~Wassim en Nisrin~ ( voltooid )

Pov:wassim

W:wat... Maar ik kan ni, hoe moet het dan met nisrin en men familie
H:ik weet niet wie die nisrin is maar als ze echt van je houd zal ze het moeten accepteren.
W:maar dat gaat toch niet zomaar, verdwijnen nee daar doe ik echt niet aan mee!!
h:oké wassim maar kom achteraf niet met je hebt me niet gewaarschuwd, ik heb het alvast gedaan. Als je komt zie ik je morgen om 5:00 's ochtends bij de baas thuis.
W:maaar......

En voor ik het wist had hij al afgehaakt. Ik kreeg een soort van woedeaanval like wat is dit. Men broer ayoub probeerde me te kalmeren. Ik legde hem alles uit. Hij zei :het is beter dat je meegaat met hicham, dat is het beste voor jou en je veiligheid. Ik zei :maar je snapt het niet hé hoe moet het dan met nisrin, ze heeft me nu het hardste van allemaal nodig. En mijn familie dan. Hij zei :zolang jij weg bent zal ik wel proberen te zorgen voor onze ouders. Maar als jij niet veilig bent heeft het ook geen nut om te blijven, dus broertje maar alstublieft de juiste beslissing.

Ik stond op ik ging even rijden. Ik wou de deur uitgaan en ik zag men moeder net thuis komen ze vroeg me nog:naar waar ga je men zoon? ". Ik zei dat ik zo terug kwam. Ik stapte men auto in en begon met rijden. Ik weet niet naar waar maar reed maar gewoon wat. Maar toen realiseerde ik me dat het mss de laatste dag is dat ik nisrin zal zien, en besloot om haar op te gaan zoeken voor mss de kaatste keer.....

Pov:nisrin
Ik kon mar niet slapen het gaf me een onvertrouwd gevoel. Ik besloot om het licht aan te laten en te proberen slapen maar zelfs dan kon ik niet slapen. Ik hoorde de deur open gaan en zag wassim. Ik werd al een stuk blijer,maar zag aan zijn gezicht dat er iets was. Ik vroeg of het wel goed gaat. Hij zei:ja tuurlijk en probeerde een nepglimlach op te zetten om me gerust te stellen. Ik stond van men bed op en ging op de stoel naast hem zitten en zei : weet je het zeker want je gezicht zegt iets helemaal anders. Hij glimlachte en zei :weetje nisrin ik hou echt zielsveel van je. Ik zei :ja maar..... Hij zei : niks ik wou je gewoon zo gen dat geen enkele afstand op de wereld ons kan tegenhouden om elkaar lief te hebben. Ik kreeg tranen van zijn woorden. Maar ergens wist ik wel dat er iets niet klopte, maar liet het toch voor wat het was. We praatte nog wat en ik voelde me rustig in slaap vallen.

Pov:wassim
Ik kon het haar gewoon niet vertellen ik weet dat ik haar daarmee toch alleen maar pijn doe. Het was al 3:00 en Nisrin was ak in slaap gevallen. Ik ging naar haar toe en gaf haar een kus op haar lippen. Ik zei :ik kom terug liefste nisrin. Ik kom terug en dan gaan we samen een toekomst opbouwen. Ik liet een traan vallen. Ik ga haar een armband met men naam erop staan. En vertrok naar huis om men koffer te pakken.

Thuis aangekomen, deed ik gewoon een paar kleren in men koffer. Ik deed alles heel rustig want iedereen sliep wat dat ook normaal was om 4:00 's nachts. Ik ging nog langs ayoubs kamer en deed de deur open, gelukkig was hij nog wakker. Ik zei hem dat ik heb besloten om toch te vertrekken voor mijn eigen veiligheid. Hij zei:hou je goed broertje en kom zeker terug als deze miserie voorbij is. Ik knikte en knuffelde hem stevig, ik zei :zorg goed voor mama papa en Nisrin. Zeg hun maar dat ik snel terug kom. Hij zei :dat ik altijd moet bellen als er iets is, en dat hij dan zo snel mogelijk zal komen. Ik k Ik te en vertrok in men auto naar het huis van "de baas". Ik kwam aan bij het huis en zag hichams auto al staan. Ik ging naar binnen, want had de sleutel nog van vroeger. Ik ging naar binnen en zag "de baas"(karim) al zitten. Ik begroeten hem met een mannelijke knuffel. Hij zei : Salam wassim lang geleden dat we jou nog gezien hebben. Ik zei :dat ik hier ook niet voor men plezier ben maar meer voor men eigen veiligheid. Ik zei :naar waar dat we gingen. Hij zei :zozo jij bent wel een pittige jongen. Ik zei : dat ik wilde weten naar waar we gingen. Hij zei :naar Frankrijk om precies te zijn Marseille. Ik knikte bevestigend en hicham zei : wanneer vertrekt omzet vlucht. Hij zei over 2uur. Dus om 7:00, jullie gaan met mijn privéjet zodat het niet zou opvallen. Ik zou jullie aanraden om jullie locatie nooit aan te zetten ze kunnen aanraden je telefoon traceren. We knikte beiden.

Aangekomen op de plek waar de privéjet van karim staat stapte we in en wuivende karim ons uit. We stapte in en zagen gelijk superveel eten een tv, tablet, computers. Woow deze man heeft geld zei ik tegen hicham. Hij zei :en of dat zo is. Ik keek hem raar aan. Hij zei : ja besef even bro we mogen hier gewoon gratis en voor niks in vliegen je hebthier letterlijk alles. Ik lachtte en zei :jij ben ook niks veranderd tegenover vroeger. Hij begon vanalles in zijn mond te proppen. Ik ging zitten en deed men gordel aan we hadden elk een aparte kamertje. Ik ging zitten in de stoel, en bleef maar denken aan nisrin. Ik voelde dat het vliegtuig opsteeg. Dut geeft me zoveel herinneringen van toen we samen naar Marokko gingen. Pas na een halfuur liggen piekeren over Nisrin, viel ik in slaap. Ik droomde het volgende :

Nisrin lag int ziekenhuis ik kwam net haar kamer binnen. En zag nisrin daar zitten ze was heel blij en zag er vele beter uit, precies of ze was niet ziek. Ik kwam dichter maar elke stap die ik dichterbij zette zag ik haar zwakker worden. Tegen dat ik aangekomen ben bij haar had ze geen haar meer en lag ze levenloos op het bed. Ik riep:NISRINE AUB GA NI WEG IK WEET DAT IK NIET WEG HAD MOETEN GAAN?!!!!!