အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 93

{Zawgyi}

•ပူေဆြးဝမ္းနည္းေနေသာ Twink•

သူကားေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့မယ့္ႏွစ္ေယာက္ကို လီယြိၾကည့္ကာ စတီယာတိုင္ကို လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အံႀကိတ္ထားတာေၾကာင့္ တဂြၽတ္ဂြၽတ္(?)အသံေတြထြက္ေပၚေနတယ္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကားေရွ႕ကေက်ာ္သြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ကားမီးဖြင့္လိုက္တယ္။

နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႔ အလင္းေရာင္ျပင္းျပင္းေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္လုံး လန႔္သြားၾကတယ္။ ခဏေလာက္ထိ သူတို႔မ်က္လုံးေတြမဖြင့္ႏိုင္ဘဲ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနဲ႔ မ်က္လုံးေတြကို ကာထားၾကတယ္။

လီယြိကားထဲက ထြက္ကာ တံခါးကို အသံက်ယ္က်ယ္ပိတ္ခ်လိုက္တယ္။

အလင္းေရာင္က ျပင္းလြန္းတာေၾကာင့္ ကားထဲက ထြက္လာတဲ့လူကို သူတို႔သိပ္မျမင္ရဘူး။ ပိုင္ရွင္းယြီက "ငါလိ့"ဆိုၿပီး "ေဟ်ာင့္ေရ ဒီလိုမလုပ္ရဘူးေလ"လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

လီယြိသူတို႔ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္လာေတာ့မွ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဒီလူဘယ္သူမွန္း သိလိုက္ရတယ္။

က်န္းေဆြ႕ယင္းမ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲသြားၿပီး သူ႔ကိုေအးတိေအးစက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

လီယြိက က်န္းေဆြ႕ယင္းကို စူးေအာင့္နာက်င္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႔လက္ေတြက တုန္ရီေနၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲစကားစလိုက္တယ္ "က်န္းေဆြ႕ယင္း တစ္ေန႔ကို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မရွိဘဲ မေနႏိုင္ဘူးလား?" [ T/N : ေအးပါ ႐ိုက္ေပါက္ကေတာ့ စၿပီ ]

အသံထြက္လာလာခ်င္းမွာတင္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ နားအူေလာက္တဲ့႐ိုက္ခ်က္တစ္ခု က်ေရာက္လာတယ္။

အခုက က်န္းေဆြ႕ယင္းလက္ခ်က္မဟုတ္ဘဲ ပိုင္ရွင္းယြီသာျဖစ္တယ္။

ပိုင္ရွင္းယြီက သူ႔အက်ီလက္ကို ေခါက္တင္ၿပီး သူ႔ကို ရန္စဟန္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူ႔အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ေဒါသေတြကို ေျပေလ်ာ့ေစဖို႔ က်န္းေဆြ႕လင္နဲ႔ လီယြိကို သင္ခန္းစာေပးခ်င္ေနတာ၊ အခုေတာ့ ဒီလူေတြက တံခါးေရွ႕ကို ေရာက္လာေပးၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလူသာ ပုခုံးက်ယ္က်ယ္ လက္ေကာက္ဝတ္ႀကီးႀကီးနဲ႔ မေကာင္းဆိုးဝါးဝိဉာဥ္သခင္ႀကီးလိုမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ သူဒီေလာက္ သတၱိရွိမွာမဟုတ္ေပမယ့္ လီယြိရဲ႕ ၾကည့္ေကာင္းၿပီး ခပ္ေသးေသးမ်က္ႏွာျဖဴေလးက သူ႔မ်က္လုံးထဲေတာင္ မဝင္ဘူး။