သရဲအိမ္ထဲမွ ဖူးစာရွင္

သရဲအိမ်ထဲကဖူးစာရှင်- Chapter (129+130)

 သရဲအိမ်ထဲကဖူးစာရှင်- Chapter (129) - သူတို့ကိုမြင်နိုင်သော ကြောင်ကလေး



မိုးကောင်းကင်ပေါ်မှာ တိမ်မည်းတွေကနေ မိုးတွေ စတင်သည်းမည်းစွာရွာလာခဲ့သည်။
 သူက သူ့စိတ်ကို ရှုပ်ထွေးတဲ့ကြောင်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချလိုက်သည်။ အစောပိုင်းက ကြောင်ကို ရိုက်နှက်နေတဲ့လူရဲ့လက်မောင်းကို သူ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ချိန်မှာ အဲ့လူက သူ့ကို ကြောက်လန့်တဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လိုက်တာကို သတိရလိုက်သည်။ ပထမက သူပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ယင်ယန်မျက်လုံးရဲ့ အစွမ်းကြောင့်လို့ ထင်လိုက်သည်။

 ဖုန်းထဲက ဖော်ပြထားတဲ့ ယင်ယန်မျက်လုံးအစွမ်းက ဝေဝါးနေပြီး ကျန်းယာ့ကလည်း မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးကို သတ်ဖြတ်လိုက်ချိန်တုန်းက မကောင်းဆိုးဝါးရဲ့အစွမ်းတစ်ဝက်ကို သူ့နဖူးထဲ ထည့်သွင်းလိုက်သေးသည်။ ဒါကြောင့် ယင်ယန်မျက်လုံးရဲ့အစွမ်းက တိုးတက်ပြောင်းလဲ လာသလားတော့ မသိတော့ပေ။.
 
 
ငါ မြင်လိုက်တာက စိတ်ထင်တာကြောင့်ထင်ပါတယ်။ ဖုန်းအနက်ကို ရပြီးကတည်းက သူက အဓိက မစ်ရှင်၊ လျှို့ဝှက်မစ်ရှင်၊ အစမ်းမစ်ရှင်တွေကို ဆက်တိုက်လုပ်ပြီး ဆုလာဒ်နဲ့အတူ သရဲအိမ်ကို တိုးချဲ့နေရလို့ အလုပ်များပြီး ခုတလော ဆက်တိုက်ကို  ဖိစီးမှုကြောင့်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။

အနက်ရောင်ဖုန်းကိုရပြီးကတည်းက ချန်ကော အနားယူမနေခဲ့ပါ။ သူသည်နေ့ရက်များကိုနေ့စဉ်မ စ်ရှင်များ သို့မဟုတ် ပိုမိုအန္တရာယ်ရှိသော Trial Missions များပြီးဆုံးအောင် လုပ်ခဲ့ရသည်။ သရဲအိမ် အတွက် ဧည့်သည်များတိုးလာခဲ့လို့ ဒါကိုပဲ အာရုံစိုက်လုပ်နေခဲ့သည်။

ချန်ကောသည်လမ်းကြားထဲ၌ခဏကြာနေပြီးနောက် သူ က အနီးရှိကြောင်ဖြူက ဒီက မခွာချင်လို့ ငြင်းဆန်နေသည်ကို သဘောပေါက်လို့ သူက အတင်းအကျပ်မပြုခဲ့ပါ။ သူသည် အနီးအနားရှိ နားခိုရာကိုရှာပြီး  ၁၀ မိနစ်စောင့်ခဲ့သော်လည်း မိုးသည်းထန်စွာ ဆက်လက်ရွာသွန်းနေပြီး ရပ်မည့်ပုံမပေါ်ပေ။


ချန်ကောသည် သူ၏ဖုန်းမီးရောင်ဖြင့်  လင်းစေခဲ့သည်။ မှောင်မိုက်သောလမ်းကြား၌မြေကြီးသည်ရေလွှမ်းမိုးလာသည်။ စက္ကူသေတ္တာက မိုးရေကြောင့် အောက်ခြေတွင်အပေါက်ကြီးတစ်ခုဖြစ်ပေါ်သည်။ ချန်ကောကရှေ့ကိုသွားကြည့်လိုက်တော့ ဒဏ်ရာရနေသောကြောင်ဖြူသည်ကြာကြာ မရပ်နိုင်တော့ပဲ အေးစက်တောင့်တင်းနေသော သူ့ကလေး  ၄ ကောင်၏အလောင်းဘေးတွင်  င့်အတူလဲလျောင်းနေသည်။

ငါ ဒီကြောင်ကို ဒီအတိုင်း သေဖို့ထားခဲ့လို့မရဘူး၊

ချန်ကောသည်သူ၏ဂျာကင်အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ ကြောင်များကို ပတ်လိုက်ပြီး အနီးအနားရှိ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ဆိုင်သို့ အမြန်ပြေးသွားရန် အငှားကားတစ်စီးကို ဌားခဲ့သည်။ ဆယ်မိနစ်အကြာတွင် ချန်ကောသည် သူ သွားလိုရာသို့ရောက်ရှိလာပြီး ယူနီဖောင်းဝတ်ထားသောမိန်းကလေးတစ် ဦး သည် ဆိုင်ကို ပိတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။


"ခဏစောင့်ပါဦး!"

