သရဲအိမ္ထဲမွ ဖူးစာရွင္

Chapter (190) _ မကြောက်ပါနဲ့၊ ငါပါ...

Chapter (190) _  မကြောက်ပါနဲ့၊  ငါပါ...

 

စင်္ကြံသည် ရုတ်တရက် တိတ်ဆိတ်သွားပြီး အသက်ရှုသံတောင် မကြားရတော့ပေ။ သေတ္တာထဲမှာရှိတဲ့ 'ဝိဉာဉ်အဖြစ် ခြောက်ပြရမယ့်သူ' က ချန်ကော ဘာလုပ်လိုက်တာလဲဆိုတာ မသိလိုက်ဘူး။ ချန်ကောကို  ပြင်းထန်တဲ့ ထိုးနှက်ချက်ပေးမယ့် အခိုက်အတန့်ကို သူ စောင့်နေဆဲဖြစ်သည်။

ထောင့်တွင် ချန်ကောသည် အချိန်ကို တိတ်တဆိတ် ရေတွက်နေသည်။ စက္ကန့်သုံးဆယ်ကြာပြီးနောက်၊ သေတ္တာအတွင်းမှ ကျယ်လောင်သောအသံတစ်ခုထွက်ပေါ်လာသည်။  ဝိဉာဉ်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်သည့် မင်းသားက တူညီတဲ့ ဟန်ပန်ကို ထိန်းထားရတာ အကြာကြီးဖြစ်ပြီး ပင်ပန်းနေလောက်ပါပြီ။

နှိုင်းယှဉ်ကြည့်လျှင် ချန်ကောသည် အတွေ့အကြုံရှိ မုဆိုးတစ်ယောက်နှင့် ပိုတူသည်။ သူက ကျောကို ကွေးပြီး ရှေ့ကို ဖြည်းညင်းစွာ ရွှေ့လိုက်သည်။ စက္ကန့်လေးဆယ်ကြာပြီးနောက် ဧည့်သည်က မပေါ်သေးသောကြောင့် 'တစ္ဆေ'က စိတ်ရှုပ်သွားသည်။ သူသည် ချန်ကောကိုတွေ့ရန်မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သူ့ထောင့်ကို ချိန်ညှိရန် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ရှေ့သို့ဆန့်လိုက်သည်။

အသံတိတ် ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်မှု သည် အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရှိတော့မည်ဖြစ်သည်။ သုံးစက္ကန့်သာကျန်တော့သောအခါ ချန်ကောသည် သေတ္တာရှေ့ကို ပိတ်ဆို့ရန် ရှေ့သို့ ခြေလှမ်းလှမ်းလိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သေတ္တာအတွင်း၌ တစ္ဆေ၏အော်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။ Black Friday နှင့်မတူဘဲ ဝိဉာဉ်လက်ထပ်ပွဲ တေးသံက ဖုန်းထဲကနေ ခြောက်ခြားဖွယ် စတင်ထွက်ပေါ် ခဲ့သည်

ချန်ကောကို လိုက်ရှာဖို့ အာရုံစိုက်ထားတဲ့ မင်းသားက တင်းမာနေပြီး ကျယ်လောင်တဲ့ အမျိုးသမီးအော်သံက သူ့နောက်မှာ ရုတ်တရက် ပေါ်လာခဲ့သည်။ သရုပ်ဆောင် မင်းသားက တံခါးကို တိုက်မိပြီး ထိတ်လန့်တကြားနဲ့ ချန်ကောကို ခြောက်ဖို့ ခလုတ်ပေါ်မှာ မတော်တဆ ပြေးသွားမိပုံရတယ်။ သူက ထိုအရာကြောင့်  သေတ္တာထဲသို့ ပြန်ပြုတ်ကျသွားသည်။

"ဘာအသံလဲ၊ အဲဒါ ဘာအသံလဲ!"

