သရဲအိမ္ထဲမွ ဖူးစာရွင္

hapter (23) - Real Killer (လူသတ္သမားအစစ္)

Chapter (23) – Real Killer (လူသတ္သမားအစစ္)

တံခါးက ကန္ဖြင့္သည့္အရွိန္ႏွင့္ ပြင့္သြားၿပီး နံရံႏွင့္ရိုက္မိစဥ္ Chen Ge က အခန္းထဲ အလ်င္စလိုေျပးဝင္ၿပီး ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မွ ေအာက္ကိုငံု႔ၾကည့္လိုက္သည္။

"ေသစမ္း.. အေတာ္ျမင့္တာပဲ.."

ျပတင္းေပါက္ကေန ေအာက္ကို 3, 4 မီတာေလာက္ ကြာေနသျဖင့္ တြန္႔ဆုတ္ေနစဥ္ အေနာက္ကေျပးလိုက္လာေသာ ေျခသံမ်ားအရ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္ႏွင့္ တက္တူးႏွင့္လူငယ္က ဒီအခန္းႏွင့္နီးလာၿပီဆိုတာ သိလိုက္သျဖင့္ Chen Ge အခ်ိန္မဆြဲရဲေတာ့ဘဲ ျပတင္းေပါက္ကေန ေက်ာ္ဆင္းလိုက္သည္။ သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္က ပထမထပ္က သူခိုးမဝင္ေအာင္ကာထားသည့္ သံပန္းတံခါး၏အစြန္းကို နင္းထားလိုက္သည္။

"ဒီေကာင္ ငါတို႔အေလာင္းေရႊ႕တာ ျမင္သြားေလာက္ၿပီ.. သူ႔ကို အလြတ္ေပးလို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူး.."

တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က ေျပာရင္း ျပတင္းေပါက္ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ကာ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္။

"မင္း ေျပးလို႔လြတ္မယ္ ထင္ေနလား.."

Chen Ge က အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္သံပန္းတံခါးမွ အကြက္မ်ားကို လက္ႏွင့္ကုတ္ကာ ေအာက္ကိုေလွ်ာခ်ၿပီး ေျမျပင္ေပၚက်သည့္အရွိန္ကို ေလ်ာ့သြားေစသည္။ ေျမျပင္ေပၚ ရပ္လိုက္မိသည္ႏွင့္ ဂိတ္တံခါးဆီ ေျပးေတာ့သည္။

"ျမန္ျမန္.. သူ႔ကိုဖမ္းစမ္း.."

တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္က ေအာ္ေျပာၿပီး Chen Ge ဆီ သံတူႀကီးႏွင့္ လွမ္းထုလိုက္သည္။ Chen Ge က ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ သံတူက ျမက္ခင္းၾကားထဲေရာက္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ေက်ာခ်မ္းသြားခဲ့သည္။ ဒီလူေတြလက္ထဲေရာက္သြားရင္ ေသခ်ာေပါက္ အသတ္ခံရမွာပဲ။ ထိုစဥ္ ပထမထပ္၏ မိန္းတံခါးႀကီးပြင့္သြားၿပီး ဖက္တီးႏွင့္မိန္းမႀကီးက လက္နက္ေတြကိုင္ၿပီး ေျပးလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"အရူးအုပ္စုေတြ.."

Chen Ge က ဂိတ္တံခါးကေသာ့ေပၚ တက္နင္းၿပီး တံခါးကိုေက်ာ္ခ်ကာ တိုက္ခန္းဝိုင္းႀကီးထဲမွ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ တိုက္ႀကီး၏ပတ္လည္တြင္ ရႈပ္ယွက္ခတ္ေနသည့္သစ္ေတာက ပတ္ကာ ဝန္းရံထားၿပီး လမ္းမီးလံုးဝမရွိသျဖင့္ ညသန္းေခါင္ သူ ဘယ္သြားရမွန္းမသိေပ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္က အရူးအုပ္စုလိုက္ေနလို႔ သစ္ေတာထဲပဲ ဝင္ေျပးရေတာ့သည္။ အေနာက္ကတိုက္ခန္းရွင္ႏွင့္ တက္တူးသမား၏ ေျပးလိုက္သံႏွင့္ ဓာတ္မီးေရာင္ေၾကာင့္ Chen Ge က လွည့္မၾကည့္ဝံ့ဘဲ ေရွ႕ကိုသာ ဇြတ္တိုးေျပးေတာ့သည္။

လြတ္ေျမာက္ဖို႔ပဲ ေခါင္းထဲထည့္ၿပီး ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးေနသျဖင့္ Chen Ge ၏အဝတ္အစားမ်ားတြင္ သစ္ကိုင္းႏွင့္ညိကာ ျပဲေနသလို သူ႔ကိုယ္ကလည္း သစ္ရြက္မ်ား၊ ရႊံ႕မ်ား ေပလူးေနေတာ့သည္။ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အားကုန္ေျပးၿပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ တိုက္ခန္းပိုင္ရွင္အုပ္စုကို မ်က္ေျချဖတ္ႏိုင္ၿပီဟု ယံုၾကည္ၿပီး Chen Ge က ျခံဳပုတ္ထဲဝင္ထိုင္လိုက္စဥ္ အေဝးတစ္ေနရာမွ မီးေရာင္ကိုေတြ႕လိုက္ရမွ Chen Ge ေလကို တစ္ဝႀကီး ႐ွဴသြင္းလိုက္သည္။

