Mafia Princess (afgeschreven)

Hoofdstuk 1.2

Met haar hoofd gebogen en haar blik strak op de grond gericht verschool ze zich nu half achter Dameon die haar op zijn beurt een zachte kneepje in haar hand gaf terwijl hij geamuseerd fluisterde:

"schoonheid, als je jou nog dichter tegen me aan drukt ga ik verdomme klaar komen." Beschaamd stapte ze wat bij hem vandaan als hij hoofdschuddend begon te grinniken voordat hij sussend zei: "Relax."

Als hij met haar achter zich aan de trap opliep terwijl de jongens zwijgend plek maakten om ze er langs te laten.

Eenmaal boven duwde hij de deur van het gebouw open en liet haar langs hem heen naar binnen stappen.

Maar het was pas toen de deur achter hem dicht viel en ze door het deurraam zag dat niemand aanstalten maakte om ze naar binnen te volgen, dat ze haar ingehouden adem durfde eruit te laten.

Dameon die op dat moment zijn telefoon weer uit zijn zak viste zette het aan zijn oor en antwoordde kortaf met: "Ik ben er over een kleine tien minuten." Voordat hij ophing en zich naar haar toedraaide.

Ze keek naar hem op en zag hoe hij haar een warme glimlach toewierp.

"Ik zou je graag tot je deur willen brengen maar ik moet spijtig genoeg weg." Ze knikte snel terwijl ze zijn woorden weg wuifde en haar boodschappen aannam.

"Dank je wel voor het binnen brengen dat is al meer dan ik van je kon vragen" hij glimlachte en boog zich nu voorover, ze draaide haar gezicht zo dat zijn lippen op haar wang terecht kwamen in plaats van haar mond en slikte bij het voelen van haar hart die opsprong.

"Het was leuk je te ontmoeten Yasmin, hoop het nogmaals gauw te kunnen herhalen." Zei hij nu geamuseerd.

  Yasmin, knikte langzaam terwijl hij nog een laatste blik op haar wierp voordat hij zich omdraaide en richting de buiten deur liep.

Diep in en uit ademend keek ze hem na voordat ze zich weer richting de lift draaide en op het knopje drukte.

Alleen om op te merken dat er geen lampje brandde wat helaas inhield dat het stomme ding weer kapot was en ze vijf etages naar boven moest lopen.

Zuchtend stapte ze langs een dronken man heen die wat verderop op de gang lag te slapen richting de trap.

De geur van urine drong onmiddellijk in haar neus na de deur van de trappenhal open geduwd te hebben, als ze haar weg langs bier flesjes, uitgedrukte sigaretten en gebruikte spuitjes naar boven maakte onderwijl proberend de balustrade niet aan te raken.

Ze kwam bij het vierde verdiep aan en sloot voor een moment moe haar ogen terwijl ze met een trekkend hart terug dacht aan haar ouderlijke huis en probeerde om de smerige geur die haar momenteel omringde te wisselen met herinneringen aan de geur van rozen en versgebakken brood die daar altijd hing.

Probeerde krampachtig het beeld van de verloederde trappenhal en woning waar ze momenteel leefde te wisselen met beelden van hun huis, haar kamer die d'r moeder twee weken voor hun vertrek naar Frankrijk voor haar verjaardag opnieuw had laten decoreren en waar ze zo blij mee was geweest.

Ze werd ruw uit haar gedachtes gehaald als ze bijna achteruit van de trap werd gegooid door iets dat tegen haar op botste.

Ze greep naar de balustrade en opende haar ogen net op tijd om achteruit te kunnen stappen zodat de weg voor de drie andere jongens die achter hun vriend lachend de trap af naar beneden sprintten vrij zou zijn.

Yasmin slikte en liet haar blik door de gang glijden van waar de jongens naar buiten zijn gestormd en zag hoe een meisje langzaam van de grond omhoog krabbelde terwijl ze haar rok rechtte.