." Yasmin keek op van haar tijdschrift en zag hoe Marcus met een pot ben & Jerry's en twee lepels de woonkamer binnen liep en naast haar op de bank neer plofte.
"Oke...?" zei ze nu met gefronste wenkbrauwen.
Hij glimlachte terwijl hij de deksel van de pot opende, het op tafel gooide en een grote lepel ijs eruit schepte en haar richting op uithield.
Haar lippen openden zich gewillig bij het zien van het bruin goedje.
"Wel ik dacht dat je misschien zin hebt om mee te gaan. Aangezien je sinds Las Vegas niet meer bent buiten geweest.
In mijn opinie is vijf weken thuis zitten voor een jonge meid niet bepaald gezond." Ze sloot haar ogen kort terwijl ze genoot van de overheerlijke smaak van chocolade die zich in haar mond had verspreid na de eerste shock van kou.
"Ik kom buiten Marcus. Als je het nog niet doorhad je ouders hebben een gigantische achtertuin met paden en al. Dus wees gerust ik kom buiten."
Hij slikte zijn hap door terwijl ze de lepel uit zijn hand nam en voor haarzelf een lepel opschepte.
"Ik ken mijn ouders hun huis Yasmin, dit is niet gezond." ze gniffelde nu zachtjes
"Zegt de verwende rijkelui jongen. Jullie hebben een zwembad, tennisbaan, basketbal veld, drie stallen met paarden, een pool tafel, computer spellen, laptops in overvloed, televisies een gigantische dvd collectie en een staf van vijf man waarmee ik kan praten.
Geloof me ik ben oké meer dan oké Marcus"zei ze geamuseerd met rollende ogen.
Hij glimlachte terwijl hij de lepel uit haar hand nam en nog een lepel opschepte.
"Wel dan zal ik het zo maar stellen het bevorderd mijn kansen niet bepaald om jou voor me te winnen als ik dit dagelijks in mijn ouders hun huis moet doen terwijl de staf die me heeft zien opgroeien en me ouders toekijken. Niet sexy noch mannelijk." Ze lachte nu hardop
"Je geeft nog altijd niet op huh." hij haalde zijn schouders geamuseerd op.
"Je weet hoeveel ik van uitdagingen houd en jij Yazzy bent meer dan een uitdaging." Ze glimlachte nu breed terwijl ze het ijs langzaam van de lepel likte.
Ze zag hoe zijn ogen haar beweging volgden voordat zijn ogen zich vast haakten met die van haar
Ze keek hem uitdagend aan en het had niet meer nodig dan dat om te zien hoe hoe hij de pot op de tafel zette, de lepel langzaam uit haar hand nam en die daar bovenop legde.
Voordat hij haar gezicht met zijn handen omklemde en net voorover boog om haar te kussen als ze beide opschrokken van Maria de huishoudster die haar keel schrapte vanuit de deuropening.
Zuchtend liet hij haar verslagen en enigszins geïrriteerd los terwijl Yasmin naar de geamuseerde vrouw keek die nu onschuldig vroeg "ik wou weten of u blijft eten meneer Allonzo"
Hij beet op zijn lip om de glimlach te verbergen en draaide zijn hoofd naar de vrouw achter zich om en zei
"Ja Maria, ik blijf eten zoals ik dat altijd doe als ik hier binnen kom een uur voor etenstijd."
Ze knikte nog altijd geamuseerd en mompelde "Vandaag hebben we lasagne op het menu staan met..." "Maria!" zei hij nu gefrustreerd.
Als ze hardop lachend de kamer uitliep voordat Marcus zich weer naar de breed lachende Yasmin draaide en haast smekend zei
"Alstublieft zeg me dat je met me mee gaat ik heb nog nooit zo veel tijd in mijn ouderlijke huis doorgebracht zoals ik dit de laatste vijf weken heb gedaan zelfs niet toen wij hier ingetrokken zijn in mijn pubertijd."
Ze kneep hem zachtjes in zijn knie en knikte "ik ga mee, maar..."
"Maar?"
"Ik moet eerst langs Dameon gaan. Aangezien ik aanneem dat de Marshall's mij niet zullen helpen om aan een reispas te geraken op zo een korte termijn....
