Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 10.5

Ze zag de woede in zijn ogen oplaaien "hij zou het niet durven."

Ze snoof nu verbitterd

'Hij kan niet zo stom zijn Yazzy. Wat voor aanleiding zou hij hebben om de aandacht zo op ons vestigen.

Zo een besluit te nemen zonder jou. Dat is niet alleen roekeloos maar ronduit stom."

"Nee, niet stom maar arrogant."

Ze duwde zich van haar bureau af en stond recht.

"Waar ga je heen?"

" Mijn vermoeden bevestigen."

"Dat lijkt me geen goed idee. Voordat je iets doet wat niet terug gedraaid kan worden.

Wacht op Marcello en de rest van de familie. Laat het ons eerst bespreken.

Ze zullen er binnen nog geen half uur allemaal zijn." Ze glimlachte breed

"ik heb niks te bespreken Lorenzo. Als hij het gedaan heeft. Ruk ik zijn kop van zijn romp. Zo simpel is het."

"Yazzy... Yasmin luister naar me"zei Lorenzo nu terwijl hij zich voor haar plaatste en haar daarmee de weg blokkeerde.

"Stap. Uit. Me. Weg." zei ze nu giftig en voor het eerst zag ze angst in Lorenzo's ogen en ze wist dat elke gevoel van woede en elke moordzuchtige gedachte duidelijk op haar gezicht te lezen was.

Dus stapte hij zonder nog een woord opzij terwijl ze langs hem heen liep haar kantoor uit.

Ze stapte naar de liften nam het twee verdiepingen naar boven en hoorde hoe zijn secretaresse met een brede glimlach

"Meneer Sentario is nog in een vergadering."zei nadat ze haar gevraagd had waar ze Ricardo kon vinden.

Ze liep langs het meisje heen naar de vergaderruimte zag hem aan het hoofd van de tafel zitten en stond voor een moment stil terwijl ze de man bekeek die onschuldige kleine kinderen koud kon ombrengen.

Als zijn hoofd omhoog kwam alsof hij aanvoelde dat ze er stond.

Hun ogen kruisten zich en voor een korte ogenblik bleven ze elkaar aanstaren voordat ze haar hand rond het zilverkleurige deurhendel draaide en de glazen deur naar de vergader ruimte open trok.

Ze keek toe hoe elke hoofd in de kamer zich naar haar toedraaide maar haar blik bleef gevestigd op Ricardo die met een spijtige glimlach nu eindelijk hun oogcontact onderbrak en zei

"we zullen de vergadering later vervolgen gelieve de ruimte te verlaten alstublieft."

Ze hoorde hoe de stoelen naar achteren werden geschoven. Keek toe hoe de vrouwen en mannen die zich langs haar heen naar buiten haasten voordat iemand de deur achter zich sloot.

"Jij was het?"

Ricardo knikte bevestigend

Ze was blij dat hij haar niet voor dom verkocht en woordspelletjes speelde zoals ik weet niet waar je het over hebt.

"Ik weet niet wat ik je eerst moet vragen hoe je me opa hebt gevonden of hoe je de rest van me gezinsleden zo snel gevonden hebt.

Maar ik neem aan dat als je het hoofd van het gezin in je handen krijgt de rest van het gezin makkelijk te traceren was." Zei ze nu verbitterd als hij naar voren stapte en zij een stap bij hem vandaan nam.

Hij hield zijn handen capitulerend op

"Laten we dit gesprek naar me kantoor verplaatsen oké?"

Ze wou nee, zeggen hem uitfoeteren maar wist dat als ze dat zou doen. Het hele verdiep mee zou genieten en waarschijnlijk erna de politie zou contacteren erover.