အမှောင်ထုနှင့် ကျဉ်းမြောင်းသော သေတ္တာကြီးသည် မွန်းကျပ်မှုကို ခံစားနေရစေပြီး သူ့ဘေးနားတွင် တစ္ဆေသရဲရှိနေပုံရသောအခြေနေတွင်  သူ၏ အကြီးကျယ်ဆုံးသော အိပ်မက်ဆိုးဖြစ်လာခဲ့သည်။ ထိုသရုပ်ဆောင်က တံခါးကို ရူးသွပ်စွာ ဆောင့်ကန်လိုက်သည်။ အရာအားလုံးကို ခန့်မှန်းမိသော ချန်ကောသည် တံခါးပွင့်မလာစေဖို့  ပိတ်ဆို့ရန် လုပ်ကာ အလွန်ကြင်နာစွာ နောက်သို့ ခြေတစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်သည်။

"အဲဒါ ဘာသံလဲ၊ ငါ့ကို လွှတ်ပါ!"

သေတ္တာထဲ ပိတ်ဆို့ခံရခြင်းကြောင့် မွှန်ထူနေအောင် ကြောက်နေသည့် လူတစ်ယောက်က အားကုန် တွန်းထိုးဆောင့်ကန်လာခဲ့လျှင် သူ့ကို ထိမည်ကို စိုးရိမ်ပြီး   ချန်ကောသည်  ဘေးသို့ပြောင်းသွားသည်။

တံခါးကို ဆောင့်ဖွင့်လိုက်ပြီး လူနာရဲ့ဝတ်စုံနဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ သွေးအတုတွေနဲ့   တစ္ဆေအထီးတစ်ကောင် ထွက်လာတယ်။ ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ လက်မောင်းကိုတင်းနေအောင် ပိုက်ထားကာ လေကို လောဘကြီးစွာ ရှူလိုက်သည်။ စင်္ကြံအလယ်မှာ သူ ဒဏ်ရာရသွားသူပမာ လဲကျသွားတယ်။

"မကြောက်ပါနဲ့ ငါက ဧည့်သည်ပါပဲ"

ချန်ကောသည် အသံဖမ်းစက်ထဲသို့ သဘာဝကျကျ စကားပြောသည်။ ထို့နောက် သူ့ဖုန်းကို ကောက်ကိုင်လိုက်ပြီး နှိုးစက်ကို ပိတ်လိုက်သည်။ သူသည် အရာအားလုံးကို ပုံမှန်အတိုင်း ပြုမူခဲ့သည်။

သူ၏ အေးစက်သော ချွေးများသည် သွေးအတုများနှင့် ရောနှောနေချိန်တွင် ထိုလူက ချန်ကောကို ရောထွေးနေသော ခံစားချက်များဖြင့် ကြည့်နေသည်။ သူ့ပုံစံက အတော်လေးကို သနားစရာ ကောင်းလှသည်။

"ဘာလို့ လဲကျသွားတာလဲ ။ မင်း နာကျင်နေသေးလား"

 ချန်ကောက သေတ္တာထဲကို လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည့် အထူးပြုလုပ်ထားသည့် အရုပ်ဦးခေါင်းနှစ်လုံးပါရှိပြီး ဦးခေါင်း၏ရှည်လျားသောဆံပင်များထဲမှ တစ်ခုသည် ဝတ်စုံမှ ထွက်လာသည်။

"မင်းတို့ ဒီလောက်ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ထောက်တိုင်ကို သုံးဖို့ ကြံစည်နေတာလား? အရမ်းမိုက်တယ်"


ချန်ကောက အဲဒီလူကို ကူညီဖို့ ကြံစည်ခဲ့ပေမယ့် အဲဒီလူက သူ့ဆီကနေ ရုန်းထွက်ခဲ့ပါတယ်။

"ငါ့ကို မထိနဲ့။ သွားတော့... ငါ့ဘာသာ မတ်တပ်ရပ်လို့ရတယ်။"

"သေချာလား"

"အဲဒါ မိတ်ကပ်ကြောင့်ပါ၊ ငါ့ကိုထားလိုက်ပါ၊ ဆက်သွားတော့!"