ချန်ကောသည် ကားထဲက ထွက်ပြီး ထီးပင်မဖွင့်အားပဲ ထိုဆိုင်ရှိရာကို အော်ရင်းပြေးသွားခဲ့သည်။

"စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါတို့ ဆိုင်ပိတ်လိုက်ပြီ။ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာကြပါ"

ထိုအမျိုးသမီးသည် ချန်ကောကို မြင်တော့ ဆီးပြောလိုက်သည်။
 
"ဒီကြောင်က မနက်ဖြန်အထိမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။ ပိုက်ဆံကပြသနာမဟုတ်ဘူး၊ ကြောင်ကိုသာ ကယ်ပေးပါ"

မိုးရေကြောင့် ချန်ကောရဲ့ အဝတ်အစားများစိုစွတ်နေသဖြင့် စက်စက်နစ်လို့နေသည်။


ထိုမိန်းမသည် ချန်ကော၏လက်မောင်းထဲက ပွေ့ထားသည့် ရွှံများဖြင့် ဖုံးနေသည့် ကြောင်ဖြူကို ကြည့်တော့  ရှည်လျားသောဒဏ်ရာကြောင့် သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် သွေးတွေ စီးကျနေသည်ကို မြင်ခဲ့သည်။

 "လေလွင့်ကြောင်လား?"

"ဟုတ်တယ်"

"လေလွင့်ကြောင်တွေက ရိုင်းပြီး လူတွေရဲ့ အကိုင်တွယ်ကို မခံဘူး။ သူက တယောက်ယောက်ကို နာကျင်စေမိလို့ အခုလို ဒဏ်ရာရအောင် ရိုက်ခံရတာထင်တယ်။ ရှင် ဒီကြောင်ကို တကယ် ကယ်တင်ချင်သလား"

"ဟုတ်တယ်"

ချန်ကောကအတည်ပြုလိုက်သည်။

"ယောက်ျားလေးတချို့က သူ့ကလေးတွေကို သတ်ပစ်တာဖြစ်နိုင်တယ်။ ပုလင်းကွဲတွေနဲ့ အုတ်ခဲတွေကြားမှာကြောင်အမေကြီးက သူ့ကလေးတွေကို ကာကွယ်ပေးနေခဲ့တယ်။  ဒါက တော်တော်ဆိုးဝါးတယ်  "

"ရှင်တကယ် ကယ်တင်ချင်တယ် ဆိုရင်တော့ အထဲကို ဝင်လာပါ။ ကြောင်ကလေးတွေက ကယ်လို့မရတော့ဘူး။ ရှင့်အိမ်ကိုရောက်ရင် မြေမြှုပ်ပေးလိုက်ပါတော့..."

ဆိုင်ရှင်က ချန်ကောလက်ထဲက အဝတ်နဲ့ပတ်ထား တဲ့ကြောင်ကို လှမ်းယူကာ ဆိုင်ထဲကို ဝင်ခွင့်ပြုလိုက် သည်။

 "အိုကေ။ "

ချန်ကော ကအမျိုးသမီး၏ အမည်ကဒ်ကိုကြည့်လိုက် သည်။ သူမသည် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်စတိုးဆိုင်၏ပိုင်ရှင်ဖြစ်ပြီး အမည်က သူမ၏အမည်မှာ ကျောက်ဝမ် ဖြစ်သည်။ ချန်ကောသည် ဆိုင်ထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး လှောင်ချိုင့်ထဲက  ကြောင်များနှင့်ခွေးများကိုကြည့်နေသည်။

ထူးဆန်းသည်မှာ ချန်ကောသည် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ဆိုင်သို့ဝင်ပြီးနောက် တိရိစ္ဆာန်များအားလုံးသည် တိတ်ဆိတ်စွာ ငြိမ်သက်သွားကြသည်။

"ဒါ ငါ့အပေါ်မှာ တစ်ခုခုရှိနေလို့လား။ ဒါမှမဟုတ် ကျန်းယာ့ ကြောင့်လား? "

