-Masz ostatnią szansę i zrobię to co myślę, że powiedziałaś.
Lauren westchnęła. To jest poważnie takie straszne, że aż nie chce mi powiedzieć?
-Usiądź - kiwnęłam głową w stronę sofy, która stała w tym pokoju.
Najpierw spojrzała na mnie zdezorientowana, ale potem wykonała moje polecenie. Spojrzałam na nią, znowu bawiła się palcami i unikała mojego spojrzenia. Kto by pomyślał, że jest taka nieśmiała?
-Zostaw te palce w spokoju - zaśmiałam się cicho.
Dziewczyna spojrzała na mnie wystraszona, ona serio się mnie boi? To słodkie.
(Lauren)
Patrzyłam na Camilę, niepewna tego co chce zrobić. Czy się bałam? Tak. Czy podobała mi się jej władza nade mną? Cholera, tak. Siedziałam i obserwowałam ją, ale unikałam jej spojrzenia. Dziewczyna intensywnie na mnie patrzyła, jakby chciała przeczytać moje myśli, przechyliła głowę w prawo i przygryzła wargę. Dlaczego ona mi to robi? W pewnym momencie usiadła na moich kolanach okrakiem i wtedy już nie mogłam uniknąć jej spojrzenia, chociaż próbowałam. Jej bliskość trochę mnie przerażała, ale nie dałam tego po sobie poznać.
-Dałam ci kilka szans na powiedzenie mi czego chcesz. Nie skorzystałaś z ani jednej. - wyszeptała mi do ucha i zaczęła delikatnie drapać mnie po szyji.
Cholera.
-Dam ci ostatnią szansę. Powtórz - nakazała.
Nie miałam wyjścia.
-Pocałuj mnie - powiedziałam cicho.
Uśmiechnęła się triumfalnie.
-Nie mogłaś tak od razu?
Było mi głupio. Było mi tak cholernie głupio. Bałam się spojrzeć w jej oczy, bałam się zobaczyć tam kpinę.
-Spójrz na mnie - musiałam, przecież na mnie siedziała - zrobimy to po mojemu. Dobrze?
-To znaczy?
-Daj ręce za głowę. - zrobiłam to -Tylko twoje usta mogą mieć kontakt z moim ciałem.
-Ale, biorąc pod uwagę, że na mnie siedzisz, to moje uda też mają kontakt z twoim...
-Zamknij się - pocałowała mnie. O Boże...
________________ Uhuhu 😎 Camren kiss 😏
A patrzcie to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
