Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 1.4

Het was twee dagen later dat Yasmin sissend voor de spiegel stond terwijl ze probeerde met make-up de paarse kleur rond haar rechteroog weg te werken.

Godzijdank begon de zwelling te verminderen. Maar alle foundation, camouflagestiften en concealers ter wereld zouden de kleurtje die het aangenomen had niet kunnen verbergen.

Zuchtend veegde ze haar make-up van de wastafel in een klein mandje en zette die eer terug in de kast eronder voordat ze haar zonnebril nam en opzette.

Het was belachelijk sinds de zon niet scheen vandaag maar fuck het dit is LA, ze had mensen die dingen op de raarste plekken zien dragen.

Ze nam de trui die Patrick als een verontschuldiging voor haar had gekocht uit de kast en trok het aan om zijn vingerafdrukken op haar schouderblad te verbergen en ja, ze zag er de ironie van in.

Ze stapte niet veel later de woning uit richting de supermarkt.

Het was twee uur en Patrick's bier was op. Ze had er in tegenstelling tot twee dagen terug dit keer wel voor gezorgd dat het eten al klaar stond mocht het nogmaals voorkomen dat ze  te laat zou zijn.

Niet dat ze van plan was die fout in de naderende toekomst zou maken.

Yasmin was drie straten verder als Dameon haar in het oog kreeg.

Ze had haar blik naar de grond gericht terwijl haar lichaam gehuld was in een legging met aztec print, witte trui en Ugg's. Haar haren vielen als een gordijn rond haar gezicht.

Ze zag eruit alsof ze net uit een tienertijdschrift was gestapt. Adembenemend mooi zonder twijfel maar een ieder kon ook zien dat ze hier niet thuis hoorde en aan de blikken van de meiden die wat verderop in het park zaten te leiden, was hij niet de enige die dit opgemerkt had.

Hij keek toe hoe het groepje van zes van de stenen banken en tafels opsprongen. Zag de venijnigheid in hun blikken en herkende de zwarte bandana's in hun achterzakken.

Dameon wist dat ze zich verveelden waardoor ze snel, hard en genadeloos zouden toe slaan. Gewoon voor de kick en plezier. Om de angst in de ogen van de persoon tegenover hun te zien oplaaien.

Te voelen hoe het is om over iemands leven te gaan zoals het hele verdomde systeem over die van hun regeerde.

Het zat hem niet lekker dus zei hij langzaam tegen zijn broer die achter het stuur zat en zijn drie vrienden op de achterbank "ik zie jullie straks.".

Voordat hij zonder op een antwoord te wachten uit de wagen stapte de deur achter zich dichtsloeg en overstak.

Hij was normaal gezien niet de persoon ernaar om de jongens en meiden van zijn groep hun plezier te ontnemen maar was wel egoïstisch genoeg om eerst de zijne te willen,

voordat hij zijn speeltjes doorgaf en het mocht nu zo zijn dat hij Yasmin nog niet gehad had.

Hij keek toe hoe Yasmin zonder enig benul van wat er achter haar afspeelde de straat over stak,

terwijl hij zich nu zo positioneerde dat als ze binnen een minuut niet zou opkijken ze tegen hem zou opslaan.

Onderwijl liet hij zijn blik naar het groepje meiden achter haar glijden die hem nu herkend hadden en hem met voldane zelfverzekerde grijnzen toeknikten.

Hij gaf ze een halve knik van herkenning terug terwijl hij toekeek hoe de kleinste van het groep  vooruit stapte en  een mesje open klapte en ophield alsof het een verdomde zeldzame diamant was.

Dameon hief op zijn beurt geïnteresseerd zijn wenkbrauw op terwijl hij haar met geamuseerde ogen opnam. toekeek hoe ze haar tred versnelde de grip rond het mes verstevigde en van plan was ijskoud toe te slaan alsof Yasmin geen mens was, geen onbekende die haar niks misdaan had.