ချန်ကောသည်အနီးအနားရှိလှောင်အိမ်တစ်ခုသို့လှည့်လည်ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ အတွင်းထဲမှကြောင်ကို ထောင့်တွင် ဘောလုံးလို လုံးဝန်းစွာ ဝပ်နေပြီး ငြိမ်သက်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ချန်ကောက သူ ကယ်လာသည့် ကြောင်ဖြူလေးကို ပိုအထင်ကြီးသွားမိသည်။

 သူသည်ကြောင်ဖြူလေးဆီကိုပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ် ချဉ်းကပ်သောအခါ သူသည်ကြောက်ရွံ့ခြင်းကို ပြသခြင်းမရှိဘဲ ချန်ကောကို ပြန်လည် ကုတ်ရန် ပင် ကြိုးစားနေပုံရသည်။

ဒီလေလွင့်ကြောင်က ငါ့ကို အံ့အားသင့်စေတယ်။ ဟိုင်မင်တိုက်ခန်း အခန်း ၃၀၂ က လူငယ်လေးက မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးက ကြောင်ကို ကြောက်နိုင်တယ်လို့ ပြောခဲ့လို့ ချန်ကောက လေလွင့်ကြောင်လေးကို မွေးထားရန်  ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကျောက်ဝမ် သည် ည ၁၁ နာရီခန့်တွင်ကြောင်ဖြူကို ပွေ့ကာ ပြန်ခေါ်လာသည်။ သူမက ကြောင်သေလေး 4 ကောင်ထည့်ထားသည့် အိတ်လေးကိုလည်း ကိုင်လာသည်။  

"ကြောင်ဘယ်လောက်လှသလဲဆိုတာ ကျွန်မ အခုမှ တွေ့လိုက်ရတယ်။  ကံမကောင်းစွာပဲ သူမရဲ့ မျက်နှာပေါ်က အမာရွတ်ကို မဖယ်ထုတ်နိုင်ခဲ့ဘူး။ ဒါကလည်း သူမကို ပိုချစ်စရာကောင်းစေမှာပါ။ "

 
ချန်ကောသည် ကျောက်ဝမ်ပွေ့လာသည့် အမွေးဖြူဖြူပွပွနှင့် ကြောင်ဖြူလေးကိုပင် မမှတ်မိအောင်ဖြစ်နေသည်။ ကြောင်ရဲ့ မျက်လုံးက  တဖက်အနီရောင်နှင့် တဖက် အပြာရောင်ဖြစ်သည်။

"ဘာကြောင့် မူလပိုင်ရှင်က ဒီလိုလှပတဲ့ကြောင်ကို စွန့်ပစ်ရတာလဲ။"

ချန်ကောကဒီကြောင်ကတော်တော်လှတယ်လို့ထင်ခဲ့တယ်။

"ရှင့်ကို သတိပေးချင်တယ်။ လေလွင့်နေတဲ့ကြောင်ကို မွေးတာ သိပ်ကောင်းတဲ့ အကျင့်တော့ မဟုတ်ဘူး။ အထူးသဖြင့် နောက်ခံမသိတဲ့ကြောင်ကို မွေးတာမျိုးပေါ့။ တချို့ကြောင်တွေက သခင်ကို ခိုက်တဲ့အတွက်၊ ဒါမှမဟုတ် မကောင်းတာ တခုခုဖြစ်တဲ့အတွက် စွန့်ပစ်ထားတာတွေပဲ။ အခု ရှင်က ဒီကြောင်ရဲ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်သွားပြီဆိုတာ ဒီကြောင်ကို သေချာဂရုစိုက်ပေးပါ။ ဒီကြောင်က တကိုယ်လုံး ဒဏ်ရာတွေပွနေလို့ နေ့တိုင်း ဒဏ်ရာက ပိုးဝင်မဝင် စစ်ဆေးပေးပါ။ "

ချန်ကောက ဆေးဖိုးကျသင့်သလောက်ပေးကာ ကြောင်တွေနဲ့အတူ  New Century Park သို့ပြန်လာခဲ့ သည်။

"ဒါက အခု မင်းရဲ့အိမ်သွားပြီ "

ချန်ကောသည်တံခါးပေါက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်နှင့်မူလ က နည်းနည်းကျပ်နေသည့် တံခါးက အသံမြည်ကာ ပွင့်သွားခဲ့သည်။ ထိုအသံကို ကြားသည်နှင့် ကြောင်ဖြူလေးက နားရွက်ကို ထောင်လိုက်သည်။