သူတို႔နဲ႔ သိပ္မနီးေတာ့ေပ။ တိုက္ခန္းထဲ ပိတ္မိေနတုန္းက ေျခတစ္လွမ္းသာ မွားသြားခဲ့ရင္ သူ အသတ္ခံရႏိုင္ေခ်ရွိသည္။

ဘုရားေရ.. ဖုန္းအနက္ကေပးတဲ့ အစမ္းမစ္ရွင္က အရမ္းခက္တာပဲ..။ သူ႔တကယ့္ဘဝမွာ အသက္ကိုေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး ကစားေနရသည္။ ဒါက သူၾကံဳဖူးသမွ် အဆိုးဆံုးအရာေတြပဲ။

တိုက္ခန္းရွင္အုပ္စုက သူနဲ႔ခဏေဝးကြာေနတာ သူလံုျခံဳေသးတာမဟုတ္ဘူး။ အေစာပိုင္း တူေတြ၊ လက္နက္ေတြနဲ႔ ေျပးလိုက္တဲ့အခ်ိန္က သူ ေၾကာက္လန္႔သြားခဲ့တာ ခုထိမေျပေသးေပ။ သူစိတ္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ ျခံဳပုတ္ထဲက တိုးထြက္ခဲ့သည္။ အေဝးကဓာတ္မီးေရာင္လည္း ေပ်ာက္သြားၿပီး ေတာအုပ္တစ္ခုလံုး ပိုးေကာင္ေအာ္သံေတာင္ မၾကားရဘဲ ၿငိမ္သက္လို႔ေနသည္။

ဘယ္လမ္းက ထြက္ရမွာလဲ..။ Chen Ge က ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္သြားၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။ မိုးလင္းလာတဲ့အထိ ဒီမွာပုန္းေနသင့္လား..။

Chen Ge က သူ႔ဖုန္းကိုထုတ္ၾကည့္ေတာ့ Livestream က ဆက္လႊင့္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး screen က မည္းေနတာၾကာေနေသာ္လည္း ၾကည့္ရႈသူမ်ားက ေမးခြန္းမ်ားစြာ ဆက္လက္ေမးေနဆဲပင္။ လူေတြက ဒီ livestream မွာ ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနသလဲဆိုတာ လံုးဝမသိၾကေပ။

Chen Ge က ဒီၾကည့္ရႈသူေတြကို ရွင္းျပဖို႔ အခ်ိန္မရသျဖင့္ message box ကိုဖြင့္ၿပီး He San ဆီ စာပို႔မလို႔လုပ္စဥ္ အေနာက္ဘက္မွ သစ္ရြက္ေျခာက္ေပၚနင္းလာသည့္ အသံကို ၾကားလိုက္ရသျဖင့္ ဖုန္းကို အိတ္ကပ္ထဲျပန္ထည့္ထားလိုက္ၿပီး ျခံဳပုတ္ထဲမွာ ကိုယ္ကိုပုကာ ပုန္းေနလိုက္သည္။

Chen Ge က လက္ထဲမွာ ဘက္စံုသံုးတူကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ၿပီး လက္ဖဝါးက ေခြ်းျပန္လို႔ေနစဥ္ ရင္းႏွီးေသာအသံက ေမးလာခဲ့သည္။

"ဒီမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ရွိေနလား.. ဘယ္သူလဲ.."

Wang Qi လား..၊ သူက ညဦးပိုင္းကတည္းက တိုက္ခန္းကေန ထြက္သြားၿပီမဟုတ္လား။ ညသန္းေခါင္ႀကီး ေတာထဲမွာ ဘာလာလုပ္ေနတာလဲ။ သိခ်င္စိတ္ေပၚေပမယ့္ Chen Ge မလႈပ္ရဲေပ။

"ငါ မွားသြားတာလား.. မျဖစ္ႏိုင္ဘူး.."

Wang Qi က သူ႔ဓာတ္မီးနဲ႔ အနီးဝန္းက်င္ကို ထိုးၾကည့္ၿပီး ရွာေနသည္။ Chen Ge က ဒီလူ သူ႔ကိုမျမင္ေအာင္ ေသခ်ာပုန္းေနသည္။

"ဒီလူ ငါ့ကို ေတြ႕လို႔မျဖစ္ဘူး.. သူက တိုက္ခန္းကလူေတြထက္ ပိုအႏၱရာယ္မ်ားပံုရတယ္.."

