Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 5.4

Yasmin stapte pas de volgende ochtend vermoeid en met een opgezwollen pols haar cel uit.

Ze voelde haar hart naar haar tenen glippen bij het zien van de vrouwen die dubbel zo breed en bijna een kop langer waren als haar

Maar zoals ze aangeleerd is geweest door Dameon in de laatste jaar had ze ook nu haar pokerface op terwijl ze net zoals de rest haar plaats in de rij nam, voordat ze bevolen werden om door de koude kille gang naar de kantine te lopen.

Ze rook de geur van zeep om haar heen en snakte naar een warme douche. Maar had het douchen deze ochtend met alle plezier over geslagen. Ze had zich in de laatste dagen te vaak tegen haar wil in moeten uitkleden, eerst Patrick en dan gisteren verschillende bewakers.

Ze voelde de golf van paniek nu een dag later nog altijd door haar lichaam razen als ze terug dacht aan hun blikken. Dus hield ze het uitkleden momenteel voor gezien.

Ze hield haar ogen op de grond en schuifelde achter de zwarte grote meisje voor haar richting de trappen en naar beneden.

Als ze bij het zien van de zware ijzeren deuren die open gingen het meisje voor haar hoorde fluisteren "laat de Mexicanen voor."

Ze liet haar ogen naar beneden glijden aangezien ze een tree lager dan haar stond en zag de staart van een schorpioen boven de nek van haar gevangenis outfit gluren.

Ze slikte kort en stapte zo onopvallend mogelijk naar achteren toen ze in het gangetje beneden aankwam.

Ze nam niet de moeite om te vragen waarom maar was het meisje dankbaar toen ze een paar minuten erna bij het enteren van de kantine besefte dat zodra je dienblad gevuld was met ontbijt je plaats moest nemen op de eerste de beste lege plek die je tegen kwam.

Dat wederom hield in dat als ze op haar plek was blijven staan ze nu midden tussen de Mexicanen zou moeten plaats nemen en ook dit keer zou niemand haar een keus hebben gegeven daar zorgden de bewakers die om de paar meter met een geweer stonden wel voor.

Ze liep langzaam achter het meisje dat haar net gewaarschuwd had aan terwijl ze haar ontbijt opnam.

Een kom havermout, drie sneetjes brood, boter, aardbeien jam een flesje sinasappelsap en een kartonnetje melk.

Haar lichaam zag er tegenop om het smerige breisel in haar mond te steken maar haar maag kromp zo in elkaar van de honger dat ze karton zou eten om de pijn tegen te gaan en niet flauw te vallen.

Het was luid van het geroezemoes om haar heen.

Ze voelde de blikken van de vrouwen door zich heen boren sommige jaloers andere nieuwsgierig en weer andere waakzaam.

Ze zag ze allemaal voorbij komen terwijl ze door het midden van de kantine liep naar haar tafel toe. Maar nog voordat ze kon plaats nemen voelde ze hoe het meisje dat haar net gered had, haar zo hard naar achteren duwde.

Dat haar dienblad de lucht in vloog van schrik terwijl ze met haar kuiten tegen een zitbankje aansloeg in een poging om haar evenwicht te vinden alleen om er overheen te struikelen en met haar rug tegen de grond te rammen.

Ze sloeg zo hard tegen de vloer dat ze het gevoel had dat haar ruggengraat door midden brak.

Haar tanden boorden zich onmiddellijk in haar tong om de gil binnen te houden, zo diep dat ze de ijzer smaak van bloed haar mond al gauw voelde vullen.

Dit alles terwijl er maar één gedachte door haar hoofd ging. 'sta op of je bent er aan.'

En nog voordat ze zich goed en wel kon oprichten keek ze toe hoe vier van de Mexicaanse meiden door de kantine heen vlogen op twee meiden sprongen en met zelf gemaakte mesjes op ze in begonnen te steken.