သရဲခြောက်တဲ့အိမ်ထဲမ ၀ င်ခင် အဲဒီလိုတုံ့ပြန်မှုကိုမြင်တော့ ချန်ကောက ဒီကြောင်က သူ့ အတွက်တကယ်အသုံးဝင်လိမ့်မယ်ဟု တွေးလိုက်သည်။ ချန်ကောသည် ကြောင်ဖြူလေးကို မြေကြီးပေါ်ချပေးကာ ဒီနေရာကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်အောင် လိုက်ပြချင်သည်။ ကြောင်ဖြူလေးက ချက်ချင်းမလိုက်လာသေးပဲ အနောက်ကနေ အော်နေသေးသည်။ ပြီးတော့ ချန်ကောနောက်က လိုက်လာပြီး ဝိဉာဉ်သတို့သမီး၊ သန်းခေါင်ယံညလူသတ်သမား၊ လူသေတို့ ရှင်သန်တဲ့ည ဆိုသည့် ဆက်တင်ခန်းကို လျှောက်ဝင်ကြည့်ပေမယ့် ဘာမှ ထူးခြားဟန်မပြပေ။

 သို့သော်ချန်ကောသည်မူယန်အထက်တန်းကျောင်းဆက်တင် လုပ်ထားသည့် မြေအောက် ကားပါကင်ဘက်ကို ကြောင်လေးနှင့် အတူလာခဲ့စဉ် တချိန်လုံး ငြိမ်နေသည့် ကြောင်ဖြူလေးက လှေကားတစ်တွေပေါ် ခုန်ဆင်းကာ ချန်ကောကို အောက်မဆင်းစေချင်သည့် အမူယာဖြင့် အမွေးတွေ ထောင်ထကာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။

 မူယန်အထက်တန်းကျောင်း၏ ဆက်တင်ကို အကုန် မလုပ်ရသေးပဲ အထဲမှာ  လျှို့ဝှက်ချက်များကို ဖုံးကွယ်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေးက ဘယ်လို ခံစားသိသည်ကို နားမလည်ပေမယ့် သူ့ကို မဆင်းရန် ပိတ်ဆို့လိုက်တာမြင်ကတည်းက ဒီကြောင်ကို ကယ်တင်ရတာ တန်တယ်လို့ သိလိုက်သည်။
 
ချန်ကောက အဆင်းလှေကားက တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကြောင်ကို ပွေ့လိုက်ပေမယ့် ကြောင်က ခုန်ရှောင်လိုက်သည်။ သူက လူနှင့် နီးကပ်တာကို ကြိုက်ပုံမရပေ။

 ချန်ကောက ကြောင်သေ 4 ကောင်ပါသော အိတ်လေးကို ဆွဲကာ ဝန်ထမ်းနားနေခန်းကို လာခဲ့တော့ ကြောင်လေးက လိုက်လာသည်။ အခန်းတံခါးကို ပိတ်ပြီးနောက် ကြောင်လေးက ထိုင်ခုံတစ်ခုပေါ် ခုန်တက်ကာ သူ့ကို ကြည့်နေသည်။

 ထိုစဉ် ချန်ကောက စားပွဲအောက်ပုန်းအောင်းနေသည့် ရှောင်းရှောင်းကိုတွေ့လိုက်သည်။

"  မကောင်းတဲ့ကလေးမလေး...ဒီမှာလာပုန်းနေတာလား  "

သရဲအိမ်ထဲမှာ ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေးကို လိုက်ပြစဉ် အရုပ်မလေးက စားပွဲအောက်တွင် လာရောက်ပုန်းနေတာ ဖြစ်သည်။ ချန်ကောက အရုပ်မလေးကို ယူထုတ်ကာ ကြောင်လေးရှေ့ယမ်းပြပြီးပြောလိုက်သည်။

 " ဒါက ငါတို့ရဲ့ သူငယ်ချင်းလေးပဲ၊ ဒါကြောင့် သူမကို နာအောင် မလုပ်ရဘူး့"

ကြောင်ဖြူလေးက အရုပ်ကို ကြည့်ပေမယ့် ဘယ်လိုမှ မတုန့်ပြန်ပေ။ ကြည့်ရတာ သူ့ပြိုင်ဖက်က အားနည်းလွန်းလို့ စိတ်မဝင်စားတဲ့ပုံဖြစ်နေသည်။


ချန်ကောက ကြောင်ဖြူလေး အထင်သေးတာကို ခံလိုက်ရသည့်  ရှောင်းရှောင်းအတွက် စိတ်မကောင်းပင်ဖြစ် သွားသည်။ အနည်းဆုံးတော့ ရှောင်းရှောင်း က သရဲအိမ်ထဲမှာ ဧည့်သည်တွေကို ခြောက်လှန့်နိုင်ပေမယ့် ကြောင်ကလေးက သူမကို
လုံးဝလျစ်လျူရှုခဲ့သည်။ ချန်ကော ရှောင်းရှောင်းရဲ့ ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပြီး သူမကို နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
**-***