Zit er niks anders op dan een autoreis maken naar de andere kant van de stad en mijn oude op te halen."
Marcus nam haar voor een kort moment onderzoekend op "Denk je dat je er bereid voor bent?"
"Zo bereid als maar mogelijk is." Zei ze nu fluisterend "Daarbovenop misschien heb ik wel geluk en zal hij niet thuis zijn. Het zal me tenslotte niet meer dan vijf minuten tijd in beslag nemen om er binnen en weer buiten te geraken." Ze hoorde hoe de woorden over haar lippen kwamen en voor omstanders waarschijnlijk kalm, beheerst overtuigend en zeker overkwam.
Maar nog voordat ze de zin had uitgesproken voelde ze haar hart al samen trekken en hoe haar handen lichtjes begonnen te rillen bij de gedachte aan de mogelijkheid dat ze Dameon tegen het lijf zou lopen of nog erger hij thuis zou zijn op het moment dat ze zijn woning binnen liep.
"Yazzy." Ze keek op naar de vragende blik van Marcus "ja."
"ik heb je wat gevraagd."
" sorry was even met me gedachtes ergens anders. Wat wou je weten?"
" wanneer je van plan was er heen te gaan. Ik zou je namelijk graag willen brengen."
Ze slikte het was een goede vraag en ze wou het liefst zeggen niet nu, niet nooit maar ze wist dat ze er ooit heen moest.
Vroeger of later moest ze haar documenten gaan halen en of dit vandaag was of over twee jaar als ze terug naar huis zou gaan maakte niet uit.
Nu zou ze tenminste met een beetje geluk haar spullen nog kunnen voor vinden als Dameon ze niet in de vuilbak had gedonderd.
Ze hoopte dat hij dit niet had gedaan het laatst wat ze namelijk wou is nogmaals contact met Brian op te nemen en er voor zorgen dat de tuinmannen erachter zouden komen dat ze weer in Los Angeles was en waar ze verbleef.
Dus haalde ze diep adem en zei langzaam "Na het eten is denk ik net zo een goede tijdpunt als elk andere geen reden om het uit te stellen. Tenminste als je tijd hebt."
" weet je het zeker?" Ze knikte voordat ze zich voorover boog het deksel op de ijsbeker drukte zich naar hem toe draaide, een kleine kus op zijn lippen drukte en fluisterde.
"Je ouders zijn thuis." Bij het horen van autodeuren die dichtgeslagen werden
Hij knikte langzaam en mompelde "Wel laat ons hun dan maar gaan begroeten" Terwijl hij zich van de bank afduwde haar ophielp en ze zich beide omdraaiden richting de buiten deur waar een lachende Laila net binnen liep.
Alleen om nog geen seconde erna plagend te horen "wel zie aan. Als ik ooit had gedacht dat een mooie meid bij mij laten intrekken ervoor zou zorgen
dat ik mijn zoon vaker zou zien had ik dit jaren terug al gedaan." Lachend drukte Marcus een kus op haar wang en fluisterde.
"Heb je al geprobeerd moeder. alleen was je jongste zoon hier dan altijd over de vloer." Ze schoot in de lach terwijl ze met een tedere handgebaar over zijn wang ging.
"Wel wellicht is het nu tijd voor mijn één na jongste zoon." Hij trok zijn schouders iets op
"De Europeaanse meiden zijn een tikkeltje moeilijker mam." Zijn vader sloeg geamuseerd een arm om zijn schouders en mompelde
"praat me er niet van zoon." Knikkend naar Laila
"Maar als je ze eenmaal overtuigd hebt wil je nooit meer iets anders" zei hij met liefdevolle ogen naar zijn vrouw die hem een verliefde blik terug wierp.
Voordat Maria binnen liep en na een goede middag gewenst te hebben vroeg of ze nu al aan tafel wouden gaan.
Een vraag die ze allemaal knikkend bevestigden voordat ze lachend, pratend en elkaar plagend voor haar uit richting de eetkamer liepen.
Yasmin kon niks anders doen dan een schietgebedje opzeggen en schoorvoetend achter hun aanlopen. Hopend dat ze haar zenuwen enigszins onder controle zou hebben als de maaltijd genuttigd was.