Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 1.9

"Is ze zwanger?" Hoorde Dameon zijn moeder nu naast hem vragen terwijl hij zuchtend zijn ogen wegscheurde van zijn buurmeisje die provocerend aan het dansen was.

Na verliefd, verloofd en stiekem getrouwd was dit de laatste versie die zijn moeder kon bedenken waarom hij Yasmin bij zich had laten intrekken

"Nee mam geen van alle. Zoals gezegd ik heb haar alleen geholpen." Met een ongelovige blik nam ze een slok cola terwijl ze haar blik naar Yasmin liet glijden die nu plaats had genomen op een stoel in de hoek van de tuin.

Net als zijn moeder en vele andere mannen op het feestje, inclusief zijn broers nam hij haar op.

Ze zat in elkaar gedoken met haar armen beschermend rond zichzelf gedraaid terwijl het zuchtje wind die er vandaag hing met haar haren speelde.

Hij zag hoe zijn broer een schunnige beweging maakte haar richting op en rolde als respons daarop met zijn ogen terwijl hij zijn hoofd schudde.

De jongens gedroegen zich verdomme alsof ze voor het eerst in hun leven een meisje hadden gezien. Niet dat hij het ze kwalijk nam. Aangezien ook hij om haar heen dartelde. Alleen hoopte hij bij god dat hij er niet zo wanhopig noch kinderlijk uit zag als de rest hier.

Maar zijn broers mochten haar en zij hun. Ze waren haast niet bij haar weg te slaan de gehele namiddag.

"Ze is mooi." Hoorde hij zijn moeder een laatste poging wagen.

Haar stem klonk zo hoopvol dat hij voor een moment een medelevende blik haar richting op wierp. Ze was een religieuze vrouw en een devote kerkganger. Ze had zes jongens gebaard en geen van hun was getrouwd, verloofd of had een in haar opinie nette lieve meid naar huis gehaald.

Hij had wel drie neefjes en een nichtje maar geen van zijn broers kinderen waren gepland noch gebaard tijdens een "heilige huwelijk" zoals zijn Christelijke moeder het zich wenste. Alhoewel ze de kinderen verafgode.

"Dat is ze zeker." Antwoordde hij dan naar waarheid terwijl hij zich richting Yasmin bewoog en zag hoe zijn moeder bij het horen van die woorden tevreden achterover ging zitten.

In een poging om haar pijnlijk trekkende ribben en voeten wat rust te gunnen liep Yasmin naar een hoekje van de voortuin en nam plaats op een net leeg gekomen klapstoel.

Ze waren hier al de hele namiddag en het was gezellig. Zijn broers waren net zo charmant als Dameon en zijn vrienden waren grappig.

Zijn moeder was sinds haar binnenkomst haast niet bij haar weg te slaan en had haar voor het complete eerste uur sinds hun aankomst aan mensen voorgesteld als Yasmin het meisje dat met mijn Dameon samen woont.

Ze wou haar corrigeren maar toen Dameon geamuseerd met een blik vol liefde richting zijn moeder zijn hoofd schudde haalde ze haar schouders op en zweeg met een opgezette glimlach.

Ze sloot haar ogen voor een moment en probeerde haar gedachtes te ordenen.

Het geluid van muziek, gelach en gekibbel over nonsens achter haar liet haar hart pijnlijk samen trekken.

En alhoewel het een lange tijd geleden was dat ze de herinneringen bewust had opgeroepen liet ze het vandaag toe. Had ze het gek genoeg nodig.

Want ze voelde zich eenzaam en verdwaald in de zee van onbekende mensen die haar omgaven.

                                                                                            35

Alles aan het feestje voelde zich bekend aan maar ook weer niet. Als ze langzaam de herinnering aan haar moeders opgezette boze gezicht voor ogen haalde.