Chapter (130) - မုယန်အထက်တန်းကျောင်း  မှကြိုဆိုပါတယ်

 ချန်ကောက ရှောင်းရှောင်းကို စားပွဲပေါ်တင်တော့ အရုပ်မလေးက ကြောက်ရွံ့နေသည်ကို သူ ခံစားလိုက်ရသည်။ မှန်ထဲက မကောင်းဆိုးဝါးကို မကြေက်သည့် ရှောင်းရှောင်းက ကြောင်ဖြူလေးကို ကြောက်နေတယ်ဆိုတော့ သူမက အားနည်းလို့လား၊ ကြောင်က ထူးခြားလို့လားတော့ မသိတော့ပေ။

 
ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ထိုင်နေသည့် ကြောင်ဖြူလေးက သူ့ကလေးအသေ လေးကောင်ကို ကြည့်နေသည်။  အခြားအရာတစ်ခုနှင့် ပတ်သက်၍ သူမက လုံးဝ စိတ်ပူစရာမနေခဲ့ပေ။

ဒီကြောင်ကိုမွေးစားဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဆိုတော့ နာမည် ပေးသင့်တယ်။ အဲဒါကိုကြောင်ဖြူလို့ အမြဲတမ်းခေါ်လို့ မရဘူး။

ချန်ကော၏ဘဝတွင် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်မွေးစားသည်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ်ဖြစ်သည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာထိုင်ပြီး ကြောင်ဖြူကို လေ့လာခဲ့တယ်။

"ညဉ့်နက်တဲ့ မိုးသည်းကြီးထဲမှာ ငါတို့ တွေ့ဆုံခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့်မင်းကို ငါ  မိုးညလို့ခေါ်ရမလား"

ကြောင်က မလှုပ်ရှားဘူး။ ဒါပေမယ့် ချန်ကောက သူမက ဒီနာမည်ကို မနှစ်သက်ဘူးလို့  ခံစားခဲ့ရတယ်။

"ကောင်းပြီ၊ မင်း ဒီလိုနာမည်မျိုးကို မကြိုက်ဘူးဆိုရင် Fortune လို့ခေါ်ရင်ကော...ဘယ်လိုလဲ။ "

ချန်ကောက သူမ အမြင်ကို မေးလိုက်တော့ ကြောင်က  အဖြူရောင်ကြောင်သည်ခေါင်းကိုလွှဲလိုက်သည်။

"အခုထိမကြိုက်ဘူးလား ဟမ်... ... မင်း အဖြူရောင်ဖြစ်နေတယ်။ ဒါဆို Snow လား၊ နို့လို့ခေါ်ရမ့လား။ ဆန်လို့ ခေါ်ရမလား ... "

ချန်ကောက အခန်းတံခါးကို ပိတ်ထားလို့ ကြောင်ဖြူလေးက မနှစ်သက်သလိုဖြစ်ကာ မာန်ဖီလာခဲ့သည်။ ကြောင်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေက တောက်ပလာပြီး မျက်နှာပေါ်က ဒဏ်ရာက သွေးပြန်ထွက်လာသည်။

"ဘုရားရေ..မင်း က အတော်လေးကို ရိုင်းတာပဲ..မင်းက ကြောင်နဲ့မတူဘူး။ကျားနဲ့တူတယ်။မင်းကို ကျားဖြူလို့နာမည်ပေးရမယ်"

 အခြားသူများ၏ကြောင်များသည်ချစ်စရာကောင်း၊ ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းသော်လည်း သူ့ကြောင်ဖြူလေးက  ကျားကဲ့သို့ ရဲရင့်ကာ ကြမ်းတမ်းခဲ့သည်။ ချန်ကောသည်ကြောင်၏မျက်နှာပေါ်ရှိဒဏ်ရာများကိုကြည့်ပြီးနောက်သို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။

ချန်ကောသည်ကြောင်တစ်ကောင်အား မတူကွဲပြားသောတိရစ္ဆာန်၏ အမည်ဟုခေါ်ခြင်းသည် အလွန်ထူးဆန်းသည်ဟု တွေးနေသည်။ ကုလားထိုင်ပေါ်ရှိကြောင်ဖြူသည် ရုတ်တရက်ထကာ နားရွက်များထောင်လာပြီး  ကုလားထိုင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းကာ  အိမ်တံခါးကို ရူးသွပ်စွာ ကုတ်ခြစ်လိုက်သည်။

"ဘာဖြစ်နေတာလဲ? "