တစ္ဆေအထီးက သေတ္တာထဲကို ပြန်ဝင်သွားပြီး သူ့နောက်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်။

"ဒါဆို မင်းသတိထားပါ။"

 ချန်ကောသည် အချက်ပေးသတိပေးချက်ကို ပြန်သတ်မှတ်လိုက်သည်။ ဒီ ဝိဉာဉ်လက်ထပ်ပွဲ မင်္ဂလာတီးလုံး Alarm  လေးက အသုံးဝင်မှာ သေချာပါတယ်။ သူ့ခေါင်းနောက်ကျောကို တစ်စုံတစ်ခု ထိမှန်လာတော့  ချန်ကောလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ လေထဲ တွဲလောင်းကျနေသည့် 'မိန်းမအလောင်း' သည် လေထဲတွင် လှုပ်ခတ်နေဆဲဖြစ်သည်။

သူသည် ထိုတွဲလောင်းခန္ဓာကိုယ်၏ ခြေဖဝါးများကို ဆုပ်ကိုင်ရန် ထွက်လာခဲ့သည်။ သူတို့သည် သူ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် အေးစက်သွားကြသည်။ တွဲလောင်းကျနေသော ခန္ဓာကိုယ်၏ လူနာဝတ်စုံတွင် ရွှီကျန်းကျန်း ဟူသောအမည်တစ်ခုပင် ရေးထားသည်။

"လက်မှုအရေသွေးနဲ့ လက်ရာက မဆိုးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါ့ သရဲအိမ်က အရုပ်တွေထက်တောင် ပိုဆိုးသေးတယ်။"

သူ့မှတ်ချက်ကို ပေးပြီးနောက် ချန်ကောက ရှေ့ကို ဆက်သွားခဲ့သည်။ သူ ထောင့်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စင်္ကြံရှိ 'မိန်းမအလောင်းကိုယ်' က တဖန်ယိမ်းနွဲ့လာသည်။

ချန်ကောသည် ထျန်ထန် ဆေးကျောင်းသို့ တရားဝင်ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ နံရံဖြူဖြူများသည် သွေးခြောက်များဖြင့် ရေးသားထားသော စာလုံးများဖြင့် ပြန့်ကျဲနေသည်။ 'ငါမသေချင်ဘူး' နဲ့ 'ငါ့ကိုယ်တွင်း အင်္ဂါတွေကို ပြန်ပေးပါ' ဆိုတဲ့ ကြွေးကြော်သံတွေ ရှိနေတယ်။

"ဒီသရဲခြောက်တဲ့အိမ်ရဲ့နောက်ခံက ရှုပ်ထွေးနေတာတော့ သေချာပါတယ်။ ရည်ရွယ်ချက်ကတော့ ဧည့်သည်တွေ ဒီနေရာကို စူးစမ်းလေ့လာပြီး တကယ့်မူလ ဇတ်လမ်းကို ပြန်လည် တွေးတွေနိုင်ဖို့ နဲ့ ဖြစ်နေတာကို  အဖြေရှာဖို့ ရည်ရွယ်တာလို့ ကျွန်တော်ထင်ပါတယ်။"

