Uratować Samobójczynię | CAMREN ff

33.

-Pewnie - Camila usiadła obok mnie. - o co chodzi?

-Przepraszam - dziewczyna już otwierała usta, żeby mi przerwać, ale jej na to nie pozwoliłam - nie przerywaj mi. Pewnie znowu powiesz, że to nie moja wina i takie tam, ale ja czuję się winna. Ona cię skrzywdziła Camz. Ty tyle dla mnie robisz, a ja nie potrafiłam cię obronić przed moją matką.

-Lauren - znowu ten ton, lepiej dam jej się wypowiedzieć. - powtarzam to ostatni raz. To nie jest twoja wina - powiedziała powoli, wyraźnie akcentując każde słowo - nie mogłaś temu zapobiec. Skąd miałaś wiedzieć, że ona tam będzie?

-Właśnie - przerwałam jej - skąd ona wiedziała gdzie ja jestem?

-Nie mam pojęcia - Camila pokręciła głową - to wszystko jest takie dziwne.

-Co z nią teraz będzie? - zapytałam mając na myśli kobietę, która mnie urodziła, bo nie mogę jej nazwać mamą.

-Mani pewnie zadzwoniła na policję, a oni ją zgarnęli. Jakoś nie wyobrażam sobie innej wersji.

-Ona pójdzie do więzienia?

(Camila)

-Nie wiem Lo. Skrzywdziła i mnie i ciebie. Moi prawnicy mogą się postarać o zakaz zbliżania. - odpowiedziałam.

-Nie chcę, żeby szła do więzienia.

-Lauren, czy ty siebie słyszysz? - zapytałam lekko zdenerwowana - ona stwarza dla nas zagrożenie.

-Ale to jednak moja matka.

-Boję się o ciebie, okej?! - podniosłam głos i wstałam - Nie chcę, do cholery, żeby stała ci się krzywda! Zastanów się, kurwa!

-Nie krzycz - usłyszałam cichą prośbę.

Ciężko wypuściłam powietrze z płuc. Kucnęłam przy dziewczynie i położyłam dłonie na jej kolanach.

-Przepraszam, ale naprawdę, zrozum mnie. Jesteś dla mnie ważna. Wiesz jak ja się czułam gdy ona cię uderzyła? Albo jak ciągnęła cię za włosy? To było straszne.

-Tylko zakaz zbliżania. Nie może iść do więzienia.

-Dobrze.

-Obiecaj mi - powiedziała szybko.

-Obiecuję Lauren - chwyciłam jej dłoń i złożyłam na niej delikatny pocałunek. Muszę z nią porozmawiać jeszcze o jednym i wiem, że ta rozmowa nie będzie łatwa.

__________
Jeszcze jeden? To komentarze, poproszę 😁