Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 4.6

Veel lees plezier en er staat ook een nieuwe hoofdstuk bij sad eyes:)

Ze draaide zich in reflex om. De metalen staaf in haar trillende hand uitgestoken voor haar.

Oog in oog stond ze nu met Dario die als antwoord op haar schreeuw met zijn handen voor zijn lichaam in een capitulerende geste stond terwijl hij de woorden "Rustig. Ik ben het..." mompelde. Zes man. Waaronder Jason en Danny stonden achter hem.

En hoewel ze wist dat ze veilig was. Wist dat hij Dameon's broer is.

Scheen haar lichaam die kennelijk nog niet terug gelinkt was met haar hoofd bij het zien van al de mannelijke figuren voor haar, uit pure zelfbescherming een stap achteruit te zetten.

Een beweging die haar bijna deed struikelen was het niet voor Dario wiens handen zich nu stevig rond haar polsen hadden gedraaid om haar er van te weer houden met een klap de grond te raken.

Maar zijn aanraking deed haar wel mogelijk nog meer pijn dan als hij haar had laten vallen.

Want bij het voelen van een man zijn handen rond haar polsen voelde ze haar lichaam automatisch verstijven, haar hart in haar keel razen terwijl het zweet haar uitbrak als haar lippen als respons erop een zachte "Nee..." jammerden.

Dario liet haar bij het horen van het wanhopige woordje geschrokken los en keek toe hoe ze met een klap tegen de muur achter haar viel.

Voordat ze bij het zien van de shock in zijn ogen de opgehouden tranen vrij liet. Tranen die de mannen voor haar nog meer opfokten dan ze al waren.

De vriendin van zijn broertje zo te zien staan. Een meisje dat hij en zijn broers als een zusje zagen maakte dat hij rood zag.

Het gevoel van hulpeloosheid die nu door zijn lichaam raasde liet hem zijn handen in vuisten ballen.

Hij wou haar in zijn armen nemen. Troosten.

Haar naar huis dragen en in bad zetten. Voordat hij haar voorzichtig zou vragen wie haar dit aangedaan had.

Hij wist dat dit zijn prioriteit moest zijn maar bij de gedachte dat zijn jongste broertje het meisje van wie hij hield hier zo zou zien staan bebloed en beschadigd liet een rilling over zijn rug glijden.

Hij wou hem het beeld van zijn meisje zo besparen.

Zijn gedachtes hoorden zich zelfs in zijn eigen oren egoïstisch aan maar hij wist dat de pijn die zijn broertje zou meedragen na er achter te komen wat haar precies overkomen was genoeg zou zijn om hem te verpletteren als hij niet sterk genoeg was en dit zonder het beeld die zij hun hier bood.

Een beeld dat in Dameon zijn geheugen een gat zou branden. Eentje die hij nooit meer zou vergeten.

Yasmin zo voor hem te zien onder het bloed met tranen die over haar beschadigde gezicht heen gleden was een beeld die meer dan duizend woorden vertelde.

Want ze wisten hier allemaal zonder een woord van haar kant uit wat haar overkomen was.

Net zoals ze allemaal wisten dat Dameon zou flippen en uit pure woede en hulpeloosheid de ene moord na het andere zou plegen om die persoon te krijgen die haar dit aangedaan had.

En bij het horen van de verschillende autodeuren die zich achter het groepje begonnen dicht te slaan wist hij dat Dameon en zijn andere broers gearriveerd waren.

Niet dat dit vreemd was aangezien ze hier maar vijf minuten vandaan in de boksschool zaten.

Maar hij wist nu niet of hij er goed aan had gedaan om Dameon niet hierop voor te bereiden. Hem mee te delen dat het om Yasmin ging.