ချန်ကောသည် စင်္ကြံအတွင်း၌ ရပ်နေသည်။ ဘေးနှစ်ဖက်ရှိ ပြတင်းပေါက်များကို ဆေးခြယ်ထားသော်လည်း အလင်းရောင်သက်ရောက်မှုများနှင့် ပေါင်းစပ်ထားသောကြောင့် ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်တွင် တစ်စုံတစ်ခု ပြေးနေသလို ခံစားရစေသည်။ ဒီနေရာကို ဒီဇိုင်းဆွဲသူဟာ တကယ်ကို ကျွမ်းကျင်တဲ့သူပဲ။ ဘေးဘက်ရှိ ပြတင်းပေါက်များသည် အတုနှင့်အစစ် ရောနှောနေပါသည်။ ချန်ကောသည် စတုတ္ထပြတင်းပေါက်ကို ဖြတ်လျှောက်သွားသောအခါ လက်တစ်ဖက်က  သူ့ကို ဖမ်းဆုပ်လိုက်သည်။ ဒါတွေ အားလုံးတင် မဟုတ်သေးဘူး။ သူ့အပေါ်က မျက်နှာကျက်က နှိပ်လိုက်တာနဲ့ အပေါ်က ဝှက်ထားတဲ့ အရုပ်ခေါင်းက လှိမ့်ကျလာလိုက်ပြီး ချန်ကောရဲ့ လက်ထဲကို ပြုတ်ကျသွားခဲ့တယ်။

အကယ်၍ ဒီနေရာမှာ သူမဟုတ်ပဲ  အခြားသူသာဆိုလျှင်၊ သူတို့ အော်ဟစ်နေမိလိမ့်မည်၊ သို့သော် ချန်ကောသည် မည်သည့်အခါမျှ ကြောက်လန့်ခြင်း မရှိခဲ့ပေ။ ခေါင်းကို မော့ကာ လွမ်းဆွတ်မှုကို ခံစားလိုက်မိသည်။

"ကျွန်တော် အသက် လေးငါးနှစ်လောက်တုန်းကတော့ ဒီလိုခေါင်းအတုတွေနဲ့ သရဲအိမ်ထဲမှာ နေရာအနှံ့ ပြေးခဲ့ဖူးတယ်။ အချိန်တွေက ကုန်သွားတာ မြန်လိုက်တာ"


ပြတင်းပေါက်တစ်ဖက်က ချန်ကောကို ခြောက်နေသည့် သရုပ်ဆောင်က  စိတ်ရှုပ်သွားတယ်။ ခေါင်းအတုကို ကိုင်ပြီး အသက် လေးငါးနှစ်လောက်ကတည်းက လျှောက် ပြေးနေတာလား။ အဲဒါက ဘယ်လိုမျိုး ကြီးပြင်းလာတာလဲ။

ထိုလူက သူ့လက်ကို တိတ်တဆိတ် လွှတ်လိုက်ပြီး ပြတင်းပေါက်နောက်သို့ ဆုတ်သွားသည်။ သရဲခြောက်သောအိမ်ရှိ အလင်းရောင်သည် တဖြည်းဖြည်း မှောင်မိုက်သွားပြီး   မီတာအနည်းငယ်တိုင်းတွင် အစိမ်းရောင်မီးများ တပ်ဆင်ထားသည်။ စင်္ကြံသည် သေးငယ်လာပြီး နှစ်ဖက်စလုံးတွင် ခွဲစိတ်ခန်းများ ပေါ်လာသည်။

"ခွဲစိတ်ခန်းလား? မကြာခင် ခြောက်တော့မလား?"

 ချန်ကောသည် ပထမအခန်းတွင် ရပ်ကာ ပတ်ပတ်လည်ကို လှမ်းကြည့်သည်။ ဒါက အစမ်းမစ်ရှင် အများအပြားကို ပြီးမြောက်ပြီးနောက် သူ သင်ယူတတ်မြောက်ခဲ့သော အရာဖြစ်သည်။ အခန်းထဲမဝင်ခင် လုံခြုံရေးအတွက် စစ်ဆေးဖို့ လိုအပ်တယ်။

ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ လုံခြုံရေးအစောင့်ကိုတွေ့တော့ အံ့သြသွားတယ်။ သူသည် တစ္ဆေမျက်နှာဖုံးကို ဝတ်ဆင်ထားဆဲဖြစ်သည်။ စောစောက လူကို သေတ္တာထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့ သူက ကူညီခဲ့တာထင်တယ်။

