Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.2

Het was vier dagen later dat Yasmin voelde hoe ze gewekt werd door een kriebelend gevoel in haar nek voordat ze half wakker besefte dat het werd teweeg gebracht door Dameon zijn lippen.

"Goedemorgen." Fluisterde hij zacht.

Ze keek met een slaperige glimlach naar hem op en mompelde een "Goedemorgen" terug voordat ze besefte dat de zon nog niet op was en dat hij fris gedoucht en aangekleed naast haar zat.

Ze was opeens klaar wakker zat recht op en vroeg "wat is er gebeurd?"

Dameon kon het gevoel van verdriet niet weerhouden zich man over zich te maken bij het zien van die mooie ogen die hem angstig aankeken.

Hij besefte zoals vaker in de laatste dagen dat hij hoe vaak hij ook maar probeerde haar zo ver mogelijk uit zijn wereldje te houden zodat ze gewoon zijn Yasmin zou zijn namelijk het onschuldige, mooie en pure meisje waar hij verliefd op was geworden hoe meer het leek alsof het lot haar erin zoog.

Eerst neergeschoten, dan ondervraagt wat uiteindelijk erin geresulteerd had dat hij door Yasmin ondervraagd werd over zijn ex, waardoor hij wederom gedwongen was haar de waarheid over Daniela te vertellen aangezien hij hun relatie zonder leugens of halve waarheden wou houden.

Maar haar de waarheid vertellen zorgde er uiteindelijk wel voor dat haar blik behoedzaam werd.

En dat Jason zo wie de rest van de jongens zijn woning hadden uitgezocht om in samen te komen de laatste dagen maakte dit er ook niet beter op. Integendeel zelfs. Ze kwam nu zelfs hun slaapkamer niet meer uit tenzij ze de badkamer moest gebruiken.

Dus zette Dameon een brede glimlach op en zei zachtjes "Niks schoonheid. We hebben wat containers die vanochtend binnen komen en ik moet er toezicht op gaan houden. Dat is alles."

Hij zag haar opgelucht uitademen en weer achterover tegen haar kussen leunen. Hij trok het dekbed tot onder haar kin en fluisterde zachtjes.

"De jongens zullen de woning deze ochtend ontruimen. Rond één uur is het officieel weer alleen van ons." Hij zag haar met een zwakke glimlach knikken terwijl ze zachtjes terug fluisterde: "Ik ben gek op je broers maar zou er nooit mee samen kunnen wonen. Het zijn varkens Dameon."

Hij gniffelde zacht en mompelde zachtjes terug "waarom denk je dat ik op me zestiende al uit huis was getrokken?" Ze grinnikte nu geamuseerd.

Hij keek kort op zijn horloge en zag dat het iets na half drie in de nacht was. "Ik moet nu gaan schoonheid." Ze knikte langzaam

"Wees voorzichtig Dameon. En... kom terug oké." Hij glimlachte nu bedroefd en boog zich naar haar toe ook van dit gevoel wou hij haar beschermen maar hij wist dat dit nooit meer zou kunnen nu ze wist wie hij was en wat hij deed.

Dus in plaats daarvan drukte hij zijn lippen stevig op die van haar en liet haar niet los tot hij haar onder zich naar adem hoorde happen.

Hij trok haar daarop naar zich toe en omhelsde haar voordat hij zachtjes fluisterde: "Maak je geen zorgen ik kom terug. Ik zal dit..." Zei hij na een kleine kus nogmaals op haar lippen te drukken

"Na dat ik er mijn leven lang naar gezocht heb nu zeker niet na een paar maanden kwijt raken. Daarvoor verlang en hou ik te veel van je. En god weet dit. Het zou enorm wreed zijn als hij je toch van me nam. "

Hij zag hoe ze onzeker knikte dus glimlachte hij haar weer aan en fluisterde een zachte

"Ga maar weer slapen. En je zult me hier voor vinden als je ontwaakt." Ze knikte en hij keek toe hoe ze zich op haar zij draaide en haar ogen zich niet lang erna sloten.