Chen Ge က Wang Qi နဲ႔ေဝးရာကို တေရြ႕ေရြ႕ ဆုတ္သြားခဲ့သည္။ သူသြားရင္း ေတာင္ေစာင္းက ပိုမတ္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရၿပီး သစ္လံုးအိမ္တစ္လံုးကို လွမ္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ ၾကည့္ရတာ သူလမ္းမွားၿပီး ေတာင္ကုန္းတစ္ဖက္ကို ေရာက္လာပံုရသည္။ သူက သစ္ပင္တခ်ိဳ႕ဝန္းရံေနသည့္ ရိုးရွင္းသည့္သစ္လံုးအိမ္ဆီ ေရာက္လာၿပီး တံခါးမွာကပ္ထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။

**မီးေဘးေရွာင္၊ မေလာင္ခင္တား။ သင္ကစၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ကယ္တင္ပါ။ သစ္မခုတ္ပါႏွင့္။**

ဒီဆိုင္းဘုတ္အရ ဒီသစ္လံုးအိမ္က သစ္ေတာဝန္ထမ္းမ်ား နားေသာအိမ္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ တံခါးက ေသာ့မခတ္ထားသျဖင့္ ဖြင့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲက ထူးဆန္းသည့္အနံ႔ေတြ ပ်ံ႕လြင့္လာသည္။

"ဘာေတြလဲ.."

သူက ဖုန္းကဓာတ္မီးကို မဖြင့္ရဲဘဲ screen ကမီးေရာင္ေလးနဲ႔ပဲ ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီအိမ္က ေသးေပမယ့္ ေန႔စဥ္သံုးပစၥည္းေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီး အမႈိက္ပံုႏွင့္ပင္ တူေနသည္။ ထူးဆန္းသည့္အနံ႔ ထြက္ေနသည့္ ကုတင္ပ်ဥ္ျပားကို ဆြဲလွန္လိုက္ေတာ့ မႈိတက္ေနသည့္အဝတ္မ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"အမႈိက္ေကာက္တဲ့လူလား.."

ဒါေပမယ့္ သူ မထင္ထားတာက မေလွ်ာ္ရေသးသည့္ အမ်ိဳးသမီးအဝတ္အစားမ်ားကို ေတြ႕လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ Chen Ge က အဝတ္ေတြကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ဆိုဒ္တည္းျဖစ္ေနလို႔ လူတစ္ေယာက္တည္းကပိုင္တာ သိလိုက္ရသည္။ အဝတ္မွာကပ္ေနတဲ့ ရႊံ႕ေတာင္ မေျခာက္ေသးတာၾကည့္ရင္ ဒီတေလာမွ ဝတ္ထားပံုရသည္။ အေလာင္းမိတ္ကပ္ပညာေၾကာင့္ Chen Ge က လူေတြရဲ႕ အရိုးတည္ေဆာက္ပံုကို နားလည္သည္။ ဒါေၾကာင့္ အဝတ္ရဲ႕အတိုင္းအထြာကိုၾကည့္ၿပီး Fu An တိုက္ခန္းနံရံထဲ ျမႇဳပ္ထားသည့္ မိန္းကေလးအေလာင္းကို ေျပးျမင္လိုက္သည္။ ဒီအဝတ္ေတြက ေသသြားတဲ့ မိန္းကေလးအဝတ္ေတြ ျဖစ္ရမည္။

ဘာေၾကာင့္ လူေသရဲ႕အဝတ္ေတြကို ဒီမွာဝွက္ထားၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြက ဝတ္ထားရတာလဲ။

Chen Ge ရဲ႕ ႏွလံုးသားက စတင္ခုန္လာၿပီး ၾကမ္းေပၚမွ စာရြက္တခ်ိဳ႕ကို သတိထားလိုက္မိလို႔ ယူဖတ္ၾကည့္ေတာ့ 'ငါ မင္းကိုခ်စ္တယ္' ဆိုတဲ့ စာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဒီလက္ေရး...

Chen Ge က အရုပ္ထဲကရလာတဲ့ စာရြက္က လက္ေရးႏွင့္ တိုက္ၾကည့္ေတာ့ 90% တူေနတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ဒီအရုပ္ေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ႏွစ္ကျဖစ္ၿပီး အဝတ္အစားေတြက မၾကာခင္ကမွ စြန္႔ပစ္ထားတာျဖစ္သည္။ ဒီႏွစ္ခုက ကြဲလြဲေနေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အမ်ားစုက တူေနရတာလဲ။

လက္ေရးတူေနသည့္ ရည္းစားစာမ်ား...

ဒါဆိုရင္ တရားခံက တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ရမည္။

Chen Ge က အဝတ္ေတြကို ပစ္ခ်ဖို႔လုပ္ေတာ့ ပန္းေရာင္ဖုန္းကာဗာနဲ႔ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းတစ္လံုး အဝတ္အစားထဲက ထြက္က်လာသည္။ Chen Ge က ဖုန္းကိုေကာက္ၾကည့္ၿပီး message ထဲကစာကိုဖတ္ကာ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဒီဖုန္းကိုသံုးၿပီး တစ္ေယာက္ေယာက္က 'ငါ့ကိုကယ္ပါ' ဆိုတဲ့စာကို ရိုက္ထားခဲ့သည္။ Chen Ge ၏ေက်ာရိုးထဲက ေအးလာၿပီး ဒီဖုန္းထဲကမက္ေဆ့ေတြကို လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ဒီစာသားကိုပဲပို႔ထားတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။

==========================