Uratować Samobójczynię | CAMREN ff

49.

-Widzisz? Jesteś mokra, dzięki mnie - uśmiechnęła się Camila - co prawda, chciałabym żeby to stało się w sypialni, ale tak też może być.

Byłam mokra przez ciebie już nie raz, Camz.

-O niee - schowałam twarz w dłoniach - znowu to robisz.

-Ale co kochanie? - podpłynęła do mnie.

-Zachowujesz się jak napaleniec. Wychodzę.

Chwyciłam się pomostu i podciągnęłam swoje ciało do góry. Usiadłam na brzegu, zdjęłam mokrą koszulę i obserwowałam Camilę. Podpłynęła bliżej moich nóg i położyła dłonie na moich udach.

-Tak chcesz się bawić? - zapytała.

-O co chodzi? - zapytałam niewinnie.

-O nic Loluś.

Dziewczyna również wspięła się na pomost i usiadła obok mnie. Położyłam głowę na jej ramieniu i obserwowałam horyzont.

-Myślisz, że może nam się udać? - usłyszałam ciche pytanie.

-Ale co udać? - nie zmieniłam pozycji.

-Nam, w sensie jako parze.

O kurde. Nie spodziewałam się tego.

-Nie wiem Camz.

-Chcesz spróbować?

-Czy ty właśnie zapytałaś czy zostanę twoją dziewczyną? - uśmiechnęłam się patrząc na nią.

-Umm - podrapała się po karku - nie jestem dobra w tych całych romantycznych rzeczach, a pewnie chciałabyś jakiejś kolacji ze świecami, albo pikniku przy zachodzie słońca, ale sądzę, że tak, chyba właśnie zapytałam czy zostaniesz moją dziewczyną. - unikała mojego wzroku.

-Takie pytania zadaje się patrząc w oczy Camz - chwyciłam jej podbródek i skierowałam jej twarz w moją stronę. Nasze spojrzenia od razu się spotkały.

(Camila)

Cholernie bałam się odrzucenia, ale przecież Lo powiedziała, że też coś do mnie czuje, więc czemu nie miałabym nam dać szansy? Tylko dlatego, że nigdy nie byłam zakochana?

-Lauren, zostaniesz moją dziewczyną?

Oczekiwanie na odpowiedź, dla mnie trwało wieczność, pomimo tego, że kilka sekund później poczułam miękkie wargi Lauren na swoich.

-Mam brać to za "tak"? - zapytałam gdy dziewczyna się odsunęła.

-Tak, Camz, masz to brać za "tak" - uśmiechnęła się szeroko.

____________
Camren is real! 😎