Uratować Samobójczynię | CAMREN ff

7.

Miałam mało czasu zanim moja matka wyjdzie do pracy, więc wyjęłam z plecaka książki i zamieniłam je na koc, ciepłą bluzę i butelkę wody. Włożyłam do mniejszej kieszonki portfel, a następnie podłączyłam telefon oraz powerbanka do ładowarki. Wiedziałam, że mój smartfon nie wytrzyma 24 godzin bez prądu, nawet jeśli w trakcie wychodzenia z domu będę miała 100% baterii, po prostu nie było takiej opcji. Ubrałam na czarne rurki, ponieważ przy takim wypadzie nie było możliwości, aby założyć coś jaśniejszego. Zdjęłam z siebie koszulkę i zamieniłam ją na czerwoną koszulę w kratę, trzeba się ładnie prezentować, nigdy nie wiadomo kiedy trafi się na miłość swojego życia chociaż szczerze wątpię, że coś takiego się wydarzy, na to zarzuciłam moją ulubioną czarną skórzaną kurtkę, a na nogi wsunęłam tenisówki, które na szczęście miałam w pokoju. Byłam gotowa do wyjścia wystarczyło się przysłuchiwać kiedy moja matka wyjdzie z domu, aby wyskoczyć przez okno. Mój pokój znajdował się na pierwszym piętrze, lecz wbrew pozorom wyskakiwanie z okna było proste, ale może to dlatego, że miałam wprawę? Często wychodziłam w ten sposób z domu gdy miałam szlaban, lub gdy było zbyt późno, aby wydostać się normalnym sposobami, bez wiedzy matki. Po około 20 minutach czekania usłyszałam krzyk mojej rodzicielki, która oznajmiła, że wychodzi. Wiedziałam, że Chris nie przyjdzie do mnie od razu, więc gdy tylko usłyszałam, że moja matka odjechała wyskoczyłam przez okno, lecz to nie był najlepszy skok w moim życiu. Źle zamortyzowałam upadek i poczułam straszny ból w kostce, jednak nie mogłam wrócić do domu, za bardzo bałam się tego co może zrobić mi mój brat, więc nie zważając na ból w nodze, ruszyłam w stronę plaży.

________
Hej, hej, hej 😀 przypominam, że komentarze mocno motywują 😊