အဆိုပါကြောင်ထူးဆန်းစွာလုပ်ကိုင်ကာ  ထွက်ခွာရန် အပူတပြင်းဖြစ်နေပုံရသည်။  ချန်ကောသည် ယင်းကိုသတိပြုမိပြီး တံခါးကို လျင်မြန်စွာဖွင့် လိုက်သည်။

"ငါတို့ မုယန်အထက်တန်းကျောင်း အဝင်ဝတုန်းကတောင် မင်းက
ဒီလိုမျိုးမလုပ်ခဲ့ဘူး။ ဒါဟာ တစ်ခုခုကို ခံစားမိနေခဲ့လို့ဖြစ်မယ်။"

ကြောင်က အခန်းထဲမှထွက်သွားပြီးနောက် ပထမထပ်အိမ်သာခန်းသို့သွားသည်။ ၎င်း၏ခြေသည်းသည် သစ်သားတံခါးပေါ်တွင် နက်ရှိုင်းသောအစင်းကြောင်းကိုချန်ထားခဲ့သည်။

ပထမထပ်ရေချိုးခန်းလား

ချန်ကော၏နှလုံးသားသည်တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားသည်။  အချိန်ကို ကြည့်မိတော့ ညသန်းခေါင် ဖြစ်နေလေပြီ။

မှန်...!

သူကကြောင်နောက်မှတဟုန်တည်းပြေးကာ အနက်ရောင် အထည်ချွတ် ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန် မှန်ထဲမှာ, အနီရောင်တံခါးကို ပေါ်လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သို့သော်ယခုတကြိမ်ထူးခြားသောခြားနားချက်ရှိသည်။ သွေးနီရည်တွေက ဘေးနှစ်ဖက်လုံးက စီမ့်ထွက်လာပြီး  တစ်စုံတစ် ဦး က အခြားတစ်ဖက်မှ ၎င်းကိုတွန်းထုတ်နေသကဲ့သို့ စက္ကန့်အနည်းငယ်အတွင်း မှန်ထဲမှတံခါးသည် တုန်ခါသွားသည်။

ချန်ကောသည် အလျင်အမြန် ဘာမှ မလုပ်ရဲပေ။ သူက နောက်ကိုလှည့်ကာ အစစ်အမှန်ကမ္ဘာရှိ ရေချိုးခန်း တံခါးကိုကြည့်ရှုလိုက်တော့ အစစ်အမှန် ကမ္ဘာရှိတံခါးနှင့် မှန်ထဲက တံခါးက တစ်ချိန်တည်း လှုပ်ခါခဲ့သည်။ ညဉ့်သန်းခေါင်အချိန်တွင် ဤပုံမှန်တံခါးပေါက်သည် ကမ္ဘာနှစ်ခုကြား ဆက်သွယ်မှုဖြစ်လာပုံရ သည်။

တံခါးနောက်မှာ တစ်ယောက်ယောက်ရှိတယ်။

ချန်ကော၏ မျက်လုံးတွေက အပြင်းအထန် လှုပ်ခါနေသည့် တံခါးလက်ကိုင်ဘုကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ သူ နောက်ဆုံးတကြိမ်တုန်းက ဒီတံခါးကို သော့ခတ်ခဲ့ပေမယ့် တယောက်ယောက် ဝင်သွားခဲ့ပုံရသည်။

 တုန်ခါမှု၏အင်အား ပိုပိုကြီးထွားလာသည်။ ချန်ကော လုပ်နိုင်သည့်တစ်ခုတည်းသောအရာသည် စောင့်ဆိုင်းရန်ပဲဖြစ်သည်။ အချိန်  တစ်မိနစ်ကျော်ကုန်ဆုံးသည်အထိ သူ စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ သူက တံခါးနောက်ကွယ်မှ မကောင်းဆိုးဝါးကို မနှိုးဆွချင်ခဲ့ဘူး, သူက ဘာလဲဆိုတာ သိရန် စိတ်မဝင်စားဘူး။ သူ့သရဲအိမ်ကို အေးချမ်းအောင်ပဲ အုပ်ချုပ်ချင်ခဲ့တယ်။


တံခါးသော့က အကြမ်းပတမ်း ဟိုဘက် ဒီဘက်လှည့်နေပြီး မချိန်မရွေးပွင့်သွားကာ တခုခု ဝင်လာတော့မလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ချန်ကောသည် တူကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ကာ တိုက်ပွဲအတွက် အသင့်ပြင်ထးသလို ကြောင်ဖြူလေးကလည်း ကိုယ်ထည်ကို ခုံးကာ အချိန်မရွှွေး ခုန်အုပ်ရန် ချောင်းနေသည်။
 