"ပုံမှန်အားဖြင့်၊ ဧည့်သည်တွေကို လိုက်ဖမ်းတဲ့ တစ္ဆေတစ်ကောင် ရှိသင့်တယ်၊ အဲဒါက အတွေ့အကြုံရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို တိုးစေတယ်။"

သေတ္တာအတွင်းမှ အမျိုးသားသည် ခြေလက်များ ခေါက်ဆွဲခြောက်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး သူ့ဘာသာသူ မထနိုင်တော့ပေ။ လုံခြုံရေးသည် အဆင်မပြေသော အနေအထားတွင် ရှိနေသည်။ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ပျောက်ဆုံးသွားသလိုပင်။

"သူတို့ နှစ်ယောက်သာ ရှိရင် အဆင်ပြေမှာပါ၊ ဒါပေမယ့် တတိယလူနောက်ကို လိုက်နေတယ်လို့ ဘယ်လိုခံစားရလဲ"

 ချန်ကောသည် အလောင်းခွဲစိတ်ခန်းသို့ မဝင်မီ ထိုအကြောင်းကို စိတ်ထဲမှာ မှတ်သားထားခဲ့သည်။ စားပွဲများကို နံရံဘက်သို့ တွန်းချလိုက်ပြီး အခန်းတွင်းရှိ ဝတ်စုံများကို သွေးအတုများဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသည်။ သရဲအိမ်ဆက်တင်က အမိုက်စားပါပဲ။

"ဂျပန်နဲ့ အနောက်တိုင်းစတိုင်တွေက ဒီလိုဒီဇိုင်းမျိုးကို သဘောကျတယ်။"

ချန်ကောသည် ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်မှုကို ရှာဖွေနေသည်။ သူ့ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်က လုံးဝကို အကြမ်းစား ခြောက်လှန့်မှုကိုတွေ့ဖို့ပဲဖြစ်သည်။

  သူ၏မျက်လုံးများသည် အလောင်းခွဲစိတ်ရသည့် အခန်းကို လှည့်ပတ်စစ်ဆေးပြီးနောက်  ချန်ကော အံ့အားသင့်သွားစေမယ့်အချက်က ထိုနေရာတွင် ပုန်းအောင်းနေသည့် သရုပ်ဆောင် မရှိပေ၊

ချန်ကောက အလောင်းထားသည့် နေရာထဲမှ အလောင်းအချို့ကို ကောက်ယူကြည့်တော့ သူတို့အားလုံးတွင် မတူညီသော ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါ တစ်မျိုးစီ ပျောက်ဆုံးနေကြောင်း သဘောပေါက်ခဲ့သည်။ ပိုစိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတာက လူတိုင်းက လူနာရဲ့အဝတ်အစားကို ရွှီကျန်းကျန်းဆိုသည့် နာမည်ကိုပဲ ပေးထားခဲ့သည်။
 

"ဒါက သူဌေးရဲ့ အထူးတောင်းဆိုမှုပဲလား"

 ချန်ကောက လုံခြုံရေးမှတ်တိုင်မှာ သူမြင်ခဲ့ရတဲ့ ဗီဒီယိုထဲက ပြသည့်နေရာကို ကျော်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ ထိုနေရာကိုအမည်ကို ဖော်ပြထားခြင်း မရှိပေ။

"ရွှီကျန်းကျန်းလား? သူမဟာ ဗီဒီယိုထဲမှာ သရုပ်ဖော်ထားတဲ့ အမျိုးသမီးဖြစ်နိုင်မလား?"

ချန်ကောသည် အလောင်းစစ်ဆေးသည့် အခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ လုံခြုံရေးအစောင့်နှင့် သေတ္တာအတွင်းမှ လူသည် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ သရဲခြောက်သောအိမ်မှ ထွက်သွားပုံရသည်။


******-********