အရူးတစ်ယောက်နှင့် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခြင်း [ဘာသာပြန်] {Complete}

Chapter - 36

{Zawgyi}

•သူ႔ကို bottomထိုင္ရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ရရမယ္!•

ႏွစ္သစ္ကူးရဲ႕ဒုတိယေျမာက္ညပိုင္းမွာ က်န္းေဆြ႕ယင္း ေရွာင္လင္ဇီကိုေခၚၿပီး လီမိသားစုဆီသြားလိုက္တယ္။

အခုခ်ိန္မွာ လီမိသားစုကို ႏွစ္သစ္ကူးလာႏႈတ္ဆက္တာေတြကလည္း မနည္းလွဘူး။ က်န္းေဆြ႕ယင္းတို႔ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ လူေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတုန္းပဲျဖစ္တယ္။ လီမိသားစုအႀကီးအကဲေတြကလည္း အနားကိုမရတဲ့အတြက္ က်န္းေဆြ႕ယင္း စိတ္ထဲထားမေနေတာ့ဘူး။ သူ႔ရဲ႕အဓိကရည္႐ြယ္ခ်က္က ႏွစ္သစ္ကူးႏႈတ္ဆက္ဖို႔မဟုတ္ဘဲ လီ႐ႊမ္းနဲ႔ လီယြိဆီလာ႐ုံသာျဖစ္တယ္။

လီ႐ႊမ္းက က်န္းညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ကို တတိယထပ္က ဧည့္ခန္းထဲေခၚၿပီး ေအာက္ထပ္ကလူေတြနဲ႔ သီးျခားေနရာခ်ေပးလိုက္တယ္။ အဲ့ေတာ့မွသာ က်န္းေဆြ႕ယင္းလည္း စိတ္သက္သာရာရေတာ့တယ္။

လီ႐ႊမ္းရဲ႕တတိယထပ္မွာ မေဟာ္ဂနီနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ႏွစ္မီတာနီးပါးရွည္တဲ့စားပြဲခုံတစ္ခုံနဲ႔ လက္ဖက္ရည္အစုံလိုက္ရွိၿပီး အေတာ္ေလးအထက္စီးဆန္ပုံေပၚတယ္။

ပုံမွန္အားျဖင့္ မေဟာ္ဂနီနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ပရိေဘာဂေတြကို အထူးတလည္သေဘာက်တာမ်ိဳးမရွိတဲ့ က်န္းေဆြ႕ယင္းေတာင္မွ ဒီလိုမ်ိဳးဟိတ္ဟန္ေကာင္းတဲ့အရာကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ စကားလုံးအနည္းငယ္နဲ႔ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ေသးတယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ လီ႐ႊမ္းက ငယ္႐ြယ္ၿပီး ခန႔္ညားတဲ့ ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္လိုခံစားမိေပမယ့္ တကယ္တမ္းမွာေတာ့ သူကအသက္ေလးဆယ္အ႐ြယ္ လူႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီလို႔လည္း ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူသေဘာက်တဲ့အရာေတြ၊ သူ႔ရဲ႕ေနပုံထိုင္ပုံေတြက တည္ၾကည္ၿပီး ေခတ္ေနာက္က်တယ္။

သူမေနႏိုင္စြာ လီယြိကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ေနရင္ လိယြိလည္း သူ႔အစ္ကိုလိုမ်ိဳး ျဖစ္လာလို႔မျဖစ္ဘူးလို႔ေတြးေနမိတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူေတာ့မတရားပ်င္းေနရမွာ...

ေလးေယာက္သား စားပြဲပတ္လည္မွာထိုင္ၿပီးေနာက္ လီ႐ႊမ္းက သူတို႔ကို လက္ဖက္ရည္ခ်ေပးတယ္။