ဒါပေမယ့် ကြောက်စရာ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူး။ တစ်မိနစ်အကြာတွင် မှန်၌ထဲက သွေးနီရောင်တံခါးက ပျောက်ကွယ်သွားပြီးစစ်မှန်သောဘဝရှိ သစ်သားတံခါးသည်ပုံမှန် အတိုင်း ပြန်လည်ထင်ဟပ် လာ သည်။

"အခု အားလုံးအဆင်ပြေသွားပြီ"၏

ချန်ကောနှင့် ကြောင်ဖြူလေးက  ခုမှ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသလို သက်ပြင်းရှိုက် လိုက်မိသည်။
 စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းသည် မှာကြောင်ဖြူလေးသည် ချန်ကောကို စိုက်ကြည့်ပြီး "ငါဒီမှာ ရောက်တာ တစ်နာရီတောင်မပြည့်သေးဘူး၊ မင်း ငါ့ကိုကြောက်လန့်စရာနှစ်ခုပေးပြီးပြီ။ ဒီနေရာက ကြောင်အတွက် နေစရာကော ရှိလို့လား" လို့ပြောနေသလိုမျိုး မကျေမနပ်ဖြစ်နေသလို စိုက်ကြည့်နေခဲ့သည်။

 
"မင်း  ငါ့ကို စိုက်ကြည့်ဝံ့တယ်ပေါ့လေ?"

ချန်ကောက ကြောင်ကလေးကိုပွေ့ဖက်ရန် လုပ်လိုက်ပေ မယ့် ကြောင်ကလေးက သူ့လက်မောင်းကြားက ခုန်ချကာ  ၀ န်ထမ်းအိမ်များသို့ပြန်ပြေးသွား တော့သည်။

"မင်းက ငါ့ကိုထိခွင့်တောင်မှမပေးဘူးပေါ့"

အသည်းနှလုံးမရှိသော ကြောင်ကလေး ထွက်သွားတော့ ချန်ကော တစ်ယောက်တည်း  ရေချိုးခန်းထဲမှာ  ရပ်နေသည်။ သူကသော့ကိုတွေ့ပြီး သေးပေါက်ရန်  အိမ်သာခန်းတံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။   တံခါးသည်   သော့က လျော့ရဲနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလို့ သော့အသစ်လဲရန် လိုပြီဟုတွေးလိုက်သည်။

 ဒါပေမယ့် သူက တံခါးကို တခါတည်းဖြုတ်လိုက် ချင်ပေမယ့် တဖက်လောကမှ တံခါးက ဟင်းလင်းပွင့်သွားမည်ကိုလည်း ကြောက်နေမိသည်။

 
ပထမ ဦး ဆုံးအကြိမ် တဖက်ပရလောကမှ တံခါးပွင့်လာစဉ်က ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် ဒုတိယအကြိမ်ပွင့်လာတော့ တဖက်က တရွတ်တိုက်ဆွဲနေသည့်  ခန္ဓာကိုယ်တွေ သွားလာနေသလို  တံခါးနောက်ကွယ်မှထူးဆန်းသော ဆူညံသံများထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒါက တတိယအကြိမ်ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ယောက်က တံခါးကို အတင်းဖွင့်ကာ လာဖို့ကြိုးစားနေတယ်။

ချန်ကောသည်အနက်ရောင်အထည်ကိုမှန်ပေါ်တွင် အုပ်တင်ခဲ့သည်။ သူကဖုံးအုပ်ထားတဲ့မှန်ကိုကြည့်ပြီး မှတ်ချက်ပေးတယ်။

"တစ်ချိန်က ငါ့မိဘတွေက တတိယ ဖျားနာဆောင်ခန်းမ တံခါး ထပ်ပွင့်သွားပြီလို့ပြောခဲ့တယ် သူတို့ပြောတဲ့ တံခါးက ဒီရေချိုးခန်းထဲက တံခါးကိုများပြောနေ တာလား။ တတိယ ဖျားနာဆောင်ခန်းမတံခါးဆိုတာ မကောင်းဆိုးဝါးတွေကို လှည့်စားတဲ့ စကားများဖြစ်နေမလား"

 ချန်ကောရဲ့မေးခွန်းကို ဘယ်သူမှမဖြေနိုင်ဘူး၊ သူကိုယ်တိုင်ပဲ အားကိုးပြီး ရှာဖွေရတော့မယ်။ ချန်ကောသည်သစ်သားပျဉ်ပြားအချို့ကိုရှာကာ တံခါးတည်ငြိမ်ရန်အတွက် အပြင်မှ ကျားကန်ပြီး သူ ပြန်လာတော့ မနက်  ၁ နာရီပြီးပြီ။

