Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.4

Ze zag haar betraande gezicht opkijken keek toe hoe haar vol afschuw gevulde ogen zich afwisselden met herkenning en dan geluk.

Alleen om een halve stap van schrik achteruit te zetten bij het zien van het meisje dat op haar afstormde.

Ze hield haar armen langs haar lichaam terwijl ze in een strakke omhelzing werd getrokken en ze haar stem telkens weer "dank je." hoorde herhalen.

"Oh god, ik ben zijn ring niet kwijt." Zei ze nu achter zich tegen de man "je weet niet hoe overgelukkig je mij maakt." Zei ze dolgelukkig tegen Yasmin.

Als de deur achter haar open slingerde en een vrouwen stem schreeuwde

"kom op het begint Sarah anders ben je te laat."

"Ik moet gaan. Maar alstublieft wacht tot ik terug ben om je te bedanken."

Ze voelde hoe het meisje haar los liet, zich draaide naar de man en in het Spaans snel mompelde

"No la dejes ir" ze was lang genoeg in het gezelschap van Dameon en Yoseline geweest om te weten dat het laat haar niet gaan betekende in het Spaans.

Voordat ze als de roadrunner zich langs haar heen begaf naar buiten.

Ze keek de man voor haar aan, ongeveer net zo lang als Dameon, niet zo breed als hem maar hij was zeker niet te verachten als je op Latino's viel.

Twee stralend groene ogen keken haar nu kalm aan, als ze op haar beurt haar keel schrapte en mompelde:

"Luister... Ik wil geen problemen oke. Ik heb de ring terug gegeven en wil absoluut geen agenten op me nek daardoor." Hij glimlachte zwak en mompelde

"geloof het of niet mijn schoonzusje wilt je alleen bedanken voor het terug brengen van haar ring."

Ze knikte ongelovig. "Ze scheen ook erg dankbaar te zijn." Hij glimlachte nu.

" De vriend van haar beste vriendin gaat zo om haar hand vragen dat is de reden waarom ze zo snel weg moest. Sarah is één van de weinige mensen in deze deel van de staat die meent wat ze zegt."

Yasmin knikte langzaam "wel als dat het geval is vertel je schoonzusje graag gedaan en dat haar omhelzing dank genoeg was. Maar ik kan niet wachten." Ze maakte al aanstalten om zich om te draaien als hij nu antwoordde met

"Het was erg aardig van je om de ring terug te geven. Alhoewel je wist hoeveel het waard was"

Ze haalde diep adem bij het zien van zijn lichaam die een stap vooruit zette en mompelde.

"Aardig is mijn tweede naam, daarbovenop weet ik niet eens of het echt was, het heeft me een trip naar de pandwinkel bespaard." Hij glimlachte zwak terwijl hij er langzaam opnam.

"Ik heb het gevoel dat je wist dat het wel degelijk echt was. Net zoals je wist dat het een klein fortuin waard is."

Ze haalde haar schouders onverschillig op. " Zoals gezegd aardig is mijn tweede naam. Ik moet nu echt gaan."

"Laat mij jou op zijn minst op een drankje of etentje trakteren als dank. "Ze begon al met haar hoofd te schudden terwijl de woorden "ik heb geen honger. Toch bedankt." over haar lippen gleden

"Het is maar een etentje tenzij je liever natuurlijk cash wilt." Zei hij langzaam terwijl ze toekeek hoe zijn hand automatisch naar zijn achterzak ging.

Ze hief haar hand enigszins beschaamd op omwille van het feit dat ze het zich voor een nanoseconde overlegd had het geld aan te nemen.

Hoe laag was dat dan je steelt iemand zijn eigendom, geeft het terug om dan een beloning er voor te krijgen!