"ငါ မနက်ဖြန်နံနက်စောစော အရုပ်အားလုံး သွားယူဖို့  လိုအပ်တယ်၊ ဒါကြောင့် ငါ အခုအိပ်သင့်ပြီ "

သူအိပ်ရာဝင်ဖို့အိပ်ရာပေါ်သို့တက်စဉ်ကြောင်ဖြူဘေးတွင်စောင်တစ်ထည်ကို ချပေးလိုက်သည်။

ချန်ကော သည်နံနက် ၇ နာရီတွင်နှိုးစက်ဖြင့်နိုးခဲ့သည်။ ကြောင်ဖြူသည် သူနှင့်အတူနိုးခဲ့သည်။ ကြောင်ဖြူကြီးသည် သတိကြီးစွာဖြင့်ရောက်နေသည်။ အသေးငယ်သော နိုးစက်သံက သူ့ကို သတိအနေထားဖြစ်နေစေပုံရသည်။


"အလုပ်လုပ်ရတော့မယ်။ "

ချန်ကောသည်ဥယျာဉ်ကြီးကြပ်ရေးမှုး မန်နေဂျာ ဦးလေးရွှီဆီသွားပြီး   ကုန်တင်ကား ငှားလိုက်သည်။ ကြောင်ဖြူသည် သူ့ကလေး 4 ကောင် ထည့်ထားသော တောင်းကိုစောင့်နေပြီး ချန်ကော က အနားကို မကပ်နိုင်လို့ ဒီအတိုင်းထားရစ်ခဲ့ရသည်။

နှစ်ကြိမ်သယ်ပြီး အရုပ် 24 ခုလုံးကို သရဲအိမ်ကို သယ်ပြီးသွားလေပြီ။ ဦးလေးရွှီက အဆိုပါစင်္ကြံအပြည့် ခေါင်းမပါသည့် ကိုယ်ထည် 24 ခုကို တွေ့တော့ တချက်ပဲ ကြည့်ပြီး ထွက်သွားတော့သည်။

 "သူတို့ကကြောက်စရာကောင်းလား။"

ချန်ကောသည်သစ်သားပြားများကိုဖွင့်လိုက်သည်။ ဦး ခေါင်းနှင့် ကိုယ်ထည်များကိုမှတ်သားထားသည်။ ထို့နောက်မုယန်အထက်တန်းကျောင်းထဲကို တခုချင်း ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။

၎င်းတို့ကို ချိပ်ပိတ်ထားသော  စာသင်ခန်းထဲတွင် နေရာချပြီးနောက် ချန်ကောသည် အခန်းထဲက ကျောင်းဝတ်စုံတွေကို အရုပ်တရုပ်ချင်းဆီ လိုက်ဝတ်ပေးခဲ့သည်။

နောက်ဆုံး အရုပ်ကို အဝတ်ဝတ်ပေးပြီးနောက် စားပွဲပေါ်တွင်တင်သောအခါဖုန်းအနက်ရောင်သည် တုန်ခါနေသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်။

"ပြီးစီးသွားသောကြယ်နှစ်ပွင့် ဆက်တင် - မုယန်  အထက်တန်းကျောင်း၏လျှို့ဝှက်တာဝန်များ - ချိပ်ပိတ်ထားသောစာသင်ခန်းထဲတွင် ၀ ိညာဉ် ၂၄ ခုအတွက် ကိုယ်ထည်များကိုဆောက်လုပ်ပြီးစီးခဲ့သည်။

မစ်ရှင်ဆုရရှိသည့်အတွက်ဝမ်းမြောက်သူများ - ပြန်လာသူများ၏စေတနာ။ ယခု  သူတို့ကို ဖုန်းမှတစ်ဆင့်ရိုးရှင်းသောညွှန်ကြားချက်များကို ပေးနိုင်သည်။

"သတိပေးပါရစေ

မုယန်အထက်တန်းကျောင်းရှိလျှို့ဝှက်မစ်ရှင်များအားလုံးပြီးဆုံးသွားပြီ။ ကြယ်နှစ်ပွင့် ဆက်တင်ခန်းကို တရားဝင်ဖွင့်နိုင်သည်။

ငါ ဟန်စန်း ကို အလကားဝင်ရောက် စမ်းသပ်ဖို့ ခေါ်လိုက်ရမလား။ ဒီကလေးက သူမကြိုက်ဘူးလို့ပြောကောင်းပြောလိမ့်မယ်၊ ဒါပေမယ့် သူက သရဲအိမ်ထဲ ဝင်တိုင်း တကယ် ပျော်ရွှင်ရပုံပဲ။